Afmælisblað Hvítabandsins - 01.04.1945, Page 22

sem þó varð mjög vinsælt. Seinna veitti
hún forstöðu bama'hæíi, er Oddfellow-
reglan kostaði á Brennistöðum í Borgar-
firði. Hún vár eitt sinn í landspítalanefnd
þeirri, er kom Landspítalanum á fót og
vildi hún ]áta byggja bæði barnaspítala
og fæðingardeild við hann, og sýnir það
framsýni hennar. Mörg opinber mál lét
hún sig skipta og í stjórnmálum tók hún
virkan þátt, en það verður eigi hér rakið.
Sigurbjörg var ein af stofnendum
Bandalags íslenzkra kvenna 1917 og þar
kom hún fyrst fram með hugmyndina
um stofnun hjúkrunarheimilis í Reykja-
vík fyrir sjúklinga utan af landi, er biðu
eftir að komast á sjúkrahús. Vildi hún
að bandalagið tæki að sér að koma þessu
í framkvæmd, en það mun eigi hafa haft
miklu fé úr að spila og gat það því eigi
beitt sér fyrir málinu. En það var gagn-
stætt skapgerð Sigurbjargar að hætta við
það er hún einu sinni byrjaði á. Flutti
hún því hugmyndina aftur til Hvíta-
bandsins og var nú hafin öflug fjársöfnun
og unnið að framgangi málsins. Það er
erfitt verk og vanþakklátt að standa fyrir
fjáröflun félaga, ekki sízt var það svo á
hinum miklu krepputímum, er tóku við
um og eftir 1920. Ýmsum fannst mikið í
fang færst og sumum þótti seint ganga,
eins og oft vill verða. En áfram þokaðist
samt, einkum fyrir viljafestu og þrek
Sigurbjargar, enda veittu henni aðs.toð
margar ágætar konur, er í félaginu voru.
1932 var byggingin hafin, en þegar til lán-
töku kom, þótti heppilegra að hafa þetta
sem sjúkrahús. Húsið reis af grunni, en
Sigurbjörg fékk ekki að sjá draum sinn
rætast til fulls. Til þess varð æfin of
stutt. Hún andaðist eftir langvarandi
vanheilsu 26. des. 1932. Öllum varð hún
harmdauði og félagið hennar varð um
stund sem höfuðlaus her. Að mannúðar-
málum hafði hún unnið alla tíð og heilt
og óskipt var starf hennar í þágu félags-
ins. En hitt veit enginn, hver þrekraun
það hefur oft og tíðum verið fyrir ein-
mana konu, með fremur örðugar heimil-
isástæður og erfitt lífsstarf, að taka svo
virkan þátt í opimberu lífi, sem hún gerði.
En heilsteypt skapgerð og hjartagæði
veittu henni þrek til að komast lengra
áleiðis en fjöldinn og mun hún þó oft
hafa orðið að leggja hart að sér, þar sem
heilsan var veil, einkum seinni árin. En
mennirnir hverfa og minningarnar eyðast
og að lokum man enginn eftir lífsstriti og
störfum þeirra, sem fyrir löngu eru
komnir undir græna torfu. Þó er það
áreiðanlegt, að á meðan hið íslenzka
Hvítaband hfir, þá mun Sigurbjargar
Þorláksdóttur verða minnzt sem einnar
þrekmestu og starfshæfustu konu, er í
félaginu hefur verið.
20 HVÍTABANDIÐ