Skátablaðið - 01.07.1962, Qupperneq 36

það mjög ánægður, en að vísu töluvert loppinn Óli nýliði, sem af-
henti okkur fjöldamargar og ómetanlegar upplýsingar, sem ásamt
því, sem okkur hafði áskotnast í ferð okkar, veitti okkur eins gott
efni og frekast mátti hugsa sér til að vinna úr.
Við vorum þannig komnir með allmörg aukastig fram yfir keppi-
nauta okkar, þegar síðari hluti keppninnar hófst, sem eins og áður
var sagt var í því fólginn að komast á norðurpólinn og draga þar
fána að húni. Vegna nokkurra sérstaklega heppilegra atvika, heppn-
aðist okkur Bufflunum að komast yfir fánann, sem þar átti að draga
að húni, og síðan þutum við af stað eins og kólfi væri skotið í átt-
ina til Norðurpólsins með hinn dýrmæta fjársjóð okkar.
Því miður gátum við ekki hraðað okkur nóg til að komast úr allri
hættu, og þegar við Bjössi feiti vorum báðir orðnir svo móðir af
hlaupunum, að við gátum varla meira, neyddumst við til að viður-
kenna, okkur til mikillar gremju, að okkur stafaði mikil hætta frá
flokk úr „Löppunum“, hóp af háfættum náungum, sem næstum því
flugu yfir snjóbreiðuna. Við óskuðum þess heitt og innilega, að við
Bufflarnir hefðum vængi, svo að við gætum haldið áfram án þess að
skilja eftir okkur spor í snjónum, en svo fór nú samt, að það urðu
þessi spor okkar, sem urðu okkur til bjargar."
Nú gerði Pétur hlé á hinni spennandi frásögn sinni meðan hann
tróð í pípu sína og kveikti í henni. Eftir langa mæðu hafði hann
fengið eldinn til að loga á viðunandi hátt í henni, og þá leit hann á
mig og hélt frásögninni áfram:
„Nú er það aðeins eitt, sem ég vil vekja athygli þína á, kæri vin-
ur, áður en ég held frásögninni áfram. Þú þekkir vafalaust málshátt-
inn, að þegar neyðin er stærst, er hjálpin næst. í þessu tilfelli getum
við orðað hann lítillega öðruvísi: Ef Bufflarnir hefðu ekki undir
hinum ýmsu kringumstæðum, sem ég hef nú verið að segja frá, alltaf
hitt einmitt á þau hjálpartæki, sem nauðsynlega urðu að vera fyrir
hendi til að skapa farsæla lausn á erfiðleikunum, þá hefðu úrslit
þessarar keppni á ýmsan hátt ekki orðið eins hagstæð fyrir okkur og
raun bar vitni.
Ef við snúum okkur aftur að þeim atburðum, sem áttu sér stað
þarna á snjóbreiðunum sunnan við Norðurpólinn, þá tókst okkur
Bufflunum að búa til svo margar slóðir í snjónum, að við gátum
leitt þá sem eltu okkur á villigötur stutta stund. Hins vegar var
okkur fyllilega ljóst, að þetta var aðeins gálgafrestur, og því var
okkur langt frá því að vera rótt innanbrjósts, þegar við óðum
áfram gegnum skaflana, sem sums staðar náðu okkur í mið læri. En
svo urðum við skyndilega fyrir óvæntu happi. Við þurftum að fara
yfir breiðan veg, sem lá þvert gegnum skóginn, og um leið og
við stukkum yfir skurðinn, sem lá meðfram veginum, kom vörubíll
62
SKÁTABLAÐID