Sameiningin - 01.07.1910, Page 18

146
(Xag: Þín miskunn, ó guð ! er sem himininn \\á.)
Þau fyrirheit rætast, er fyrr voru gjörð
um frelsarann gjörvallra þjóða,
er forðum hér gekk hann á feðranna jörð,
oss frelsið og lífið að bjóða.
Hann kom eigi hávær með liróp eða köll,
en liimneska friðinn sinn blíða.
Hann föður síns börn hefir innilukt öll
í elskunnar faðminum þýða.
Hann brýtr ei sundr hinn brákaða reyr
og blaktanda ljós eigi slökkr.
Hann man það, að vér erum veikir sem leir
og veraldar þráðrinn stökkr.
Hann kemr með sannleik, hann kemr með náð,
hann kemr með friðinn á jörðu;
og kærleikans eld hér hann kveikir um láð,
svo kul fer úr brjóstunum hörðu.
Og koma mun tíð sú, er kætist vor lund,
þá kristninnar greiðast mun hagr.
Þá komum vér allir á fagnaðar-fund
og friðarins upp rennr dagr.
Ó, leið þú oss, guð vor! á ljósanna hraut,
er liggr til hásala þinna.
Vort félag vér leggjum í lausnarans skaut,
þar lát þú oss sæluna finna.
----------- fMeira.J
Vitnisburðr
gegn meginvillu nýju guðfrœðinnar.
1 ávarpi því, sem dr. H. E. Jaoobs, decanus presta-
skólans lúterska í Philadelphia, flutti þriðjudagskvöld
21. Júní í Walker-leikhúsi liér í Winnipeg, fórust honum
meðal annars orð á þessa leið:
„Vér höldmn því föstu, að hinar lielgu ritningar ekki
aðeins hafi guðs orð að geyma, lieldr sé þær sem andleg
og samvaxin heild sannarlegt guðs orð; að þar sé engin
ónauðsynleg bók, enginn ónauðsynlegr kapítuli, ekkert