Litli Bergþór - 01.03.1992, Blaðsíða 12

Til starfa í grasrótinni frh....
heima. Að þeim loknum fæ ég svo loka
Diplom-gráðuna.
Annað, sem hafði mikil áhrif á mig, var að
með náminu, í 5 ár, spilaði ég sem organisti
við litla kaþólska kirkju í nágrenni við heimili
okkar. Ég var einn af þremur organistum, og
það var eitthvað um að vera í kirkjunni allan
daginn. Mikið safnaðarlíf. Þetta var því góð
æfing í orgelleik og svo varfróðlegt að kynnast
kaþólsku helgisiðunum. í staðinn fékk ég að
æfa mig á orgelið í kirkjunni.
En þú Hólmfríður, stundaðir þú eitthvert
nám úti?
Hólmfríður: Ég var nú mest heima. Georg
var lítill þegar við fórum út og svo eignuðumst
við Andra þarna úti. Aðvísu sótti ég námskeið
í þýsku og tókstúdentspróf í henni. Svotókég
að mér að vera leiðsögumaður í nokkrum
bændaferðum og með einstaka aðra hópa.
Hvernig iíkaði ykkur lífið þarna úti?
Hólmfríður: Það má segja að við höfum
haft frekar neikvæðar hugmyndir um
Þýskaland og þjóðverja áður en við lögðum af
stað, en raunin varð önnur. Við eignuðumst
yndislega vini þarna úti og nutum þess að búa
Sungið úr „Hvað ersvo glatt“ söngbókinni
í Reykholtsskóla. Kór Menntaskólans á
Laugarvatni er í heimsókn. Georg er í
miðri röð barnanna sitjandi í tröppunni.
í þessarri menningarborg. Gerðum mikið af
því að fara í óperuna og á tónleika. Við
höfðum líka meiri tíma til að sinna vinum okkar
úti. Þjóðverjar eru svo skipulagðir, alltaf með
dagbókina á lofti, og maður smitast af því og
skipuleggur tíma sinn betur.
Hvað bar til að þið sóttuð um hér í Skálholti?
Hilmar: Égleitaðiaðsumarvinnueittsumarið
meðan við vorum úti í Þýskalandi og fékk
vinnu hér í Skálholti við að leysa organistann
af. Veturinn eftir var staðan auglýst laus og
það má segja að Sr. Guðmundur Óli hafi
fengið mig til að sækja um.
Hvernig varsvo að koma heim eftir öll þessi
ár?
Hilmar: Það var auðvitað heilmikið
menningar"sjokk" að koma heim, frá Hamborg
og öllu tónlistarlífinu þar og út á land á íslandi
og finna hve mikið vantar upp á undirstöðuna
ítónlistarmenntun fólksins hér heima. Svo fór
auðvitað töluverður tími og orka í
húsnæðismálin til að byrja með, en það virðist
allt vera að komast í höfn og líkur á að við
flytjum inn í nýja húsið í lok júní.
Við spurðum okkur auðvitað oft sjálf hvort
við ættum að flytja heim eða ekki. Það hefði
sjálfsagt verið möguleiki á vinnu í Þýskalandi.
Aðrir vinir okkar sögðu okkur að fara til
Reykjavíkur. En við tókum samt þá ákvörðun
að fara í Skálholt. Ég kann því best að vinna
úti meðal fólksins, í "grasrótinni". Vil það
miklu heldur en sitja einhversstaðar í
fílabeinsturni, spila lærðarfúgur og bíða eftir
að fólkið komi til mín. Það verður mjög
spennandi að vinna hér ef vel tekst til. Að
mörgu leyti erauðveldara að móta tónlistarlífið
úti á landi en í Reykjavík eða stærri bæjum.
Ég gef okkur 5 ár. Ef ekki er allt komið í gang
þá, verð ég að endurskoða mitt starf rækilega!
Hvernig hugsar þú þér uppbyggingu
tónlistarlífsins hér í Tungunum?
Hilmar: Þetta gerist allt í gegnum börnin.
Það þarf að byrja frá grunni. Kóruppeldi er
göfugasta uppeldi sem hugsast getur. Það
kennirbörnunumaðvinnasaman, ogtakatillit
hver til annars. Börnin hafa markmið að
stefna að og læra að koma fram. Seinna,
þegar þau taka við, eru þau söngvön, kunna á
nótur og eiga auðvelt með að syngja í
Litli - Bergþór 12