Læknablaðið - 01.04.1952, Qupperneq 35

L Æ K N A B L A Ð I Ð
139
bættisárum sínum um allt land,
heimsótti hvert hérað og hvern
liéraðslækni á sínu setri og hag-
aði að öðru leyti svo ferðum
sinum, að settu marki varð
nokkurn veginn náð. Eftir að
svo var komið, taldi hann sér
að vísu skylt, hæði vegna anna
og — þó að hjáróma kunni að
hljóma — af ráðdeild fyrir
hönd ríkissjóðs, að stilla em-
bættisferðum sínum í það hóf
að stofna því að eins til slíkra
ferða, að eitthvað sérstakt kall-
aði eftir og annað en það að
eiga almennar viðræður við
héraðslækna, sem unnt er að
eiga daglega úr sæti sínu, auk
þess sem langflestir héraðs-
læknar gera sér árlega eða
jafnvel tiðar erindi til Reykja-
víkur og rata þá því betur á
fund landlæknis sem hann ger-
ir sér meira far um að vera
sem oftast á vísum stað. Er
ólíku saman að jafna núver-
andi skilyrðum stjórnarem-
bættismanna í Reykjavík til
viðskipta við embættismenn
úti um land og þeim, er áður
voru, þó að ekki sé öldungis
víst, að þess sjái stað í 511-
um ferðakostnaðarreikningum
stjórnarembættismanna.
Jafnvel þótt ég hafi gætt til-
hlýðilegs hófs um embættis-
ferðalög samkvæmt því, er að
framan segir, hefir samt atvik-
azt svo, að mér hefir i embættis-
tíð minni auðnazt að heim-
sækja héraðslækni í hverju
héraði landsins nær undan-
tekningarlaust oftar en einu
sinni og suma margsinnis, auk
þess sem það kemur flatt upp
á mig, ef nefndur verður sá
hreppur á landinu, er ég hefi
ekki komið í.
Nú mætti ætla, að hér yrði
ég að gera undantekningu um
eitt hérað, þ.e. Húsavíkurhérað.
En því fer alls fjarri. Einnig
þar hefi ég verið á embættis-
ferð, jafnvel oftar en einu
sinni, og eru mér vel minnis-
stæðar ljúfar viðtökur Rjörns
Jósefssonar og frúar hans á
heimili þeirra á Húsavik. Hafa
verð ég það, svo sem að mér
er rétt, ef þeim hefir ekki orð-
ið gesturinn jafneftirminnileg-
ur, og sé ég það þá, hverju
varðar mann í stöðu á borð við
mína stöðu að ferðast án allrar
fordildar og hafa hvorki vit á
né smekk fyrir að láta berja
bumbur fvrir sér og eftir, sem
sumra slíkra er háttur. Enga
leit hefi ég gert í skjalasafni
landlæknisembættisins, en án
þess urðu mér þegar tiltæk
skjalleg gögn fyrir einni em-
bættisferð minni til Húsavík-
ur. Samkvæmt þeim reynist ég
hafa verið þar staddur slíkra
erinda 2. júlí 1935. Vísast hefir
það verið i annarri ferð, sem ég
skoðaði hið nýja sjúkrahús á
Húsavík fullgert (hið eldra
hafði ég áður séð). En rétt er
að taka fram, að komið hefir
fyrir, e. t. v. tvívegis, að ég hefi