blaðið - 03.02.2007, Síða 14

14
LAUGARDAGUR 3. FEBRUAR 2007
blaöiö
Auglýsingasíminn er
510 3744

Námskeið í
Matstækni
við Háskólann í Reykjavík
Matstækni er hagnýtt og sérhæft nám sem er sniðið
fyrir sérfræðinga og þá sem hafa hug á að starfa á
sviði eignamats, s.s. kostnaðarmats vegna viðhalds
fasteigna, markaðsmats vegna fasteignaviðskipta o.fl.
Námskeið hefjast í febrúar.
Nánari upplýsingar má finna á www.hr.is og
hjá Guðmundi Borgþórssyni, gudmb@ru.is.
Námskeiðin eru í kennd í samstarfi við Matsmannafélag íslands.
HÁSKÓLINN í REYKJAVÍK
REYKJAVlK UNiVERSITY
OFANLEITI 2 • KRINGLUNNI1 • HÖFÐABAKKA 9
SfMI: 599 6200 www.hr.is
Illugi Jökulsson skrifar um hatursmenn forseta ísiands
LAGKURULEGT RAUS
Undarlegt raus hefur nú
upphafist í nokkrum
kimum samfélagsins.
Aldraðir ritstjórar og
alþingismenn virðast sérlega
veikir fyrir þessu rausi, sem og
fáeinir velútilátnir embættis-
menn. Og einn og einn bloggari
af ívið yngri kynslóð.
Rausið lýsir sér í voðalegum
pirringi yfir því að Ólafur Ragnar
Grímsson skuli hafa tekið sæti í
svokölluðu Þróunarráði Indlands.
Þetta var vissulega dálítið óvænt
frétt en samkvæmt fréttatilkynn-
ingu frá forsetaembættinu þá er
ráðinu ætlað „að móta tillögur
um á hvern hátt Indverjar geta
styrkt efnahagslíf sitt og velferð
þjóðarinnar án þess að umhverfi
bíði varanlegt tjón af eða gæðum
náttúrunnar verði stefnt í hættu.
Slíkri sjálfbærri þróun er ætlaður
forgangurí stefnumótun"
Og síðar segir: „Meðal þeirra
verkefna sem Þróunarráðið mun
fjalla um á næstunni er vatnsbú-
skapur Indverja, en bráðnun jökla
og íss í Himalayafjöllum ógnar
lífskjörum hundraða milljóna Ind-
verja vegna þeirra breytinga sem
þessi þróun hefur á vatnsmagn í
meginfljótum Indlands."
Hið þarfasta þing
Þetta virðist satt að segja hið
fegursta mál. Maður getur raunar
ekki annað en verið hrifinn af því
hve skynsamir Indverjar virðast
vera. Þeim tekst að halda úti raun-
verulegu lýðræði þrátt fyrir allan
sinn mannfjölda, langvarandi fá-
tækt og mismunandi menningu
ólíkra þjóða sem byggja landið.
Þótt vitaskuld sé við margan
vanda að glíma í samfélagi
þeirra og manni hugnist ekki
allt sem þaðan fréttist, þá vekur
samt aðdáun hve umhugað þeim
virðist að stíga varlega til jarðar
- jafnvel á þeirri framfarabraut
sem þeir eru nú á.
Og þetta Þróunarráð virðist
sem sagt hið þarfasta þing en í því
sitja, auk Ólafs Ragnars, ýmsir
mætir menn bæði indverskir og
erlendir. Og þótt maður sé far-
inn að reyna að vara sig á bév-
uðu þjóðarstoltinu, þá verð ég
að segja eins og er að ég er bara
nokkuð ánægður með að hinum
skynsömu Indverjum skuliþykja
akkur í okkar manni í þessum
hópi.
En það
finnst ekki
Þ o r s t e i n i
Pálssyni.
Og ekki
S t y r m i
Gunnarssyni.
Og allra
síst Halldóri
Blöndal.
