Neytendablaðið - 01.04.1989, Blaðsíða 22

UR BARATTUNNI

» uu >!<! m

Pegar hringvegurinn er ekinn blasa alltofoft við bílhrœ við bœina, jafnvel heill bílakirkjugarður, þ.e.a.s. kirkjugarður fyrir ójarð-
aða bíla.
Hreinsunarbúnaður og blýlaust bensín
Þó aö þarfasti þjónn nútímamannsins hafi margt til síns ágæt-
is, hefur hann nokkuð fleiri ókosti, en þarfasti þjónn forfeöra
okkar.
Hann spúir eiturgufum hvar sem hann fer, um sveitir, um bæi
eða borgina okkar allra. Það fer eins og fyrri daginn, það kemur
vel á vondan. Við fyllum nef og lungu af þessum eiturgufum, eig-
um varla annað skilið úr því að við köllum þessi ósköp yfir okkur.
Það er verra með börnin okkar, morgunbaðið dugar nefnilega
ekki á lungnaskít.
Ekki veit ég hverju um er að kenna, að hreinsunarbúnaður
skuli fjarlægður úr bifreiðum, þegar þær koma hingað til lands.
Kannski þekkingarskorti eða almennu stjórnleysi í umhverf-
isvernd, varlafjárskorti, sem þeirbera yfirleittfyrir sig, þegarþeir
finnast, sem bera eiga ábyrgð á einstökum þáttum umhverfis-
og hollustuverndar.
Blýlaust bensín er talið minna skaðlegt en annað bensín. Því
er furðulegt, að ekki skuli rekinn áróður fyrir almennari notkun
þess og bifreiðainnflytjendur hvattir til að huga að þessum mál-
um hjá þeim framleiðendum sem þeir versla við.
Hér er sjálfsagt einnig um að kenna, umhverfismálastjórnleysi.
lönaðar- eöa landbúnaöarvara?
Ég hrekk alltaf ónotalega við, þegar verið er að furða sig á því,
hve eftirlit með innlendum matvælum er lítið og svo til ekki neitt
með innfluttum, og fjárskorti er kennt um.
22
Er ekki þarna verið að spara eyrinn en eyða krónunni?
Auðvitað þarf strangt eftirlit með framleiðslu matvæla, bæði
hvað varðar hreinlæti og aukefni. Innihaldslýsingar eiga að vera
sjálfsagðar á umbúðum. Þær eru ekkert einkamál framleiðenda,
nema þeir líti á vörurnar sem sitt einkamál, en þá hafa þær held-
ur ekkert að gera í hillum verslana.
Það er dálítið kúnstugt að heyra það, að reynt sé að stöðva
innflutning á smjörlíki á þeim forsendum, að innflutta varan sé
ekki nógu vel merkt. Ekki er þetta aðeins kúnstugt vegna þess,
að innlenda varan er yfirleitt ver merkt, heldur vegna þess, að nú
var tími og fjárráð til að rannsaka þessa einstöku, innfluttu og
fordæmaskapandi landbúnaðariðnaðarvöru. Það skiptir nefni-
lega mikli máli, hvort varan er iðnaðarvara eða landbúnaðar-
vara. Ef vara telst iðnaöarvara, eins og t.d. smjörlíki og kjúkling-
ar, er talað um að rekstrarskilyrðin séu mun óhagstæðari hér á
landi en erlendis. Það er mikið til í því, enda stefna ríkisvaldsins
að hefta sem mest eðlilega uppbyggingu iðnaðar, með allskyns
sköttum og gjöldum, í stað þess að leyfa atvinnuveginum að
blómstra og skila þá um leið arðsemi sinni út í þjóðfélagið, marg-
falt meiri en núverandi skattaálögur.
Ef innlenda iðnaðarvaran er í samkeppni við innlendar land-
búnaðarvörur, eins og t.d. kjúklingarnireru, eru aðföngin skatt-
lögð og reynt að koma í veg fyrir, að þessi framleiðsla
fái að sitja við sama borð og landbúnaðarvörur.
Það er gert með ýmsum hætti. Ekki fæst leyfi til að endurnýja
stofna, bólusetja eða nota lyf, þannig að ungadauði er hlutfalls-
lega mun meiri í íslenskum kjúklingabúum en erlendum.