Læknablaðið - 01.04.1925, Blaðsíða 12

58
LÆICNABLAÐIÐ
ein Vismuth-lota enn. Sé W.-rannsókn þar á móti -j-, er haldiS áfram
meö 2 mánaða millibili, þar til hún veröúr -f-, og svo tekin i Vismuth-
lota enn.
í heilt ár er nú W.-rannsókn gerö með 3 mánaða millibili. Verði hún
aftur -þ, er byrjaö alveg að nýju, einnig meö salvarsan.
Þvagiö verður að rannsaka oft, og komi albuminuri, á að hætta, þar
til hún er horfin. Salvarsan má nota fyrir því.
V. alb. hverfur vanalega eftir minna en ýý mán.
P. C. T. Barfod, forstöðumaöur lyfjabúöar Ríkisspitalans, sá sem fyrst-
ur bjó til þetta efnasamband, og sá sem þaö er kent við, hefir verið svo
velviljaður, að láta mig hafa nokkuð af efninu til reynslu, og geta lækn-
ar snúið sér til G. Thoroddsen læknis, ef þeir vilja revna þaö.
Einnig hefir Barfod lofað að útvega isí. læknum efnið, ef þeir sendu
honum pantanir, ef ekki ókeypis, þá fyrir hverfandi lítiö verð.
Suspensionin er í þrennskonar þynningu: Vismuthiltehydrat I, II og
III. í I eru 0.30 grm. i 2 ccm., i II 0,25 grm. i 2 ccm. og i III 0.20 grm.
í 2 ccm. Réttast er aö panta efnið í litlum glösum, t. d. 10 grm., svo sem
minst sé opnað í einu.
Ennfremur geta ísl. lyfsalar snúið sér til B., ef þeir vilja fá aö vita
hvernig efnið sé búið til, og hefir hann lofað að gefa allar upplýsingar.
Aðferðin er sögð vera mjög einföld.
Kaupmannahöfn 27. nóv. 1924.
Jón Benediktsson.
Hjálp í baráttunni gegn berklaveikinni
í Ameríkuför minni 1922 kyntist eg dálítið hinum þekta berklaveikis-
iækni dr. Adelphus Knopf í New York. Hann er flestum Islendingum
kunnur af riti sínu um berklaveiki, er landlæknir Guðmundur Björnson
þýddi fyrir nokkrum árum.
Dr. Knopf hefir nýlegt sent mér ritgerö eftir sig, sem hann kallar „Con-
trolled diaphragmatic breathing in the treatment of pulmonary tulier-
culosis“. Ritgerð þessari fylgir bréf frá dr. Knopf, þar sem hann lætur
])á ósk í ljósi, aö sér verði tilkyntur árangurinn af tilraunum þeim eöa
aðferöum, sem ritgerðin fjallar um.
Þessar tilraunir eru í því innifólgnar, að gefa lungunum sem mesta
hvíld að unt er, sérstaklega hinum sjúku hlutum þeirra. Nú byrja lungna-
berklar vanalega ofan til í lungunum, og til þess að hlífa efri hluta íungn-
anna sem allra mest að unt er við hreyíingu, þarf að láta þindina hafa
aöallega öndunarstarfið á hendi og draga andann sem allra hægast og
jafnast, helst ekki oftar en 5—10 sinnum á mínútu i stað 16—20 sinn-
um. Læknirinn verður að kenna sjúklingunum að anda á þennan hátt, og
sjúklingarnir aö ternja sér að láta þá öndunarvööva, sem lyfta brjóst-
kassanum og þenja hann út, hvílast alveg, svo aö brjóstkassinn þenjist
ekki vitund út við andardráttinn. Á þennan há.tt þenst efri hluti lungn-