Læknablaðið - 01.04.1925, Blaðsíða 21

LÆKNABLAÐIÐ
67
Þessi meöferö er þýÖingarmikil, því fóturinn stirðnar afarfljótt eftir
allar fracturae Pottii, ef ekki er Ijyrja'ð á hreyfingunum mjög snemrna.
í sambandi við þenna útdrátt vil eg skýra frá einkennilegu tilfelli, sem
eg sá á Beekman Street Hospital. Póstafgreiðslumaður, sem stóð á sléttu
steingólfi, féll niður í epileptisku kasti og fékk svo slæma Potts fractur,
aö fóturinn bókstaflega dinglaði laus í öklaliðnum.
Við einföld Potts brot, þar sem niall. er beill, hafa mér reynst ágætlega
einfaldar gipsspelkur, en þær nota Amerikumenn mikiö. Þær eru gerðar
á þann hátt, að maður leggur aflangan bómullarflóka á borð, rekur ofan
á hann vott gipsbindi fram og aftur, þangað til komið er gipslag, af hæfi-
legri lengd, breidd og þykt. Síðan leggur maður þetta á liminn, áöur en
gipsið er harðnað, og lætur auðvitað bómullina snúa að, en gipsið út, þá
lagar það sig alveg eftir limnum. Þessar spelkur eru mjög Jiægilegar
þegar taka þarf umbúðirnar af daglega til þess að hægt sé að liðka lim-
inn. Þegar komin er góð samfesta, getur sjúklingurinn sjálfur tekið þess-
ar umbúðir af og látið þær aftur á. P. V. G. Kolka.
Lymphaticostomia og barnsfararsótt. (Surgery, Gynec. and Obstet.
Jan. ’24). Við sepsis puerperalis berast sýklar og toxin frá leginu inn í
blóðið gegnum ductus thoracicus. Ræsla (drainage) á ductus er tiltölu-
lega auðveld og getur verið til mikils gagns meö því að losa likamann
við toxin. 10% glucose má spýta inn í æðar jafnhliða og með endurtekn-
ingum. Lymphaticostomia er gerð með skurði aftan við m.sternocleidomast.
P. V. G. Kolka.
Paul Guéniot og Segny: Essais de transfusioin du sang chez les
prématurés débiles. (Gynécologie et Obstetrique No. 2, 1925).
Höf hafa reynt að hressa við veikluð, ófullburða börn með því að gefa
þeim blóðtransfusion, og hafa séð af því góðan árangur. Aðferöin er mjög
einföld. Blóðið er tekið úr venu, frá móðurinni, 15—20 ccm. Til þess er
notuð 20 ccm. sprauta, sem skoluð er innan með sol. citratis natrici 1—10
og skilinn er eftir í sprautunni 1 ccm. af þessari upplausn. áður en blóðið
er sogið upp í liana, þá er engin hætta á storknun. Þá er holnál stungið
inn í sinus longitudinalis á barninu, við aftasta hornið á stóru fontanell-
unni, og þá er blæðir gegnum nálina er vissa fyrir því, að nálin er í sinus.
Svo er sprautan sett í samband við holnálina og blóðinu þrýst inn mjög
hægt. Á þennan hátt fær 1500 gr. barn c. % af því blóðmagni, sem fyrir
er, í viðbót, og er það ekki lítil transfusion. Börnin þola þetta venjulega
mjög vel. Líkamshitinn, sem, venjulega er of lágur hjá börnum þessum,
vex um 1—2 stig skönnnu eftir transfusionina og barnið fer mjög brátt að
þyngjast. Höf. halda að hér sé ekki eingöngu um aukið blóðmagn að
ræða fyrir börnin, heldur fái þau lika með blóðina frá móðurinni ýms
nauðsynleg efni, hormona o. fl., sem þeim getur að gagni konúð, en sem
þau hafa ekki orku til að framleiða sjálf. G. Th.
Fósturlát. (Surgery, Gynec. and Obstet. Jan. '24). Dr. Hillis í Chicago
sem hefir haft icoo fósturlát til meðferðar, vill ekki nota neina activa
meðferð við fósturlát, feliril né afebril, í fyrstu 5 dagana, nema alvarleg
blæðing útheimti, að legið sé tæmt. P. V. G. Kolka.
Blöðrutæming. (Internat. Abstr. of Surgery. Jan. '24). Það er mjög
hættulegt að tæma skyndilega chroniskt yfirfylta þvagblöðru, vegna þess
að þvagfærin lilóðfyllast jiegar þrýstingurinn rninkar snögglega. Af þvi