Sameiningin - 01.03.1910, Síða 9

5
Boðið mikla.
Eftir séra Rúnólf Marteinsson.
KomiS til mín allir þér, sem erviSiS og þunga eruS lilaSnir; eg
vil gefa ySr hvíld. TakiS á ySr ok mitt og læriS af mér; því aS eg
em hógvœr og af hjarta lítillátr; og munuS þér hugsvölun finna; því
aS ok mitt er indœlt og byrSi niín létt. — Matt. ii, 28—30.
Járnbrautir í fjöllum liggja stundum í lilykkjum,
þannig löguðum, að fram lijá sanm stað er farið oftar en
einu sinni. Mannlífsleiðin er hlykkjóttari en nokkur
þvílík járnbraut, að því leyti, að hún liggr oftar fram
hjá sama staðnum. Ilvað eftir annað hugsum vér um
sama lilutinn, erum að fást við sama vandamálið. Á
einu skeiði æfinnar liöfum vér komizt að ákveðinni niðr-
stöðu í einhverju máli, og hverfum svo frá því ánœgðir.
Löngu seinna verðr sama vandamálið fyrir oss, og þá
lítum vér ef til vill á það frá talsvert öðru sjónarmiði;
og þó að vér að nýju gjörum oss ákveðna grein fyrir
því, getr þó verið, að það liggi oft fyrir oss til úrlausnar
seinna á lífsleiðinni.
Svo er því varið með margar ritningargreinir. Sum-
ar þeirra höfum vér séð í indælu Ijósi frá því vér vorum
börn. Oss liafa fundizt þær fagrar, og það meir en bók-
menntalega fagrar. Þær hafa verið oss dýrmætar. Yér
höfuin haft not af þeim, er á liefir reynt í lífinu. Þær
hafa leiðbeint oss í örðugleikum og liuggað oss í sorgum.
Um einliverja sérstaka grein liöfum vér hugsað oft og
með svo mikilli einlægni, að oss hefir ekki komið annað
til hugar en að vér skildum hana út í æ,sar; en er langr
tími var liðinn og Íífsreynslan liafði flutt oss upp á ein-
hvern nýjan hjalla á æfiveginum, kom ritningargreinin
til vor aftr, og sannleikrinn, sem hún hefir að geyma,
birtist oss enn frá nýju sjónarmiði. Vér sáum þar eitt-
hvað, sem vér höfðum aldrei áðr séð, og- vér lítum á
greinina í heild sinni í nýju ijósi.
Ein slík grein er sú, sem vér höfum nú til íhugunar.
Það er einhver hin fegrsta ritningargrein fyrir börn að
læra. Einstaklega aðgengileg er hún fyrir ungan prest