Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1966, Blaðsíða 50

32
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
síðan blaðið kom, bara vegna mynd-
arinnar.
Bréf fékk ég í dag frá S. G.
Stephanssyni.... Hann spáir vel fyr-
ir Eiríki mínum Hanssyni....
Jan. 1903. — Ég sendi G. M. Thomp-
son „Skógbúaslag“ í dag. Thompson
vill endilega fá mynd af mér til að
birta í „Svövu“. Slík fásinna sé
fjarri mér! „Brennt barn forðast eld-
inn.“
17. febr. 1903. — Ég hef legið rúm-
fastur í hálfan mánuð, og var ekki
hugað líf.
Séra Runólfur kom hér í kveld;
hann vill að dr. Ólafur Björnson sé
fenginn til að koma til mín.... það
sem mér er nauðsynlegast er hvíld
og ró.... Ég hef unnið að ritstörfum
þegar ég hef átt að hvílast.... Ég hef
drukkið kaffi meira en góðu hófi
hefir gegnt, og ég hef reykt tóbak
um of. Hjörtur Leó sagði að ég væri
„nautnar maður mikill.“ Ég held
það sé satt.“
Hér á eftir byrjar hann að rekja
æviferil sinn. Það er langt mál og
tek ég því aðeins setningar og kafla
hér og þar:
„ ... Foreldrar mínir fluttust til
Nýja Skotlands sumarið 1875.... Ég
gekk á skóla í Mooselands-nýlend-
unni í þrjú ár.... Árið 1881 kynntist
ég Löllu Margaret McMillan. Um
það leyti byrjaði ég að yrkja og
semja smá leikrit, sem ég eyðilagði
jafnóðum.... Ég kom til Winnipeg
1882.... Haustið 1886 kynntist ég G.
A. Elliot lögfræðing. Hann hvatti
mig til að ganga á skóla og styrkti
mig í peningalegu tilliti.... 11. maí
1887 giftist ég Guðrúnu Hjörleifs-
dóttur... við vorum gefin saman í
hjónaband af enskum presti í Pem-
bina, N.-Dakóta.... Sumarið 1887
vann ég að ýmsum skrifstofustörf-
um hjá Frímann B. Anderson . . .
hann sagði mér að ég væri efni í
skáld.
Haustið 1889 flutti ég til Nýja ís-
lands og kenndi við skólann í Ár-
nesi um veturinn.... Vorið 1890
flutti ég aftur til Wpg.... Þar kynnt-
ist ég Einari Hjörleifssyni, Jóni
Ólafssyni og Gesti Pálssyni.... Einu
sinni spurði ég Gest, hvert af rit-
verkum hans honum þætti vænst
um. Hann sagði að sér þætti vænst
um „Hans Vöggur“ og „Vordraum“.
Hann sagði að Vordraumur væri það
bezta, sem hann hefði skrifað.
Síðast þegar ég sá Gest, sat hann
inni í skrifstofu Lögbergs. Hann var
þá allmikið ölvaður og var óðum
að veikjast. Þegar hann sá mig koma
inn bað hann mig að fylgja sér heim.
Ég sagðist vera fús til þess. Magnús
Pálsson sagði að það væri verið að
sækja ökumann til að flytja Gest
heim. Ég kvaddi þar Gest í síðasta
sinn. Fjórum dögum síðar var hann
dáinn. Ég var einn þeirra, sem
fylgdu honum til grafar. Sex menn
báru kistuna, og á meðal þeirra voru
tveir eða þrír, sem höfðu verið Gesti
allt annað en vinveittir hina síðustu
mánuði ævi hans.
Ég byrjaði að þýða „Vonir“ eftir
Einar Hjörleifsson.... Ég mætti og
talaði við Einar einn dag... og þá
fann ég að það var ekki mitt með-
færi að þýða Vonir. Ég var búinn að
þýða helminginn af sögunni þegar ég
hætti.“
Hér hafa verið klipptar í burtu