Litli Bergþór - 01.07.2011, Side 27

væri réttast. Ég hló í huganum og gat varla andað.
Þegar ég kom heim til Halldóru sagði hún: „Sástu
þegar Tóta roðnaði?“ „ Já, það sá ég skýrt og
greinilega, gerði hún það við þig, að segja að þú ættir
að vera vinur hennar? “ „Já“. „Það var ekki gott að
hún gerði það“ Mér leið hræðilega, ég sá hvað hún
var sár en síðan sagði hún, að Tóta væri samt besta
vinkona hennar. Ég sagði: „Það var nú gott að þú ert
ekki voða reið yfir þessu“. Síðan horfuðum við á
mynd og bara „tjill“ í gangi hjá okkur. Síðan varð ég
að fara heim. En þegar ég kom heim þá fór ég strax
að skrifa einhverjar hugrenningar í sögubókina. En
svo fór ég að skrifa ljóð. Hér er eitt þeirra:
Árið
Árið er það dýrmætasta við lífið.
Ef árið væri ekki, þá vissum við ekki,
hvað við værum gömul,
hvenær gamlársdagur væri,
eða sautjándi júní,
eða hver þú værir.
Þetta var eitt af ljóðunum. En þegar ég verð eldri
ætla ég að verða rithöfundur.
(nokkrum árum seinna varð ég heimsfræg, sögur
gjörbreyttu lífinu mínu.)
Höf: Freyja Hrönn Friðriksdóttir
Kisi fer ekki á feti,
hvað þá heldur stökk.
Oftast liggur hann í leti,
svo mamma hans verður klökk.
Höf: Þórdís Egilsdóttir, 6. bekk
Ragnheiður Olga.
Vísurnar þrjár
Það var lesin fyrir mig vísa
um einn galdramann.
Tvær rottur hann var að hýsa
og að galdra hann kann.
Svona hljóða þær,
hlustið þið vel.
Ein þeirra er mér kær
en hinar frjósa í hel.
Norn að nafni Anna
eignaðist mann.
Vinkona hennar, hún Hanna,
á rassinn hún rann.
Jólakötturirm
Kisi kallast jólaköttur.
Sá er kænn og klókur.
Oftast verður mjög uppstökkur.
Skapstyggur og fljótur.
Jólaköttur etur ei fisk.
Frekar eitthvað annað.
Hann vill allsekki borða af disk.
Það er alveg bannað.
Þau eignuðust son,
lítinn galdramann.
Hann var Önnu von,
hún fór með þulu sem vel hún kann.
Hinn ungi óx úr grasi,
mjög dátt hann hló.
Þegar hann varð vitni að masi
þá datt hann niður og dó.
Höf. Ragnheiður Olga Jónsdóttir, 6. bekk
27 Litli-Bergþór