Skátablaðið - 01.04.1998, Blaðsíða 4

Hornstra
-langflottastar
Síðastliðið sumar lögðu nokkrir
foringjar úr skátafélaginu Ægis-
búum leið sína á Hornstrandir í
uiku gönguferð. Strandir ern eitt af-
skekktasta svœði landsins, þar eru engir
uegir, engir símar og engir íbúar. Þuí er
ekki hœgt að treysta á neinn nema
sjálfan sig ogfélagana efeitthuað ber út
af. Þetta erferðasagan okkar.
Lagt í 'ann
Við flugum til ísafjarðar að kvöldi
föstudagsins 8. ágúst. ísfirskir skátar
tóku höfðinglega á móti okkur, fóru
með okkur í kynnisferð um næsta ná-
grenni og til Flateyrar, og leyfðu okkur
að gista í skátaheimilinu. Næsta morg-
un sigldum við svo með Djúpbátnum
Fagranesinu alla leið í Hornvík, norðan
megin á Ströndum.
Við vorum ferjuð í land í Hornvík
með gúmmíbátum í fallegu veðri, sólin
skein og fjallasýn frábær. Því var
ákveðið að græða aukadag og tæta á
Hornbjarg. Þaðan gengum við yfir Mið-
fell og áfram með austurbrúninni á
bjarginu. Hluti hópsins hélt svo til baka
og sló upp tjöldum. Undir-
rituðum og „juniornum“ í hópn-
um, Hjördísi, fannst hins vegar
ótækt að hafa setið í flugvél,
skipi og gúmmíbát alla þessa
leið og sleppa því að ganga á
hæsta tindinn, Kálfafell. Þegar
við vorum hálfnuð upp tókum
við eftir því að okkur var veitt
eftirför. Tvær tófur skokkuðu í
humátt á eftir okkur. Önnur
gerðist síðan nærgöngul mjög,
hnusaði af höndum okkar og var Sibbi glottir á leiðinni í land I gúmmíbátnum
hvergi bangin. Gangan var vel
þess virði, útsýnið á toppnum hreint
frábært, og eini staðurinn þar sem við
Það er meiri snjór í ágúst á Ströndum en í febrúar í Bláfjöllum. Svenni og Hjördís á gangi
það reyndist með öllu ófært. Ekki var
um annað að ræða en að labba upp
með ánni þar til að hún grynnkaði. Við
vorum heldur köld og þreytt þegar við
náðum í tjaldbúð í myrkri kí. 1.30 um
nóttina.
Kvenfélagskonurnar
Næsta dag var sama bongóblíðan.
Ferðinni var heitið í Hlöðuvík. Þetta var
passleg dagleið og mjög gaman að
ganga upp úr Hornvíkinni um Rekavík.
sáum virkilega vel eftir ströndinni langt
til austurs.
Þegar við komum niður í víkina var
komið flóð og árós sem við höfðum
vaðið á leiðinni út eftir mun vatnsmeiri
en áður. Reyndum við að vaða hann en
Við slógum upp tjöldum rétt við
skálana í Hlöðuvík. í honum var mikið
stuð, sungið og spilað, enda voru þar
komnar kvenfélagskonur sem Kata og
Ása höfðu kynnst í skipinu. Við tókum
upp veiðigræjurnar og veiddum okkur
nokkra silunga sem voru svo eldaðir á
steinhellu í fjörunni yfir rekaviðarbáli.
Betra getur það ekki orðið.
F.nn einn blíðviðrisdagurinn. Hópur-
inn gerist tortrygginn. Þetta var of gott
til að vera satt - það hlaut eitthvað
hræðilegt að gerast ef þetta héldi svona
áfram. Þegar við vorum að pakka sam-
an veittum við því athygli að flugvél
sveimaði yfir skálanum. Seinna kom í
ljós að í henni voru pabbi Möggu Völu
og vinur okkar Sibba að leita okkar.
Þeir sáu okkur ekki en tóku
hinsvegar myndir sem við sáumst
á. Við kvöddum kvenfélags-
konurnar og héldum af stað.
Áfangastaðurinn var Fljótavík.
Leiðin þangað liggur um tvö
fjallaskörð, Almenningaskarð og
Þorleifsskarð. í Almenningaskarði
er dys og er hefð að henda steini
á hana. Við hættum ekki á að
kalla ólukku yfir ferðina og
fylgdum hefðinni. Þegar komið
var í víkina voru tjöldin reist við
fjallalæk innst í henni. Ása var
veiðimaður kvöldsins og veiddi nægan
fisk í kvöldmat og morgunmat.
Fram og til baka
Upp rann nýr dagur. Veður var enn
suðrænt. Hinsvegar hefur höfundur
göngukortsins okkar væntanlega gert
mælingar sínar úr loftbelg því að þegar
Skátastarf — sjálfstæður IífsstílI!