Sameiningin - 01.07.1910, Síða 20

148
mánuði byrjaði, er víst að ytra frágangi vandaðasta rit-
verk, sem Vestr-lslendingar hafa enn af liendi leyst. í
nefndinni, sem á þinginu í fyrra var kosin til þess að koma
slíku riti út á árinu, voru þessir þrír menn: séra Björn B.
Jónsson, forseti kirkjufélagsins, séra Friðrik Hallgríms-
son og hr. Friðjón Friðriksson, og hafa þeir lagt allt
kapp á að vanda verk verk sitt sem bezt.
Bitið er 78 bls. í stóru áttablaða-broti á húðsterkan
og Ijómanda pappír, að meginmáli með spán-nýju stóru
0g fögru letri, handsettu; titilblaðið með rauðu og bláu
prenti; kápan ákaflega þykk og smekkleg. Ritið við
kjöl gegnum dregið silkismiru. Verð að eins 50 ct.
Fyrsta ritgjörðin, Mmningar, eftir séra Björn B. Jóns-
son, er með skáldlegri lyfting. Þar næst eru Hátíðar-
Ijóð við 25 ára afmælis minning kirkjufélagsins íslenzka
hér, eftir séra Valdemar Briem. Er þar fyrst Inngöngu-
vers—faðir vor; þá þáttr með fyrinsögninni: (1) Yfir
hafið; þá annar þáttr: (2) 1 eyðimörkinni; þá (3) Landið
unnið; þá (4) Musterið; þá (5) Ríkið skiftist; þá (6)
Útlegðin; þá (7) Fyrirheitin rætast. Og loks: Útgöngu-
vers, sem fagrlega og heppilega endar á orðum Lúters
hinum ógleymanlegu á þinginu í Worms: „Hér stend eg
— eg get ekki annað. Guð lijálpi mér. Amen.‘ ‘ í sinni
tegund eru ljóð þessi meðal þess allra bezta, sem skáld-
konungrinn að Stóranúpi hefir orkt á æfi sinni. Sér-
staklega er skáldskaparverk þetta hið dýrjnæta merki-
legt að því, hve dásamlega höfundinum hefir tekizt að
lifa sig inn í trúarlífsbaráttu hins litla ísl. kirkjufélags
hinum megin á jarðarhnettinum á liðnum aldarfjórð-
ungi og láta það, sem oss hefir búið í brjósti, koma út
teinrétt og alskýrt.
Þessu næst er megin-ritgjörð um Kirkjufélagið eftir
nefndarmennina tvo, þá séra B. B. J. og hr. Fr. Fr. í
fjórum þáttum — lang-lengsta ritgjörðin. Það er yfirlit
yfir sögu kirkjufélagsins og starf. Fyrst er þar ritað
um kirkjumál landnámsmanna; þar næst um stofnan
félagsins; þar næst um vöxt þess 0g viðgang; og loks um
helztu starfsmál þess.
Tvær æfiminningar fara þar á eftir — þeirra séra