Neytendablaðið - 01.12.1998, Blaðsíða 4

í stuttu máli
„Slandby" --óþarfa
rafmagnsbruöl
Aflestum heimilum er að
finna tæki sem nota
straum jafnvel þótt slökkt sé á
þeim. A ensku er þessi raf- .
magnsnotkun kölluð „stand-
by“, sem mætti þýða „í tóma-
gangi“ og er þessi notkun að
meðaltali 10% af rafmagns-
Passið ykkur
á tilboðunum
eljendur nota ýmis
brögð til að fanga okk-
ur neytendur og gegna til-
boðin þar mikilvægu hlut-
verki. En ekki er alltaf allt
sem sýnist í þeim efnum
eins og íjölmargir hafa oft
séð og ekki em tilboðin
alltaf ódýmst þegar upp er
staðið. Margir hálda að
vömr í stærri einingum séu
ávallt ódýrari en í þeim
minni. Neytandi sem lítur
oftast á samanburðarverðið
(verð á lftra eða klló) benti
blaðinu á að það væri víðs
íjarri að þetta sé alltaf svo.
Nefndi hann sérstaklega
þvottaefni og margar
hreinlætisvömr auk pasta-
vara. Það borgar sig því að
bera saman samanburðar-
verðið sem verslanir verða
að hafa uppi.
Annar neytandi hafði
samband við blaðið og
hafði í farteskinu auglýs-
ingu sem hékk að minnsta
kosti nýverið uppi í KÁ-
verslununum. Eins og sjá
má í auglýsingunni borgar
sig frekar að kaupa þrisvar
sinnum sex stykki af kakó-
mjólkinni en heilan kassa.
Þetta staðfestir það sem
áður sagði, að hagstæðustu
kaupin em ekki alltaf í
mesta magninu.
notkun heimilisins. Á heimili
með myndbandstæki, sjón-
varp, símsvara, fax og gervi-
hnattamóttakara, tæki sem
aldrei er að fullu slökkt á,
eykst rafmagnsnotkunin um
600 kflóvattstundir, sem svar-
ar til 4.386 kr. á ári sam-
kvæmt taxta Rafmagnsveitu
Reykjavíkur.
Það fer eftir tækjunum
hvað mikið þau nota af raf-
magni í tómagangi þegar
slökkt er á þeim með fjarstýr-
ingunni. Mest rafmagn í
tómagangi nota fyrst og
fremst sjónvörp, myndbands-
tæki, gervihnattamóttakarar
og hljómflutningstæki.
Þannig notar sjónvarpið sex
til sjö vött í tómagangi þegar
aðeins er slökkt með fjarstýr-
ingunni. Auk þess eykst
brunahættan við þetta bruðl.
Oftast er nægilegt að slökkva
á sjónvarpinu með þar til
gerðum hnappi til að komast
hjá óþarfa bmðli.
Isíðasta blaði fjölluðum við
um flísfatnað og not hans í
íslenskri veðráttu. Við höfum
fengið nokkur viðbrögð við
þeirri grein og er Ijóst að þar
var eitt og annað missagt.
Þannig sagði í blaðinu að
enska orðið „fleece“ þýddi
gæra, en efnið á þó ekkert
skylt við ull. í bréfi frá les-
anda er bent á að þetta stand-
ist ekki, enda sé gæra skinn
af kind, - „fleece" sé hins
vegar reyfi (oftast ullarreyfi).
Þetta er auðvitað rétt. Annar
lesandi hafði samband við
blaðið og mótmælti þeirri
fullyrðingu í greininni að
flísflíkur „önduðu“ betur en
Myndbandstækin nota
mikið rafmagn í tómagangi,
og eru að meðaltali aðeins
notuð í einn til tvo tíma á dag.