Hafa aldrei getað fyrirgefið
Rausið hefur heltekið þá alla
þrjá og þeir kvarta og kveina yfir
því að Olafur Ragnar skuli ekki
hafa spurt ríkisstjórnina leyfis
áður en hann þáði boð um sæti
í þessu Þróunarráði. Og það er
kvabbað um krísu í samskiptum
forsetans við stjórnkerfið.
Heyr á endemi! Krísan er nátt-
úrlega einfaldlega sú að þessir
ágætu menn hafa aldrei getað
fyrirgefið Ólafi Ragnari að hafa
hreppt forsetaembættið íbága við
vilja Ríkisstjórnarflokksins - nei,
afsakið, Sjálfstæðisflokksins.
Sárhlægilegast var að Halldór
Blöndal skyldi rumska af sínum
væra blundi og heimta hvorki
meira né minna en fund í utan-
ríkismálanefnd Alþingis til að
ræða þetta alvarlega mál. Að
svo værukær maður sem Hall-
dór Blöndal skuli yfirleitt vera
formaður utanríkismálanefndar
Alþingis er náttúrlega sérstakt
rannsóknarefni út af fyrir sig
- maður sem hefur sjálfur lýst
því yfir að friðun villianda sé nú
eina áhugamál sitt í pólitík.
Fyrir utan náttúrlega
hvalveiðarnar.
Ég segi eins og Egill Helga-
son á vefsíðu sinni: „Hins vegar
hefur enn enginn verið kallaður
á fund utanríkismálanefndar
vegna Iraksstríðsins og stuðn-
ings íslensku þjóðarinnar við
það. Það eru greinilega önnur
mikilvægari mál sem þarf að
ræða.“
„Rausið hefur heltekið þa alla þqa og þeir kvarta og kveina yfir
þviað Ólafur Ragnar skuli ekki hafa spurt rikisstjórnina leyfis
áður en hann þáði boð um sæti íþessu Þróunarráði Indlands.
,,Það er meiii sómi að
því að eiga íoiseta sem
þykii eftiisóknaiveiðui
í félagsskap eins og Þió-
unaimði Indlands held-
ui en að eiga foimann
utamíkismálanefndai
sem neitai að lœða íi-
aksstiíðið opinbeilega"
Einsog fiskur ívatni
Hvað er eiginlega málið?
Nú er Ólafur Ragnar Grímsson
vissulega ekki heilagur maður.
Það sem hann gerir er ekki hafið
yfir gagnrýni enda hefur hann
fyrstur íslenskra forseta mátt sæta
því að vera gagnrýndur opinber-
lega. Það er líka sjálfsagt mál og
eðlilegt - og sjálfum hefur mér
ekki fallið allt sem Ólafur Ragnar
hefur tekið sér fyrir hendur eða
sagt þau ár sem hann hefur gegnt
forsetaembættinu.
En menn verða ósköp einfald-
lega að viðurkenna það að út á við
- í alþjóðlegu samstarfi og sam-
skiptum - þar er Ólafur Ragnar
eins og fiskur í vatni. Þar hefur
hann gert mest gagn og þar er
mestur sómi að honum.
(Fyrir utan náttúrlega að
hann var réttur maður á réttum
stað þegar valdníðsla Ríkis-
stjórnarflokksins ætlaði að
keyra úr öllu hófi fram á dögum
fjölmiðlafrumvarpsins.)
Birtist ekki í fjölmenni nema
með hvalskurðarlensu
Ég held að það sé að minnsta
kosti engum blöðum um það að
fletta að það er meiri sómi að því
fyrir Island að eiga forseta sem
þykir eftirsóknarverður í félags-
skap eins og Þróunarráði Ind-
lands heldur en að eiga formann
utanríkismálanefndar sem neitar
að ræða Iraksstríðið opinberlega
og birtist helst ekki í fjölmenni
nema með hvalskurðarlensu.
Við raus-
arana sem
kvarta og
emja undan
Ólafi Ragn-
ari í þessu
máli er bara
eitt að segja:
Lágkúran,
m a ð u r ,
lágkúran!