Afmælisblað Hvítabandsins - 01.04.1945, Page 19

Hallgrímur Jónasson:
Haust
Það e\ur húmsins vagni svo hljótt um blei\a jörð
og hraðar sér að vefja allt í mildum rö\\ur faðmi.
En sólin er svo lág og lýsir s\ammt um svórð
og laufin eru fallin af skógargrcin og baðmi.
í roðahúmi \vcldsins á vesturloftsins vœng
er vafurlogarönd um bláar unnar s\arir.
Þar hefur eygló hnigið í mjú\a marar sceng,
sem mcer, er réttir els\huga rjóðar \ossa varir.
Það verður allt svo þögult i þungum haustsins blce,
scm þreyttur hugur dvelji við gamla cesþudrauma,
cr rœttust ncesta sja/dan, en fuþu á feigðar glce,
en freista samt — i röþþurkyrrð — að taþa stjórn og tauma.
Svo grúfðu, hljóða nótt, um himins víða hvel,
til hvíldar bjóddu öllum frá dagsins sorg og gleði.
En hafi’ eg unnið yfir daginn citthvað gott og vcl,
þá á ég von um svefnsins ró i minu heita geði.