Árbók VFÍ/TFÍ - 01.06.1995, Blaðsíða 89

Félög tengd VFI 87
Að því leytinu sem þessi atriði skipta máli fyrir vaxtastefnu LVFÍ þarf hér að fylgjast með
og vera tilbúinn að laga sig að breyttum aðstæðum.
Þess má geta hér, að samkvæmt lánakönnun Sambands almennra lífeyrissjóða frá í mars
1995, eru aðrir lífeyrissjóðir með vexti á bilinu frá 5,5% vöxtum og upp í meðalvexti banka
og sparisjóða, en það munu nú vera 8,75% vextir. Algengt er að lífeyrissjóðir séu með 6,0%
vexti.
3.4 Erlend fjárfesting
Heimildir til erlendra fjárfestinga voru fyrst settar inn í reglugerð sjóðsins fyrir tveimur árum
og var þá miðað við 5% af eign að hámarki. Það hámark var síðan hækkað upp í 15% á aðal-
fundi í maí 1994.
Stjórninni þykir rétt að verja hluta sjóðsins til ijárfestinga erlendis og dreifa þannig áhættu af
starfsemi hans, en slík sjónarmið eru einnig uppi hjá lífeyrissjóðum í öðrum löndum, þrátt fyrir
að atvinnulíf þar sé ekki jafn einhæft og hér er. Á síðasta ári voru keypt einingabréf hjá
Kaupþingi hf sem ijárfestir að mestu í erlendum verðbréfum.
Snemma á þessu ári var gert samkomulag við Handsal hf um íjárfestingar erlendis, en þeir eru
í samstarfi við fyritækið Goldman Sachs. Til ijárfestinga hjá þeim hefur á þessu ári verið varið
u. þ. b. 65 m.kr.
Ásamt nokkrum hinna stærri lífeyrissjóða í landinu tók LVFÍ þátt í vali á erlendum aðila,
sem ætlað er að sjá um fjárfestingar erlendis fyrir lífeyrissjóðina. Fyrir valinu varð fyrirtækið
Gartmore Capital Management, en það hefur höfuðstöðvar í London. Stjórnin ráðgerir að verja
á næstunni 50 m.kr. til fjárfestingar hjá þeim.
í eigu sjóðsins er nokkuð íslenskum bréfum, sem miðuð eru við erlenda gjaldmiðla, t. d. er
þar um að ræða ríkisskuldabréf. Líta verður til þessara bréfa þegar áhætta sjóðsins gagnvart
breytingum á gengi gjaldmiðla er metin við nýjar erlendar ijárfestingar.
3.5 Rekstur sjóðsins
Nokkuð hefur verið um að lífeyrissjóðir hafi verið sameinaðir og þannig myndaðir stærri
sjóðir er fyrir voru. Ávinningur, sem menn telja sig fá með stærri sjóðum er, að betur sé staðið
að fjárfestingum, kostnaður verði hlutfallslega minni og meiri áhættudreifing. Síðasta atriðið
á reyndar ekki við um séreignarsjóði, enda taka þeir enga áhættu af sínum sjóðfélögum.
Sumir telja að með samningum við verðbréfasjóði sé hægt að ná þessum atriðum fram, að
hluta a. m. k. Rétt er að benda á, að enn sem komið er hafa verðbréfafyrirtækin ekki mikla
reynslu af rekstri sameignarsjóða.
Með samningi lífeyrissjóðs við verðbréfafyrirtæki næst ekki nein áhættudreifing vegna
þeirrar tryggingar sem sjóðfélagarnir eru í. Nefna má, að í drögum að frumvarpi til laga um
starfsemi lífeyrissjóða, sem er í vinnslu í ijármálaráðuneytinu án þess reyndar að hafa litið
dagsins ljós, er gert ráð fyrir lágmarksijölda sjóðfélaga. Rökin fyrir því að hafa ákvæði um
lágmarksfjölda eru ekki aðeins lækkun rekstrarkostnaðar, heldur einnig áhættudreifmg.
Á síðasta ári var látið reyna á hugsanlegt samstarf milli LVFÍ og LTFÍ. Ekki var vilji hjá
LTFÍ fyrir slíku samstarfí og hafa þeir samið við verðbréfafyrirtæki um reksturinn. Stjórnin
hefur reyndar rætt við enn aðra sjóði um hugsanlegt samstarf og kynnt sér rekstur annarra.
Þannig eru þessi atriði til umræðu í stjórn sjóðsins, en stjómin hefur kosið að aðhafast ekki að
sinni.
Á síðasta aðalfundi var innganga í sjóðinn rýmkuð og er nú, auk verkfræðingum, öllum,
sem hafa lokið 90 eininga B.S. námi við háskóla heimil innganga í sjóðinn, enda séu allir
stjórnarmenn sammála.