Sunnudagsblaðið - 24.12.1959, Blaðsíða 29

Sbplmingar
Framihald af Í7. síðu.
byrjuðum á nýju námskeiði
kom hópur af strákum á aldr-
inum 10—12 ár. Þeir voru
geysilega spenntir til að byrja
með og vildu ólmir fá að
berjast og diöflast. En eins og
gefur að skilja, verða menn
fyrst að gera æfingar og læra,
áður en "þeir geta farið . að
berjast. Strákarnir gátu ó-
mögulega skilíð svona sp'eki.
Þeim leiddist bófið og þegar
líða tók á , æfin'garnar, fóru
þeir að týna tölunni.
• •
Þegar skylmingatímanum
lauk, var farið af sviðinu og
upp í hinn svonefnda Kristals
sal. Þar átti að fara fram
kennslustund í látbragðsleik. •
Látbragðsleikur er eins og
kunnugt er, listin að tjá at-
- hafnir og tilfinningar ekki
með örðum, heldur eingöngu
■ með hreyfingum off svipbrigð
■ um. Við höfum mikinn áhuga
á að siá kennslustund af þessu
tagi og laumuðumst því með
’ hópnum, fengum okkur sæti
. til hliðar og biðum átekta.
Klemens tiáði okkur, að
tíminn bvrjaði á leikatriði,
r sem 'einn néménda hefði
siálfur saæið ng stjórnað.
Hann kvaðst ekki hafa'séð
. það ennbá. Þetta væri heima-
verkefni og bess vegna þorði
hann engu að lofa.
Eftir skamma stund hevrð-
. ist líkhringing og sex svart-
- klæddar konnr gengu hægt
inn o" báru líkkistu fsem auð-
vitað var enginl. Á eftir gekk
presturinn með hátíðlegan
sorgarsvio og þar á ef'ir fá-
menn líkfvlgd. S’vartklæddu
st.úlkurnar sex stönzuðu eftir
fáein <;kref og nresturinn gekk
framfyrir þær oo gerði hreyf-
' ingar, sem bentu til bess. að
j hann on^aði hjiðið á kirkju-
garðinum. Líkfvjgdin hélt á-
fram hægt o« hægt. Nokkrir
"beirra. sem fvVdu, hurrkuðu
tár pf hvarmi. í finrqka hevrð
ust tónar úr Ave Maria. Lík-
fvlgdin s+anzaði við gröfina
(sem auðvitað var enginj kist-
,an var látín sxea hæ-gt og
(hæcft. presturinn kastaði rek-
iinum o° svo framvpais.
Nokkrir .Trn+tnðu aðs+andend-
uim sámúð sma og sí','an tínd-
ist fólki^ í bur+u. ptlir nema
einn maður, sem féll á kné
við grpfina.
Atriðið v?r ?ð okkar dómi
.nrvðilega flu+t. Að minns+a
kocti fór ekki á milli mála
hvp'1' i’rn TT«r pð tmra. En bað
er ekki allt gallalaust pn gott.
þót+ óbrev+tum áhorfanda
.virð;c.+ cvo. Atriðinu var i’arla
’lokið koppr T'Tiemens hafði
.sittk'”>.ð að athuga yið þetta
og hi++.
V’ð hökkuðum fvrír okkur
Og hptdum ú+ í frosfið og
hálkuna. Ef. tii ■vitl var í hÓDÍ
bessara ur«” Ipiknpma ein-
hver. nða iafnvel einhvpriir.
sem síðar meir eiga eftir að
vinna miVla sigra no fræki-
lega á fiölum Þjóðleikhúss-
ins. Hver veit?
FYRIRBRIGrÐIÐ, sem útvarpið bannfærði í auglýsingum
sínum til skamms tíma, dansinn, er ekki ósvipaður tízk-
unni: Hann breytist stöðugt, nýir og nýir dansar koma
fram, sem ganga yfir heiminn eins og eldur í sinu. Líf-
seigasti dansinn í seinni tíð er án vafa rokkið, sem margir
telja dæmigert fyrir hraða og upplausn okkar aldar. En
rokkið er ekki lengur í tízku. Á eftir því hafa margir
dansar komið fram, þótt þeir hafi ekki náð jafnmiklum
vinsældum. Fýrst kom calvpso, síðan cha-cha-cha og
fleiri dansar eflaust, þótt vdð munum ekki eftir þeim í
svipinn. En allra nýjasti dansinn heitir því einfalda nafni
BA-BA-RE. Hann er upprunninn á Kúbu og er ekki ósvip
aður cha-cha-cha, nema hvað einum takti er bætt við. Nú
er ekki svo auðvelt að lýsa taktinum í orðum, en ef við
reyndum það, mundi hann hljóða eitthvað á þessa leið:
Tam-tam-tam-tam tamtamtam. Dans þessi er þegar farinn
að ryðja sér til rúms í Bandaríkjunum, og á stóru mynd-
inni hér að neðan er dansmeistari frá Wiesbaden, Udo
Bier að kenna hann.
ÞJÓÐVERJAR eru farnir að dansa Ba-ba-re af fullum
krafti. Nýlega fór frain fyrsta keppnin í þessum nýja
dansi og sigurvegararnir sjást hér á myndinni að loknu
erfiðinu.
Sunnudagsblaðið 27