Litli Bergþór - 01.12.1998, Blaðsíða 12

ABYRGÐIN,
AÐLÖGUNIN,
TOPPURINN, TILTÆKIÐ
Ferð Skálholtskórsins, mcika og áhangenda til Þýskalands og Frakklands 1.-8. október 1998
Páll M. Skúlason fcerði í letur
tímalaust
tilurðin, ábyrgðin, frásögnin
Sú frásögn sem hér fer á eftir er ekki opinber
ferðasaga Skálholtskórsins þó svo hún greini nokkurn
veginn í réttri tímaröð frá því sem gerðist í ferðinni.
Ymsir atburðir eru færðir í stílinn til að fullnægja kröfum
um óábyrga frásögn. Eg valdi þá leið að fjalla ekki um
fólk undir nafni nema í undantekningartilfellum. Ástæða
þess er aðallega sú, að með því að fjalla um nafngreint
fólk er höfundur að taka á sig meiri ábyrgð en ég er
tilbúinn til á þessu stigi. Ef þið lesendur góðir teljið ykkur
þurfa nánari útskýringar á því sem ýjað er að í
frásögninni þá skuluð þið bara hafa samband við einhvem
þeirra sem í ferðina fóru. Meðfylgjandi er listi yfir þá.
Eg fékk í hendur punkta frá Perlu, formanni, og hef
nýtt þá mikið, bæði beint og óbeint, þannig að hennar
hlutur í frásögninni er umtalsverður. Hinsvegar verð ég
einn að teljast ábyrgur (svo fremi að hægt sé að tala um
ábyrgð í því sambandi, því ég hef þegar vísað frá mér
ábyrgðinni og gert grein fyrir því) fyrir skrifunum en tek
það strax fram, að öllum hugsanlegum ákúrum fyrir
óvönduð eða ófagleg vinnubrögð við skriftirnar vísa ég til
föðurhúsanna fyrirfram.
miðvikudagurinn, 30. september
eftirvæntingin, lýsingin, flugstöðin
Það er nú varla
hægt að segja
annað en að hópur
sá, sem tók sig upp
frá landinu elds og
ísa að morgni hins
1. október, hafi
fundið til
eftirvæntingar og
spennu.
Eftirvænting og
spenna eru hér
notuð einvörðungu
í þeim tilgangi að nota einhver lýsingarorð um allar þær
kenndir sem ég tel að hafi bærst í hugum og hjörtum
ferðalanganna úr hinni íslensku sveit þennan dag.
Reyndar var það nú svo, að til að taka örlítið forskot á
dýrðina dvaldi stór hluti hópsins, sem utan fór, á Hótel
Keflavík nóttina fyrir brottför. Því var ég fegnastur þar,
að hafa ekki kvartað undan því við hótelstjórann, að
rafmagni á herberginu okkar hjóna hlyti að hafa slegið út.
Litli - Bergþór 12 -------------------------
Hefði ég gert það hefði komist upp þvílíkur sveitamaður
var hér á ferð. Það var nefnilega svo á þessu hóteli, að til
þess að „ræsa“ lýsinguna í herberginu þurfti að beita
lykilígildinu á þar til gerðan útbúnað.
fimmtudagurinn, 1. október
morgunverðurinn, fríhöfnin
Klukkan 4.30 var risið úr rekkju, snæddur indæll
morgunverður og því næst haldið í flugstöð Leifs
Eiríkssonar.
Einhvern veginn hefur það þróast þannig að Fríhöfnin
er nauðsynlegur þáttur í utanferð hvers íslendings;
táknmynd fyrir hinn framandi heim sem ekki allir fá að
upplifa og njóta. Þeir sem komast í þá aðstöðu þurfa að
sjálfsögðu að fá tækifæri til að eyða þar drjúgum tíma
áður en þeir setjast upp í Flugleiðavélina og ferðin yfir
Atlantshafið hefst. Þetta allt gerðist þarna.
Erst Deutschland
rútan, Bæjarajakkinn, afþrýstibúnaðurinn
Ferðin yfir hafið hafði sinn endapunkt í Luxembourg
í hlýju veðri, og gaf það góð fyrirheit um framhaldið.
Rútubílstjórinn sem þar tók þar á móti okkur og seldi
okkur gosdrykki, meðal annars, alla ferðina á 2 mörk, er
íslenskur og við það létti sumum ferðalanganna töluvert,
hann myndi skilja hið sérstaka íslenska hegðunarmynstur
sem yrði áberandi í rútuferðum og annars staðar næstu 8
daga.
Ferðin frá flugvellinum til næsta áfangastaðar tók
nokkra stund og reyndi leiðsögumaðurinn að fræða
landann um sögu svæðisins. Athyglin var upp og ofan hjá
farþegum.
Til hinnar sögufrægu borgar Trier kom hópurinn.
Gengu menn þama frá borði rétt við hið forna borgarhlið,
Porta Nigra (Svarta hliðið). Ut frá hliðinu var síðan aðal
verslunargatan í bænum. Voru menn fljótir að finna
helstu stórmarkaðina á svæðinu: Kaufhof og Karstadt
(undimtaður reyndist hafa klætt sig á ófullnægjandi hátt
fyrir þann lofthita sem var á staðnum, svo hann varð sér
þarna úti um jakka einn ágætan, sem kórstjórinn síðar
tjáði honum að kallaðist „Bæjarajakki“ og að ekkert
vantaði á hann nema merki þýskra þjóðemissósíalista.)
Þarna dvöldum við um stund svona aðallega til að fá
tilfinningu fyrir hinu erlenda andrúmslofti, svona eins og
Milla og Hjalti á leið íferðalag.