blaðið - 03.02.2007, Qupperneq 28

28 LAUGARDAGUR 3. FEBRÚAR 2007
blaðið
Akvörðun mín um að
segja mig úr Frjáls-
lynda flokknum var
uppgjör við sjálfa
mig og sjálfsvirðingu
mína. Eg átti ekki
von á að því að svo
margir myndu ákveða það sama.
Skyndilega ranka ég við mér með
stóran hóp fyrir framan mig sem
horfir á mig spyrjandi: „Hvað nú?
Hvað gerum við næst?“ Þegar ég tók
ákvörðun mína var ég ekki búin að
hugsa næstu skref,“ segir Margrét
Sverrisdóttir, fyrrverandi fram-
kvæmdastjóri Frjálslynda flokksins,
sem nýlega sagði sig úr flokknum.
Hvað ætlarðu að gera?
„Ég er ákveðin í því að stíga varlega
til jarðar. Það er svo margt sem getur
gerst á næstunni, jafnvel í þessum
mánuði. Ég ætla að halda áfram að
vinna með mínu fólki eins og við
séum að fara í framboð og síðan
verður að ráðast hvort við náum
saman með öðrum flokki. Það er
ekki heppilegt að mörg brotaframboð
bjóði fram. Satt að segja veit ég ekki
hvað verður en ég ætla ekki að missa
dampinn. Það er ekki eins og ég
standi á óplægðum akri. Ég er ennþá
í höfuðatriðum sammála stefnu
Frjálslynda flokksins eins og hún
var. Ég vil reyndar skerpa á umhverf-
isáherslum. Málefnaskrá flokksins í
umhverfismálum var mjög umhverf-
isvæn í orði en það skorti nokkuð á
að hún væri það á borði. Ég vil leggja
mikla áherslu á umhverfismál."
Héldu mig sig
Á hvaða tímapunkti í þessu ferli
öllu fékkstu nóg og sást að hugsan-
lega væri kominn tími til að kveðja
flokkinn?
„Ég varð mjög sár þegar mér var
sagt upp starfi sem framkvæmda-
stjóri flokksins, fyrirvaralaust eftir
tæplega ío ára starf. Þar urðu vatna-
skil. Eg sagði við Guðjón Arnar: „Er
það svo að þú ætlir að velja Magnús
Þór sem þinn meðreiðarsvein? Ætl-
arðu að bregðast mér?“ Þá komu
þau svör að við myndum fara í kosn-
ingar á eigin verðleikum. Ég reiddist
nokkuð og sagði: „Einmitt það. Þú
myndar bandalag með Magnúsi Þór
og svo verður sagt að ég fari á móti
honum á eigin verðleikum". Hann
sagði: „Ég hef ekki lýst yfir stuðningi
við hann“ - sem mér fannst merkja
að hann myndi ekki gera það. Það
var annað áfall að um leið og ég til-
kynnti framboð til varaformanns
byrjaði Guðjón jafnt og þétt að ítreka
stuðning sinn við Magnús Þór. Ég
hef reyndar velt því fyrir mér hvort
meira hafi ekki búið undir, hvort þeir
hafi vitað að ég myndi reynast þeim
erfið þegar kæmi að umræðunni um
innflytjendamálin.
Þegar ég fór að að rétta af kúrsinn
í sambandi við umræðuna um inn-
flytjendamál þá leit þingflokkurinn
á það sem stórskotaárás „skæru-
hernað gegn þingflokknum11 eins og
Magnús Þór kallaði það. Brottrekstr-
arsökin var sú að framkvæmdastjóri
flokks gæti ekki leyft sér að ráðast á
sinn eigin flokk. Þegar Jón Magnús-
son skrifaði grein sína ísland fyrir
íslendinga? þar sem hann talar um
bræðralag múslíma þá sagðist hann
ekki hafa talað þar öðruvísi en þing-
flokkurinn. Það var nokkuð til í því
þar sem þingflokkurinn var alveg á
grensunni í umræðu um útlendinga,
en ekki kannski viljandi.
Ég vildi að ráðstafanir væru gerðar
til þess að við réðum við þann mikla
fjölda erlends vinnuafls sem hefur
komið til landsins. Ég sagði hins
vegar við Magnús Þór að hann yrði
að gæta sín á því hvernig hann talaði,
hann segði sífellt „þetta fólk, þetta
fólk“ og talaði eins og íslenskri menn-
ingu væri ógnað. Hann svaraði því til
að hann skammaðist sín ekki fyrir að
vera annt um íslenska menningu. Það
er því ekki rétt að ég hafi ekki gert at-
hugasemd við málflutning Magnúsar
Þórs í þinginu á þessum tíma. Ég var-
aði við ýmsu, því fyrir mér er mjög
skýrt hvar línurnar liggja. Maður á
að standa vörð um sína eigin menn-
ingu en menning annarra er í engu
ómerkilegri en okkar eigin. Það á
ekki að láta eins og þetta séu algjörar
andstæður. Og það er ekki eins og það
séu Pólverjar sem hafi spillt íslenskri
tungu, það gera íslendingar sjálfir.
Stærstu mistök þingflokksins voru
samt þau að þeir héldu mig sig að því
„Ég er áhugamanneskja um mannlegt eðli og þeim
munflóknara sem það er því skemmtilegra finnst
mér það. Þannig að í öllum þessum darraðardansi
get ég horft yfir sviðið og litið á það sem gerðist
eins og menn hafi verið að tefla skák."
leyti að þeir voru sannfærðir um að
ef ég væri örugg um að fá fyrsta sæti
í Reykjavík suður þá færi ég aldrei
úr flokknum. Það var hringt í mig
tveimur tímum áður en ég hitti mitt
stuðningsfólk til að taka ákvörðun
um pólitíska framtíð mína og sagt
að uppstillingarnefnd í Reykjavík