Sameiningin - 01.07.1910, Qupperneq 16

144
undir dómstól keisarans — að dœmi Páls postula. Að
undanförnu hefir kirkjufélag vort nálega eingöngu —
af mönnum tii — verið fyrir dómstóli eigin landa vorra
— heima fyrir — eða útá Islandi og liér, — mjög eðlilega
ailt svo iengi vér bundum oss nærri því einvörðungu við
eigin þjóðflokk vorn. Hér eftir eru hin þjóðernislegu tak-
mörk fyrir kirkjufélagið sprengd. TJnginn hrýzt út úr
skurninu — eða fuglinn flýgr út úr hreiðrinu með vængj-
um, sem guð hefir honum gefið í og með krossreynslu
liðinnar tíðar. Islendingar byrjuðu sögu sína hér í
Vestrlieimi — að kalla má -— í lokaðri nýlendu; en brátt
varð auðsætt, að sú afkróan gæti eigi orðið til frambúðar.
Og nýlendan var oonuð. Fólk vort streymdi þaðan út.
Að sínu leyti eins kristnisaga vor hér. Byrjuðum með
kirkjufélagið einangrað — innan þjóðernis-vébandanna.
En nú liættir sú einangran — um leið og vér undir leiðslu
heilags anda í Jesú nafni skjótum máli voru fyrir hærra
dómstól.
Allt fœrist út. Skyldurnar víðtœkari en að undan-
förnu. Meira af oss heimtað en áðr. Meiri sjálfsaf-
neitan, meiri fórn, stoerri kross. Að sama skapi meiri
þörf á beztu gjöf guðs — heilögum anda. Lífsnauðsyn
að bindast sterkara bandi við frelsarann Jesúm en áðr
— og' hafa svo blessaða varðveizlu hans í baráttu trúar-
innar framvegis, fyrirfram fullvissir um sigr í hans
nafni.
Úr júbíl-ljóðunum eftir séra V. Br.
(Xag: Óvinnanleg borg er vor guS.J
Guð, faðir vor á himnahæð!
þitt helgist nafnið dýra;
þitt ríki útbreið, efl og glœð;
lát oss þinn vilia stýra.
Gef daglegt brauð og björg;
og brot vor lcvitta mörg;
oss frei«tni forða við;
allt frelsa. mannkynið.
Þín dýrð er eilíf. Amen.