blaðið - 25.10.2006, Blaðsíða 16

blaðið=

Útgáfufélag: Ár og dagur ehf.
Stjórnarformaður: Sigurður G. Guðjónsson
Ritstjóri: Sigurjón M. Egilsson
Fréttastjórar: Brynjólfur Þór Guðmundsson og
Gunnhildur Arna Gunnarsdóttir
Ritstjórnarfulltrúi: Janus Sigurjónsson
Púkalegt
Einar K. Guðfmnsson steig nokkuð sérstök spor þegar hann ákvað að
heimila hvalveiðar að nýju. í fyrsta lagi er merkilegur aðdragandinn að veið-
unum. Ráðherrann ákvað að láta hvalfangarann Kristján Loftsson vita af
væntanlegri ákvörðun sinni með þokkalegum fyrirvara svo fangarinn gæti
gert allt klárt, bæði til sjós og lands. Sennilega hefur Kristján fengið að vita
af ákvörðuninni á undan samstarfsráðherrum Einars sjávarútvegsráðherra.
Eins getur það ekki talist merkilegt skref að heimila aðeins veiðar á fáum
hvölum og með svo litlu skrefi kalla yfir okkur öll þau óþægindi sem Einar
ráðherra hefur gert með ákvörðun sinni. Það sem ráðherrann hefur gert með
þessu er að upplýsa hvalfangarann um ætlun sína áður en aðrir fengu að vita
nvað til stóð, þora ekki alla leið og heimila aðeins veiðar á fáum dýrum og
með þessu hænufeti hefur hann kallað yfir óþægindi sem jafnvel geta skaðað
Islendinga hér og þar um heiminn. Hagsmunirnir af veiðunum eru svo litlir
miðað við gusuganginn sem fylgir þeim að betur hefði verið heima setið en
af stað farið.
Þessar sýndarhvalveiðar hafa ekkert með stolt okkar og ákvörðunarrétt yfir
eigin auðlindum að gera. Þær eru púkalegar, vanhugsaðar og þjóna engum.
Efþað er eindreginn vilji ráðherrans og ríkisstjórnarinnar að neimilahval-
veiðar þá ber að gera það almennilega. Ekki þetta hálfkák sem enginn græðir
á. Kannski þorði ráðherrann ekki lengra og ákvað að svo takmarkaðar veiðar,
sem raun er á, séu fínn prófsteinn á viðbrögð alþjóðasamfélagsins og með
þessu litla skrefi sé hægt að forða okkur til baka, gefa ekki út frekari heim-
ildir í von um fyrirgefningu umheimsins.
Aðdragandi ákvörðunarinnar hlýtur að færast í sögubækur fyrir einstaka
stjórnsýslu. Hvaða vit er í því að uppfræðaJþann sem hefur mestan fjárhags-
legan ávinning af veiðunum um hvað stancfi til langt á undan öllum öðrum?
Kann að vera að fleiri hefðu viljað nýta sér veiðiheimildirnar en Kristján Lofts-
son? Er það hægt á okkar tímum að vinna með þeim hætti að opna veiðar úr
auðlindinni og gera það í samstarfi við einn útgerðarmann, jafnvel þó hann
hafi einn staðið að hvalveiðum á sínum tíma, fyrir um tuttugu árum? Getur
ekki verið að fullvinnsluskip hefðu getað stunaað veiðar og vinnslu með allt
öðrum hætti og nútímalegri en Hvalur hf. gerir á minjasafninu Hval 9?
Vegna hlerunarmála er talsvert talað um jafnræðisreglu stjórnarskrár-
innar. Nær hún ekki út á sjó og getur ráðherra heimilað einum veiðar, og það
með löngum fyrirvara, án þess að gefa öðrum kost á að nýta sér sameigin-
legar auðlindir okkar?
Þeir sem eru hvað mest meðmæltir hvalveiðum eru þess fullvissir að mark-
aðir fyrir hvalkjöt séu til staðar, þó þess sjáist ekki merki enn. Ríkið hefur
varið tvö hundrað milljónum króna í áróður fyrir hvalveiðum og ómögu-
legt er að vita hvort þeir peningar hafi með einhverjum hætti dregið úr
þeirri óánægju sem Einar K. Guðfinnsson hefur vakið með ákvörðun sinni.
