Orðlaus - 01.04.2005, Blaðsíða 51

Þaö vakti athygli mína á dögunum aö á tónleikum í Klink og Bank voru
allar hljómsveitirnar sem léku fyrir fullum sal fólks stelpusveitir. Þarna
spiluðu meðal annarra hið hvítklædda Brúðarband sem hefur vakið
mikla athygli að undanförnu. Minna hefur þó borið á sveit sem lék einnig
umrætt kvöld og hreif með sér salinn með magnaðri sviðframkomu og
nýstárlegri tölvutónlist. Donna Mess minnir í raun ekki á neitt sem maður
hefur áður heyrt og enn síður á eitthvað sem maður hefur áður séð.
Tryllingsleg „strobe" Ijós og reykur ásamt seiðandi dansi meðlimanna
þriggja; Bjargar, Iðunnar og Söru; gerði flutninginn ógleymanlegan. Mér
virtist því kjörið að fá þær stöllur til að segja mér aðeins frá þessari
Donnu Mess sem heillaði mig svo um munaði þetta stillta vorkvöld.
Eftir ítarlega leit hafði ég loks uppá konunum á bak við Donnu og þrátt
fyrir miklar annir hjá þeim stöllum fékk ég loks viðtal með því skilyrði
að viðtalið færi fram í húsnæði Listaháskólans við Skipholt, en þar var
Iðunn að leggja lokahönd á útskriftarverkefni sitt í fatahönnun og
ætlaði svo sannarlega ekki að taka sér langa pásu fyrir einhvern pésa úti
í bæ sem var að gera hosur sínar grænar fyrir Donnu Mess. Ég brunaði
því á bílskrjóðnum mínum og sótti annan meðlim sveitarinnar; Björgu,
nema í félags- og kynjafræði í HÍ; og tók stefnuna beint upp í Skipholt.
Stebbi gamli Hilmars ómaði í útvarpinu og heyrðist mér á öllu að
honum hefði aldrei liðið betur. „Endalaus snilld sem kemur frá þessum
manni." sagði ég til að rjúfa þögnina. „Já, það er nú meira." svaraði
Björg að bragði og hélt áfram. „Hann hældi einu sinni hárgreiðslunni
minni. Hitti hann í Akraborginni og ég var með drengjakoll alveg eins
og hann og honum fannst það mjög kúl." „ Vá! The Stebbi Hilmars???"
„Aha." Eftir stutta upprifjun á helstu slögurum kallsins með drengsfésið
staðnæmdist kagginn beint utan við LHÍ. Þar var önnur yngismær sem
þekkti til hinnar dularfullu Donnu. Það var Sara en hún er einnig nemi í
hinum háa listaskóla. Við skokkuðum upp tröppurnar til funds við þriðja
hluta tríósins hana Iðunni. Mér var boðið til sætis í forlátum sófa sem
virtist hafa drukkið álíka mikið kaffi og ég yfir ævina. „ Áttu kannski
kaffi handa mér?" spurði ég og skartaði nú hvolpsaugunum mínum sem
aldrei fyrr. „Nei. En þú getur keypt það á tvöhundruð kall niðri." Ég lét
það eiga sig og leit með óttablandinni virðingu á sófann sem hlaut að
vera verðmætasta húsgagnið Reykjavík, allavega það ríkasta.
Ég kom mér í spyrilsstellingar og
vatt mér beint að efninu: „Hvenær
byrjuðuð þið að koma fram
saman og hvernig kom það til?"
S: „Við stofnuðum bandið í
nóvember á seinasta ári."
I: „Byrjaði eiginlega sem svona djók."
B: „Það var Sara sem kom allt í einu
með þessa biluðu hugmynd um að
stofna útgáfufyrirtækið ,,l LOVE
MONEY productions" og hún vildi gera
myndbönd við tónlistina sem ég var
búin að semja siðan 2002. Uppúr því
stofnuðum við bandið."
S: „Ég hef rosalegan áhuga á svona
myndbandagerð. Það er svo auðvelt
að fá innblástur frá tónlist til að gera
videóverk. Þegar tónlistin er komin er
grunnurinn kominn og svo vinnur maður
bara uppúr því."
B: „Við erum samt ótrúlega einlægar í
okkar flutningi og erum búnar að leggja
svo mikið í þetta að þetta er ekkert djók
lengur. Ég sem tónlist fyrir sjálfa mig en
ég vil samt að fólk heyri hana. Það er
ekkert til sem heitir skúffutónlist."
I: „Þetta er bara svo ógeðslega
skemmtilegt að gera eitthvað sem
maður fær útrás í. Gera eitthvað sem
maður hefði einhverntíma aldrei þorað
að gera. Allt í einu er maður kominn í
einhverja hringiðu og það er ekki hægt
að segja bara stopp. Maður vill það
ekki."
Ég ákvað að daðra við Donnu strax:
„Nú fékk ég ekki annað heyrt
en að talsverður kynferðislegur
undirtónn sé í þessum lögum. Er
mín eigin sjúka sái að skynja það
eða er þetta með vilja gert?"
