Skátablaðið - 01.04.1998, Blaðsíða 32

~Ö£ÝÍlatmaþMul
Finndu foringjann í þrautinni nér til hliðar.
Sendu lausnina til Skátablaðsins, YLFINGAÞRAUT, pósthólf 5111, 125
Reykjavík fyrir 8. maí nk. Mundu að skrifa nafn þitt og aldur og nafn ylfinga-
sveitarinnar þinnar (eða ljósálfasveitar). Dregið verður úr réttum lausnum.
Aðeins skátar á ylfíngaaldirnum geta tekið þátt í þrautinni.
Verðlaun: fylfointjakúfa
Það voru þau Hildur Ágústsdóttir, Hrönn Eiríksdóttir, Jón Ingvar Bragason, Reynir
Freyr Bragason og Örvar Ragnarsson sem sáu um ylfingsíðu Skátablaðsins.
tylfoinqasLiia ^kátablaðsins tylfiinqaslða ^kátabLaðsíns tyifcingasíða ^kátabLaðsins
í útilegu í Afríku
með 150 kg af maís í nesti
B A L 0 0
SHERAKAN
BAGHEERA
nölilGLI
K A A
Undirbúningurinn var dálítið öðruvísi en þegar farið er
upp í skála á Oddskarði eða að Úlfljótsvatni. Til
dæmis var engin ástæða til að taka lopapeysuna eða
ullarsokkana en ég fórþó í gúmmískónum, því það var rign-
ing. Afríkubúarnir sem ég mætti á leiðinni heilsuðu brosandi
því sjálfsagt höfðu þeir aldrei séð hvíta konu í rósóttum kjól
og gúmmískóm með stóran grænan bakpoka hoppandi yfir
polla.
Margrét Einarsdóttir greinarhöfundur að
kenna um pýramídana í Egyptalandi. Líkan
af fornminjum Egypta gert úr jarðleir.
Nemendurnir mínir stóðu allir uppi á
vegi og biðu eftir rútunni. í kringum þá
var raðað pottum, vatnsbrúsum, disk-
um, könnum, teppum, poka með
baunum og þremur 50 kg sekkjum af
rnaís. Við höfðum fengið þá úr búri
skólans til að skipta við íbúa þorpsins á
grænmeti, kjúklingum og hrísgrjónum.
Ég er að vinna sem kennari í Mósambik
í skóla sem menntar grunnskólakenn-
ara og var á leið í viku námsferð með
14 nemendur. Við fórum til að kynna
okkur landbúnað, verslun og viðskipti,
menntunarmál og almennt líf fólks í
litlu þorpi.
í Mósambik eru engar áætlunarferðir,
maður fer bara upp á veg og bíður,
stundum í 5 mínútur og stundum í tvo
klukkutíma. Þegar rútan kom var hún
auðvitað troðfull. Öll sæti voru þétt set-
in, gangurinn var þétt staðinn og geitur,
hænur og ýmsar landbúnaðarafurðir
voru uppi á þaki. Þá munaði samt ekk-
ert um að troða 15 inn í viðbót og
skella öllu draslinu upp á þak. Þegar
við komum á áfangastað kom til okkar
strákur sem bauðst til að draga farang-
urinn á kerru gegn vægu gjaldi sem
hann svo hækkaði auðvitað um helm-
ing þegar við komum í skólann sem
sem við gistum. Skólinn var nýr, með
rafmagni og rennandi vatni svo það
væsti ekki um okkur. Við elduðum yfir
opnum eldi en þannig elda flestir hér.
Krakkarnir skiptust á að elda og einn
daginn ákváðum við að hafa kjúkling í
matinn. Um kvöldið komu þau heim
með tvær lifandi hænur sem við svo át-
um þremur tímum seinna. Þeim fannst
það skrýtið þegar ég útskýrði fyrir þeim
að heima færi maður bara út í búð og
keypti kjúklinginn frosinn og pakkaðan
í plast og skellti honum beint í ofninn.
Gengið 8 km í 40 gráðu hita
Á hverjum degi gengum við í þorpið
sem var um 8 kílómetra í burtu og
nemendurnir höfðu miklar áhyggjur af
mér og fannst ég afskaplega dugleg að
komast báðar leiðir, enda þekkja þeir
ekkert til íslenskra fjalla. Það sem var
þó erfitt var að láta hitann fram hjá sér
fara, því það var hátt í 40 gráður og sól-
skin að auki, ég hefði nú alveg verið til
í að rekast á svona eins og einn snjó-
skafl en því var ekki að heilsa. Á leið-
inni mættum við konum með vatn á
höfðinu og börn á bakinu, mönnum á
leið á akurinn og börnum hlaupandi í
skítugum fötum með útblásinn maga.
Bærinn sem við gistum í hafði
markað, verksmiðjur, steypt hús og
Skátastarf — sjálfstæður IífsstílI!