Það þýðir að meginhluta sól-
arhringsins er tækið að nota
rafmagn engum til ánægju. Sé
tækið tekið úr sambandi er
áhættan sú að allar stillingar á
rásir fari norður og niður auk
stillinga á upptöku fram í tím-
ann. Nú eru á markaðnum
tæki sem hægt er taka úr sam-
bandi án þess að stillingar
detti út. Munið að þegar tekið
er úr sambandi á maður að
taka í klóna en ekki snúruna,
annars eyðileggst snúran fljót-
lega.
flísflíkur
ullarflíkur. Neytendablaðið
hefur kannað þetta og stenst
fyrri fullyrðing blaðsins ekki.
Flísflíkur „anda“ einmitt
mjög illa. Göngugarpi sem
blaðið hefur talað við finnst
til að mynda óþægilegt að
ganga í flíspeysu þar sem
honum verði of heitt í peys-
unni. Það er einmitt vegna
þess að þær „anda“ ekki
nógu vel og líkamshitinn
kemst ekki út. Það er hins
vegar kostur við flísflíkur að
þær hrinda betur frá sér vætu
og vatni. Neytendablaðið
biðst velvirðingar á þessum
missögnum um flís-efnið.
Bréffrá lesanda
Tilboðið
stóðst ekki
Laugardag í byrjun október
hringdi ég og pantaði píts-
ur frá Pizza Pasta í Kópavogi.
Stúlkan sem svaraði sagði að
ef ég pantaði og sækti eina 16
tommu pítsu og brauðstangir
fengi ég aðra eins pítsu fría.
Ég samþykkti það og tjáði
stúlkan mér að þetta mundi
kosta 1620 krónur. Ég sendi
son minn eftir þessu. Þegar
hann kom til baka var hann
með tvær 16 tonimu pítsur og
2 lítra kók. Hann vissi ekki
hvað hann hafði átt að sækja.
Reikningurinn hljóðaði upp á
1870 krónur. Ég hringdi og
talaði við aðra stúlku en í
fyrra skiptið og var hún milli-
liður á milli mín og eigand-
ans. Fullyrt var við mig aftur
og aftur að ég hefði verið látin
vita að brauðstangirnar hefðu
verið búnar og ég yrði að fá
kók með. Ég reyndi að út-
skýra að ég hefði pantað píts-
ur og brauðstangir en ekki
kók, en án árangurs. Loks
fékk ég að tala við eigandann
sem fullyrti einnig að ég hefði
átt að vita um kókið og í raun
væri ég að græða, því brauð-
stangirnar væru dýrari en kók-
ið. Að lokum tókst mér að
sannfæra manninn um að ég
hefði aldrei ætlað að kaupa af
honum kók fyrir 250 krónur
heldur ætlaði ég að fá pítsur
og brauðstangir. Hefði ég vit-
að af þessu hefði ég einfald-
lega bara hringt eitthvert ann-
að. Þar sem ég á ekki bfl
óskaði ég eftir því að þeir
sæktu kókið ef þeir væru á
ferðinni í hverfinu. Hann
sagðist ekki einu sinni hafa
bfl til að senda út pítsur, hvað
þá til að standa í svona vit-
leysu. „Hvers konar rekstur er
þetta?“ spurði ég. „Þú skalt
sko ekki reyna að kenna mér
hvernig ég á að reka mitt fyr-
irtæki,“ var svarað ansi hátt
og hratt. Hann sagðist mundu
senda einhvern seinnipartinn
daginn eftir, sem hánn reynd-
ar gerði aldrei. Mig langaði
bara til að láta ykkur vita af
þessari þjónustu hjá Pizza
Pasta en málinu er lokið af
minni hálfu.
Neytendablaðið og kennitala
Þau leiðu mistök hafa orðið við sendingu síðustu Neytenda-
blaða til félagsmanna að kennitala viðtakanda hefur komið
fram á límmiða. Ástæðan fyrir þessum mistökum er að nýlega
tóku Neytendasamtökin í notkun nýtt forrit fyrir félagaskrána
og byrjuðu þá þessi leiðu mistök. Þessi mistök eru hér með
leiðrétt og biðjumst við velvirðingar á þeim.
Enn um
4
NEYTENDABLAÐIÐ - desember 1998