B:„Nei, ég held nú að þú sért eitthvað
að misskilja.
Sjitt. Nú var ég kominn í bobba: „Er ekki
eitt lag allavega eitthvað svona sexý,
eitthvað?"
B:„Ja, fyrsta lagið sem ég samdi var
lagið „ICE KUNT" fannst þér það kannski
sexý?"
Mér leið eins og fávita. Ég breytti
um umræðuefni í hvelli:
„Ahum. Jæja, næsta spurning.
Eigið þið einhverja áhrifavalda
sem þið teljið að hafi litað tónlist
ykkar með einhverjum hætti?"
B: „Mér dettur helst í hug að segja „The
Knife" og „Private Sprout" þó að tónlist
þeirra sé ekkert lík okkar."
S: „Hvað er „Private Sprout"?
B: „Æji, þarna „Hot dogs, jumping
frogs" lagið til dæmis.
S: „Já það. Erum við undir áhrifum frá
því?”
B:„Ekki því lagi kannski en bandinu þú
veist..eða eitthvað.
Forvitni minni um framtíðaráform
Donnu varð að svala þegar í stað:
„Hvað er framundan hjá sveitinni,
einhverjir tónleikar eða útgáfa á
döfinni?"
B:„Við stefnum að því að gefa út disk
í sumar og verðum eflaust með fullt af
tónleikum.
S: „Við erum til dæmis að hita upp
fyrir Trabant..er það ekki örugglega
staðfest eða...?
B:„Jú, það er „on"! 15. apríl á Nasa
á útgáfutónleikum Trabant. Það er
frábært að fá að hita upp fyrir þá."
Ég hélt áfram að hnýsast: „Nú
eruð þið frekar ungt band, það
er allt í gangi hjá ykkur, kæmi
til greina að gera tónlistina að
aðaldæmi ef svo má segja?"
S:,,Það fer nú svolítið eftir því hvað
Björg ætlar að taka þetta alvarlega og
hvað hún er tilbúin að semja mikið."
B:„Ég hef aldrei haft áhuga á að gera
tónlist að atvinnu minni. Ég myndi
mikið frekar starfa í einhverju sem
tengist menntun minni, einhverju
félagsfræðitengdu. Tónlistin er meira
hobbí til að hverfa í frá öllu þessu
daglega."
Það var kominn tími á að hleypa af
stóru spurningunni: „Hver er Donna
Mess eiginlega."
S:„Svona alter-ego...
I: „NEI, ég þoli ekki þetta orð, alter-ego.
Minnir mig alltaf á Freysa eða eitthvað
rugl.
B:„Donna Mess er konan sem er að
flytja tónlistina.
I: „Samnefnari okkar þriggja á sviðinu."
S:„Við höfum allar okkar eigin leiðir til
að túlka og skilja Donnu Mess."
„Ég var svo heppinn að fá að
sjá eitt myndbanda Donnu
Mess á dögunum. Það var við
lagið FUCKED og státaði af
meiri hárblæstri en í svæsnustu
Duran Duran myndböndum?
Getið þið sagt mér eitthvað
frá þessu myndbandi?"
S: „Mér fannst svo fyndið að setja
þessa nútímalegu tónlist í nútímalegan
búning en skírskota samt til tímabils
eins og 8o's. Mér finnst svo fúlt að það
sé ekki eitthvað svona augljóst tímabil
núna, þetta er allt hrærigrautur af
fyrri tímabilum. Ég held að við séum
kannski að reyna að ná því fram í þessu
myndbandi."
l:„Það er náttúrulega sjúklega „tacky"
en það er eitthvað kúl við það."
B:„Tíðarandinn er það sem gerir
tímabil að tímabili. Ég held til dæmis
að pönkararnir hafi ekki ætlað að vera
eitthvað sjúklega pönkaðir. Þeir voru
bara svona og þetta var tískan þeirra."
S:„Það er líka sorglegt eins og með
hip-hoppið að gullöld hip-hoppsins var
eitthvað um 1990. Þá var hip-hopp kúl
og fullt af góðum röppurum í gangi, svo
eftir að Puff-Daddy tókst að selja það
fylltist allt af ömurlegu rappi eins og
50-cent og svona gaurum sem treysta
á að halda vinsældum sínum með því
að gera myndbönd með strippurum.
Gott hip-hopp lifir samt ennþá góðu lífi
„underground"
I:,,Allt rapp er betra en bandarískt
háskólarokk samt."
Það gátum við öli verið sammála
um og fljótlega snérist umræðan
upp í almenna tónlistarumræðu
þar sem undirritaður fékk
útrás og úthúðaði vel völdum
tónlistarmönnum sem þjóðin er
tilneydd að hlusta á í sífellu sökum
andleysis þáttastjórnenda í útvarpi
og mikillar spilunar í sjónvarpi.
Ætla ég ekki að fara nánar út í
þá upptalningu hér. Ég þakkaði
að lokum píunum í Donnu Mess
fyrir að gefa sér tíma til að spjalla
við mig í annríkinu og kvaddi.
Helgi Hard