Foreldrablaðið - 01.01.1969, Blaðsíða 18

LESEFNI FYRIR BÖRNIN
SKESSAN
(Stíll eftir 9 ára ielpu)
Það var í f jarlægu landi, að kóngur
einn bjó. Átti hann einn son barna,
en var búinn að missa drottningu
sína. Sonurinn var kominn á gifting-
araldur og því kominn tími til, að
hann færi að biðja sér konu. Hann
lagði því af stað að leita sér kvon-
fangs. Fékk hann frítt föruneyti,
hest og margt fleira, sem hafa þurfti
til ferðarinnar. Og hann hélt um holt
og hæðir, fjöll og vötn og eyðisanda.
Loks voru menn hans fallnir og hann
átti litla peninga eftir. Hann kom þá
að fljóti einu og lagði út í það. Þar
missti hann hestinn sinn en komst
sjálfur illa til reika úr því. Hann varð
nú að halda áfram fótgangandi. —
Dag eftir dag hélt hann áfram. Loks
kom hann að stóru fjalli og gekk
upp á það. En þar sá hann ekkert
merkilegt og fór því aftur niður á
leið.
Er hann var kominn skammt áleið-
is, kom hann auga á helli. Þetta þótti
honum heppilegt, því að kvöld var
komið. Og gekk hann inn. Sér hann
þar skessu mikla og tekur það ráð
að fela sig í skoti einu. En þegar
skessan sofnar, fer hann að skoða
sig um í hellinum. Heyrir hann þá
grát. Hann gengur á hljóðið og kem-
ur að öðru hellisopi. Þar fyrir utan
er blómagarður girtur sterkum grind-
um og hliðið læst. Fyrir innan grind-
urnar situr forkunnarfögur stúlka.
Skessan hefur tekið hana og látið
hana tína rusl. Stúlkan segir honum,
að lykillinn sé yfir rúmi skessunnar.
Hann fer og ætlar að sækja lykilinn,
en þá vaknar skessan, grípur hann
og setur hann líka 1 blómagarðinn.
Þau tala saman, meðan skessan sef-
ur. Hann verður iíka að tína rusl.
Einn daginn felur hann sig í rósa-
runna við dyrnar. Skessan kemur og
ætlar að gefa þeim að borða. Hún
skilur eftir opið hliðið, svo að hann
getur stokkið út og stúlkan á eftir,
en þau læsa skessuna inni. Þau fara
nú heim til kóngssonar og gifta sig.
Það kom í ljós, að stúlkan var kóngs-
dóttir, og foreldrar hennar á lífi.
Þau komu bæði í veizluna og margir
gestir. Þau lifðu svo sæl til æviloka.
Hafdts Einarsdóttir.
16 FORELDRABLAÐIÐ