Ákvörðun hans er ekki til þess fallin að efla samstöðu þjóðarinnar gegn er-
lendum óvinum. Frekar verður hún til að skipta þjóðinni í fýlkingar. Það sem
er verst er að þeir sem eru meðmæltir hvalveiðum geta ekki hrósað sigri. Til
þess er skref ráðherrans of stutt, of púkalegt.
Sigurjón M. Egilsson
Auglýsingastjóri: Steinn Kári Ragnarsson Ritstjórn & auglýsingar: Hádegismóum 2,110 Reykjavík
Aðalsími: 510 3700 Símbréf á fréttadeild: 510 3701 Símbréf á auglýsingadeild: 510 3711
Netföng: bladid@bladid.net, frettir@bladid.net, auglysingar@bladid.net
Prentun: Prentsmiðja Morgunblaðsins
Opnunartimi:
Virka daga 16-22
Um helgar 12-22
Hækkaðu þig
upp um einn
PRPINOS
SMÁAUGLÝ SING AR
16 MIÐVIKUDAGUR 25. OKTÓBER 2006 blaAíð
Það er ekkert upp á
hann að klaga?
Formaður Sjálfstæðisflokksins
hefur kosið að persónugera hags-
muni Sjálfstæðisflokksins í Birni
Bjarnasyni dómsmálaráðherra og
segir eins og sagði í dægurlaga-
texta forðum, “Það er ekkert upp
á hann að klaga”. Að því leyti sem
ég fæ skilið formann Sjálfstæðis-
flokksins þá sækja andstæðingar
flokksins að Birni Bjarnasyni til að
ná höggi á Sjálfstæðisflokkinn og
því mikilvægt að mati formanns-
ins að Björn fái góða kosningu til
að koma í veg fyrir slíkt níðhögg
andstæðinganna. Betri prófkjörs-
auglýsingu hefur enginn frambjóð-
andi fyrr eða síðar fengið í próf-
kjöri Sjálfstæðisflokksins. Svona
áskorun formanns flokksins ætti
að öðru jöfnu að tryggja forustu-
manni íhaldssams flokks eins og
Sjálfstæðisflokksins, gamaldags
rússneska kosningu.
Björn Bjarnason hefur verið
forustumaður Sjálfstæðisflokks-
ins til margra ára. Sjálfstæðisfólk
þekkir hann og veit fyrir hvað
hann stendur. Fólk veit að að
hann er gáfaður dugnaðarforkur
og hefur verið einn helsti spor-
göngumaður Davíðs Oddssonar
um árabil. Óþarfi ætti að vera
fyrir formann Sjálfstæðisflokksins
að gefa jafn þekktum stjórnmála-
manni sérstakt siðferðisvottorð.
Samt sem áður er það gert og því
haldið fram að andstæðingar Sjálf-
stæðisflokksins hlutist til um an-
dróður gegn honum eftir því sem
virðist til að hafa áhrif á prófkjör
Sjálfstæðisflokksins. Pólitískir
andstæðingar Sjálfstæðisflokksins
hafa ekki kosningarétt í prófkjöri
Sjálfstæðisfokksins. Þeir hafa al-
Jón Magnússon
mennt ekkert með prófkjörið að
gera. Það eru flokksmenn í Sjálf-
stæðisflokknum og sérstakir stuðn-
ingsmenn sem kjósa í prófkjörinu
og aðrir ekki. Prófkjörið fer fyrir
ofan garð og neðan hjá flestum
öðrum en innvígðu og innmúruðu
Sjálfstæðisfólki.
I hverju er aðför stjórnmáland-
stæðinga Björns Bjarnasonar að
honum fólgin? Hefur einhver vegið
aðhonum persónulega? Hefurrógs-
herferð verið sett í gang? Er honum
ranglega borið eitthvað á brýn?
Ég hef ekki orðið var við að neitt
af þessu. Satt best að segja verður
þess ekki vart að Björn Bjarnason
sigli úfnari pólitískan sjó í við-
skiptum við pólitíska andstæðinga
Sjálfstæðisflokksins en stjórnmála-
menn í hans stöðu gera almennt.
Andstæðingar Sjálfstæðisflokksins
eru hvorki að gera né reyna að gera
aðför að Birni Bjarnasyni persónu-
lega. Aðförin að honum ef hægt er
að nefna það því nafni er gerð af
Sjálfstæðisfólki sem vill gera breyt-
ingar á forustu flokksins.
