Sameiningin - 01.07.1911, Síða 14

142
an víð auðmýktina. Þegar þú segir, að ekkert mnni nm
þig, er eg smeykr um, að þú sért ekki að fara með alveg
bókstaflegan sannleik. Þú átt líklegast við það, að lítið
muni nm þig; því ekki fæ eg liugsað mér neinn fullorð-
inn mann með fullu viti og óbr jálaðri sannfœring fyrir
kristindóminum, þann er ekki geti eittlivað gjört í kristn-
um söfnuði. Það er f'leira, sem menn geta gjört, en
gefa fé, þó það sé óhjákvæmilegt í sambandi við starfið,
af því að fyrir sumt þarf að borga peninga; en starfið
sjálft er ekki fé, og þarsern kirkjan er lifandi, er ávallt
mikið starf af hendi leyst, sem ekki er greitt fé fyrir.
Einn þáttr í starfi kristins trúarlífs er að sœkja reglu-
lega guðs hús, sœkja safnaðarfundi og beita áhrifum
fyrir Krist.
Ef þú lítr skynsamlega á þetta mál, máttu þá með
góðri samvizku segja, að þú getir ekkert gjört?
Segjum, að þér finnist, að það vrði svo undr-lítil
áhrif, sem þú hefðir í söfnuðinum; er það þá rétt af þér
að neita félagskapnum, sem Jesús stofnaði, um það litla,
sem þú getr gjört? Er ekki allt eins stór synd að neita
Jesú um það litla, sem vér getum, einsog það stóra, sem
vér getumf Og er betra að láta iiann liafa ekkert en að
gefa lionuin það iitla, sem kraftar vorir leyfaf Eg hefi
livergi séð, að guð fyrirlíti það, sem smátt er. Þvert á
móti hefi eg flesið það, að Jesiís Kristr taldi tvo smá-
peninga ekkjunnar ineiri en gjöf nokkurs hinna ríkustu,
sem ]>á lögðu í guðskistuna.
Yér eigum ekki að ganga í söfnuð fyrir sakir þess
mikla veðrs, sem vér búumst við að gjöra þar. Má vera
þér finnist ekki, að neitt muni bera á þér, ef þú gengr í
söfnuð, og að af því komi það, að þú segir: Það munar
ekkert um mig. Sé svo, þá er hégómaskapr farinn að
blandast saman við auðmýkt þína. Þú átt ekki að
ganga í söfnuð til að auka heiðr þinn, lieldr til þess að
inna af hendi helga skyldu þína við málefni frelsarans.
Gjörir þú það, þarft þú ekkert að hugsa um það, hvort
þú ert mikill eða lítill. Þú átt að hugsa um þann, sem
þú ert skvldr að þjóna, og vér megum ekki gleyma því,
að guð getr verið máttugr í öllum mannlegum veikleik