Neytendablaðið - 01.04.1989, Blaðsíða 13

TIL UMFJÖLLUNAR
um við að vita hvort eigandinn vill taka
áhættuna á því að liturinn dofni. Sumir
vilja gera allt til að fá fötin hrein, þau væru
ónýt hvort sem er ef ekki tækist að hreinsa
þau.“
„Dry clean only“
Þjálfaður hreinsari þarf að þekkja um
3000 tegundir af fataefnum og efnablönd-
um. Hann hefur yfir að ráða ótal tegund-
um af blettaefnum og þarf að vita hvernig
þau vinna á hinum ýmsu fataefnum. Þess
vegna verða fötin að vera með góðum
meðferðarmerkingum, þ.e. þvottamerkj-
unum fjórum, og einnig þarf að koma
skýrt fram hvaða efnablanda er í flíkinni.
„Það er til dæmis ekki nóg að á flíkinni
standi „dry clean only“. Það segir okkur
ekkert úr hvaða efni hún er, né hvaða
meðferð hún þolir,“ sagði Guðjón. „Fata-
framleiðendur eru mjög misgóðir í þess-
um merkingum. Þýskir og breskir finnst
mér standa sig best, þetta er nokkuð gott
á Norðurlöndum en mér finnst íslenskir
framleiðendur ekki standa sig nógu vel.
Einnig getur verið misbrestur á að leið-
beiningarnar standist sem gefnar eru upp
og ég hef séð dæmi um að miðinn sé óút-
fylltur.“
„Einnota fatnaður"
Ef flík er ómerkt segist Guðjón gjarnan
taka hana til hreinsunar á ábyrgð verslun-
arinnar sem seldi hana. „Ég hef ágæta
reynslu af viðskiptum við nokkrar versl-
anir á þennan hátt,“ sagði Guðjón. „Ef
flíkin stenst ekki venjulega meðferð eru
verslanirnar tilbúnar að semja við eigand-
ann.“
Guðjón nefndi dæmi um tískufatnað
sem telst ekki vera nema einnota. „Við
fáum stundum fatnað sem reynist við
hreinsun ekki vera merkilegri en bréfserv-
étta. Þetta veldur fólki að sjálfsögðu mikl-
um vonbrigðum."
Nú er í bígerð að stofna sameiginlega
kvörtunarnefnd Neytendasamtakanna og
Félags efnalaugaeigenda og er von beggja
aðila að með því samstarfi takist að leysa
þau vandamál sem upp koma vegna
hreinsunar á fatnaði. Að sjálfsögðu þarf
þriðji aðilinn, fataverslunin, að verafústil
þess samstarfs líka og er óskandi að svo
verði.
. .. Þjálfaður hreinsari
þarf að þekkja um 3000
tegundir af fataefnum og
efnablöndum. Hann hefur
yfir að ráða ótal teg-
undum af blettaefnum og
þarf að vita hvernig þau
vinna á hinum ýmsu fata-
efnum . . .
Guðjón Jónsson í efnalaug sinni. Samskipti neytenda og efnalauga œttu að byggjast á samvinnu jmr sem rœtt er fyrirfram um juið sem
hreinsa skal. Sumir virðast halda að í efnalaugum séu galdratœki sem gera fatnað eins og nýjan, burtséð frá þeim óhreinindum sem i
hann hefurfarið.
13