Klaufaleg viðbrögð Sjálfstæðis-
manna við ásökunum um símahler-
anir lögregluyfirvalda hafa fært
andstæðingum flokksins ákveðin
færi. I lýðræðisríki er eðlilegt
að lýðræðissinnar beiti sér fyrir
nauðsynlegum rannsóknum og
úttektum á því hvort réttarríkið
starfar með eðlilegum hætti. Við
eigum rétt á að fá að vita hvernig
þessum málum er háttað. Ekk-
ert minna en hlutlæg úttekt aðila
sem fólkið í landinu getur treyst
á símhlerunum lögregluyfirvalda
kemur nú til greina. Eðlileg út-
tekt og umræða um þessi mál og
skipan þeirra í núinu er ekki óvina-
fagnaður heldur mikilvægur hluti
eðlilegrar pólitískrar umræðu í
lýðræðiþjóðfélagi.
Með yfirlýsingu sinni um Björn
Bjarnason verður gengi eða geng-
isleysi Björns í prófkjörinu mál
formannsins. Mikilvægasta niður-
staða prófkjörsins gæti þá orðið sú
hvort Sjálfstæðisfólk hlustar yfir-
leitt á formann sinn og tekur tillit
til áskorana hans.
Jón Magnússon hrl.
Klippt & skorið
Skúbbmeistarinn Steingrímur Sævarr
Ólafsson er að skoða vefi prófkjörsfram-
bjóðenda þessa dagana. Hann staldrarsér-
staklega við síðu Guðfinnu S. Bjarnadóttur
(gudfinna.is), en hún greinir ■■■■B
frá þvi að hún hafi sett sér svo-l”’_J'Syl
nefnd leiðarljós í lífinu: i. Bjart-^”_ j \
sýni. 2. Heiðarleiki. 3. Hugrekki. & « ják
4. Væntumþykja. Sem sjálfsagt HHfll
eru góð og gild. En í aðdraganda prófkjörs
sá hún ástæðu til þess að breyta leiðarljós-
unum lítið eitt: 1. Baráttugleði og bjartsýni. 2.
Snerpa og sköpun. 3. Heiðarleiki. 4. Útsjónar-
semi. Athygli vekur að í prófkjörsbaráttu þykir
Guðfinnu réttara að láta heiðarleikann falla
um eitt sæti og væntumþykjan er látin fara á
sorphauga sögunnar.
Annars er talsverð spenna um hvernig
konunum reiðir af í prófkjöri sjálfstæð-
ismanna, en Guðfinna er einmitt í fram-
boði í því. Hún þykir ekki alveg hafa staðið
undir væntingum, enda þykir ekki góð latfna
hjá frambjóðendum í Sjálfstæðisflokknum
að vilja ekki kannast við að vera til hægri við
miðju. Það styrkir tvímælalaust stöðu alþing-
ismannsins Astu Möller, sem aukin heldur
nýtur þess að vera formaður Landssambands
sjálfstæðiskvenna. En síðan segja menn að Sig-
ríður Á. Andersen, pennavinur Blaðsins, hafi
mjög sótt í sig veðrið upp á
síðkastið, enda bæði ung og
kona. Fyrst og fremst rekja
menn það þó til skeleggrar
frammistöðu hennar í Silfri
Egils um liðna helgi.
Samfylkingarmenn hafa engan veginn
sömu áhyggjur af stöðu kvenna, enda
bendir flest til þess að þær þurfi ekki að
harma sinn hlut. I þremur efstu sætum fá tvær
konurókeypis sæti og vel geturveriðað Í4. sæt-
inu lendi einnig kona, þó ekki séástæða til þess
að gera lítið úr möguleikum hins baráttuglaða
Helga Hjörvar, nú eða Marðar Árnasonar
til þess. Steinunn V. Óskarsdóttir gerir til-
kall til 4. sætisins, en allt er á huldu um styrk
hennar. Svo skyldi enginn vanmeta stöðu Guð-
rúnar Ögmundsdóttur, sem er
„þannig manneskja að öllum sem
kynnast henni líkar við hana,"
líkt og ofurbloggarinn Össur
Skarphéðinsson vitnar um.
andres.magnusson@bladid.net