Læknablaðið - 15.12.1949, Blaðsíða 38

154
LÆKNABLAÐIÐ
og í Ástralíu 1940 og í Eng-
landi 1942, og vanfærar konur,
sem þá fá veikina á fyrstu
mánuðum meðgöngutímans
veikist margar alvarlega og
fæði vansköpuð hörn. Scnnilegt
er, að venjulegur rauðhunda-
faraldur valdi miklu færri van-
sköpunum en kom fram í Ástra-
líu, og telja t.d. Aycock og Ing-
olls í Ameríku, eftir skýrslum
þaðan, að einungis 25% barna
fæðist vansköpuð, þar sem
mæðurnar hafi fengið rubeola
á fyrstu þremur mánuðum með-
göngutímans.
Varnir: Æskilegt væri, að
sem flest stúlkubörn fengju
veikina á unga aldri, einkum ef
afturbata-blóðvökvi eða annað
reynist ófullnægjandi vörn. Ef
framtíðin sýnir, að vansköpuð
börn fæðist svona oft af konum,
sem fá rauða hunda á fyrstu
mánuðum meðgöngutímans,
getur komið til athugunar,
hvort ekki beri að losa konur
við fóstur, þegar svo ber undir.
ÚR ERL. LÆKNARITUM
liólusetningar-ónæmi, byrjun og
eniiing.
Sóttvarnadeild hlntaðeigandi sér-
fræðinganefndar Alþjóða-lieilbrigð-
isstofnunarinnar hefir, á f'undi í
Genova 18. nóv. 1948, komið sér sam-
an um, livað ráðlegt sé að telja, að
ónæmi eftir bólusetning við kóleru,
bólu og gulri liitasótt endist iengi.
Kolera: Mcnn eiga að teljast ó-
næmir 7 döguin eftir bólusétninguna
i allt að hálfu ári.
Bóla: 14 dögum frá bólusetningu
og í allt að þremur árum.
Gul hitasótt: 10 dögum eftir bólu-
setninguna og í allt að 4 ár. Ef um
endurbólusetning er að ræða, endist
ónæmið væntanlega lengur.
Berklar og matarskömmtun.
Rannsóknir á sjúklingum í Tor-
na-Dee-berklahæli, á stríðsárunum,
einkum frá því 1943, sýndu, að sjúkl-
ingarnir þyngdust ekki svo sem ver-
ið liafði á árunum áður en matar-
skömmtun hófst. Jafnframt þessu
virtist vera minni tilhneiging tii
bata af sjálfsdáðum, sem m. a. lýsti
sér í því, að oftar þurfti að grípa
til loftbrjóst-aðgerða en áður, þó
að sömu reglum væri fylgt um notk-
un á þeirri aðgerð.
Höf. telur sér ekki fært, af þess-
um athugunum, að fullyrða ná-
kvæmiega hvaða matartegundir hafi
helzt skort i fæðið, en getur þess
þó. til, að minnkaður eggjahvítu- og
fituskanuntur, nánar tilgreint kjöt
og ostur, hafi valdið mestu um
breytinguna.
R. Y. Keers,
Brit. mcd. .1. 7. febr. 1948 (bls. 245).
Ó. G.
Afgreiðsla og innheimta Læknablaðsins cr i Félagsprentsmiðjunni h.f..
Revkjavík. Simi 1640. Pósthólf 757.
Fclagsp'entsmiOjan h.t.