Litli Bergþór - 01.03.1994, Page 10

Frá Reykholtsskóla
Skólaganga bama fyrr á tímum.
Höfundur:
Áslaug Rut Kristinsdóttir
9. bekk Reykholtsskóla.
Heimildir sóttar til afa míns, Hárlaugs Ingvarssonar frá Hvítárbakka, setri var í skólanum 1938-42.
Skólinn var hálfan mánuö í senn og viö vorum í
heimavist. Þaö var aðeins einn kennari sem kenndi
allt, t.d. smíöi, handmennt, leikfimi, bókband, sund
o.fl. Hann heitie Stefán Sigurðsson og er ennþá á
lífi og býr í Hveragerði. Eingöngu ein skólastofa var
notuð. Skólinn var frá 9-16 alla daga og líka
laugardaga. Á kvöldin var líka einn tími frá 18-19.
Eitt kvöld á hverjum hálfum mánuöi var haldinn smá
gleöskapur og biöum viö ávallt spennt eftir þeirri
stundu. Viö dönsuöum fram eftir kvöldi viö undirspil
skólastjórans sem spilaði fyrir okkur á orgel. Oft var
nú margt brallað sem ekki mátti. Eitt sinn tókum viö
upp á því aö grýta grjóti niður brekku og niður á tún
hjá Kristni á Brautarhóli. Viö héldum aö þetta
kæmist ekki upp, en svo var nú ekki. Sá gamli kom
öskuvondur upp í skóla og viö settum upp
sakleysissvipinn, en þaö dugöi nú ekki og vorum viö
strákarnir látnir bera allt grjótiö upp brekkuna.
Ein kona aö nafni Ingiríður Ingimundardóttir frá
Reykjavöllum eldaði ofan í okkur. Mjólkin, sem var
notuð í mötuneytiö, kom meö mjólkurbílnum í 30-40
lítra brúsum og viö krakkarnir vorum látin skiptast á
aö bera mjólkurbrúsana upp eftir, sama hvernig
viöraöi. Slátraö var nokkrum lömbum um haustiö
og einum hesti og þetta var í matinn um veturinn og
aöeins af fiski. Svo var bakaö brauð í heitum
sandinum rétt viö hverinn. Þótti þetta allt ágætis
matur í þá daga.
Um miðjan mars var haldin skemmtun á
Vatnsleysu. Þar var gott samkomuhús. Eiríkur á
Bóli spilaöi á harmonikku. Þegar Hvítáin var ísilögð
löbbuöum viö skólakrakkarnir yfir á Flúðir og
heimsóttum skólann þar og svo komu þau til okkar.
Þetta var gert þegar áin var örugglega mannheld.
Viö fórum alltaf heim meö mjólkurbílnum, sátum
á pallinum og þótti mjög gaman. Frá Fljóts-
bakkanum vorum viö ferjuö yfir á Krók meö litlum
bát. Þaðan löbbuöum viö heim til okkar sem áttum
heima í Bræðratunguhverfinu. Vorum viö heima í 2
vikur og fórum svo aftur í skólann eftir þann tíma.
Þegar viö vorum komin á fermingaraldurinn var
okkur raöaö niður á bæina í kringum Torfastaði viku
í einu. Ég lenti hjá systkinunum Margréti og Halldóri
í Hrosshaga og labbaöi svo á hverjum degi í
spurningar á Torfastööum. Áöur í skólanum
læröum viö kristinfræöi en þaö var bara rétt áöur en
viö byrjuðum í spurningum. Fermingin var meö
heföbundnu sniöi en ekki var farið til altaris.
Fermingargjafir voru heldur minni en nú tíðkast. Ég
fékk 25 krónur frá hverjum bæ í nágrenninu og svo
armbandsúr.
Hjúkkubrandari.
Það voru eitt sinn þrjár ungar hjúkkur á virtum spítala í
Reykjavík. Var yfirlæknirinn á staðnum mjög áleitinn við
þær og áttu þær í mestu vandræðum með hann. Einn
morguninn ákváðu þær svo allar að gera honum einhvern
grikk. Dagurinn leið og svo nóttin og morguninn eftirhittust
þær allar aftur og sögðu frá afrekum sínunt. Sú elsta sagði:
„Nú, ég tók nú bara hitamælinn hans og tæmdi allt kvikasilfrið
úrhonum“. Þá sagði sú næsta: „Ég stal öllum smokkunum
hans og stakk gat á þá alla“.
Þá leið yfir þá þriðju.
Eva Sæland
10. bekk.
..........................................-v
Hárlaugur.
Hárlaugur.
Hárlaugur.
Hárlaugur hefur þann mannasið,
að heilsa fólki er lítur við
og þegar það kveður brosir hann blítt
og spyr það um veðrið og annað nýtt.
Hreiöar Ingi
(Bryndís Kristjánsdóttir 10. bekk.)
\___________________________________________>
Litli - Bergþór 10