Heimilisritið - 01.09.1952, Side 25

,,Jæja, svo hún segir það,“
sagði Bill. Honum var svo hjart-
anlega sama, hvað Donna áleit
um hann.
,,Hún er lagleg.— finnst þér
þaS ekki líka, pabbi ?“
,,Heldur föl og mögur fyrir
minn smekk,“ sagSi Bill.
,,HoraSir menn með sver liða-'
mót og skeggbrodda eru hvorki
eftir mínum smekk eða Rubens !“
heyrSist glaðleg rödd Donnu
segja í opnum dyrunum. ,,Súp-
an er til, drengir! ÞaS er góð
lykt af henni — það er móðir rit-
arans þíns, sem hefur komið meS
hana.“
,,Frú Haskings ? Hvernig í ó-
sköpunum hefur yður tekizt að
varna því að hún kæmi hingað ?
Hún er hroðaleg!"
,,0, ég trúði henni fyrir því
að sjúkdómurinn væri afar smit-
andi. BorðiS nú súpuna — hún
er dálítið viðbrunnin — en það er
einungis bragðbætir !“
En hvað það var líkt henni að
brenna við súpuna ! hugsaði Bill.
Hann langaði til að sýna henni,
hvernig ætti að búa til mat og
halda íbúðinni vistlegri. Hann
fékk allt í einu góða hugmynd —
en hann geymdi hana þangað til
daginn, sem læknirinn leyfði hon-
um að fara á fætur.
KLUKKUTÍMA eftir aS lækn-
irinn var farinn, kom Donna inn
í setustofuna í kápu og hélt á
litlu handtöskunni sinni.
,,Nú hörfa ég skipulega, dreng-
ir ! Læknirinn álítur, að þiS séuð
nú aftur færir um að mæta and-
streymi lífsins. Svo þaS er ekki
þörf fyrir mig lengur.“
Bill fannst hann allt í einu glat-
aður maður við þá tilhugsun að
þurfa að vera án hennar hjálpar.
Hún kunni ekki til matreiðslu eða
húshalds, en það var eitthvað
undarlega lífgandi aS hafa hana
nálægt sér. Hann hlaut enn þú
að vera máttfarinn, sagði hann
viS sjálfan sig, úr því tilhugsunin
um að vera án hennar orkaði
þannig á hann.
,,Ef þér viljið segja mér, hve
mikið við skuldum yður, skal ég
skrifa ávísun," sagði hann dá-
lítiS feimnislega.
,,Þér skuldið mér ekki neitt,“
sagði hún brosandi. ,,Eg gerði
þetta fyrir ömmu — svo hún hefði
ekki allt of miklar áhyggjur af
ykkur. SendiS ávísunina til elli-
heimilis hjúkrunarkvenna, ef yð-
ur langar til.“
,,En ég get ekki þegiS —“
,,Ég er ekki útlærð hjúkrunar-
kona — ég hef tekiS bréfskóla-
próf og get hraðritað á þrem
tungumálum. Ef mig langar til að
nota sumarleyfiS til að gera ömmu
gömlu greiða, þá ég um það.
SEPTEMBER, 1952
23