Læknablaðið - 01.04.1952, Page 37

LÆKNABLAÐIÐ
141
til að knýja fram leiðréttingu á
taxtamálinu“(!). Höfuðóvinur-
inn, sem berjast á við í þessum
jötunmóði, er auðvitað stjórn
heilbrigðismálanna.
Heilbrigðisstjórnin setur
læknum gjaldski'á, og vita-
skuld kemur til mála að breA'ta
þeirri gjaldskrá oftar eða
sjaldnar. Ef svo stæði á, að
lækkun gjaldskrárinnar kæmi
til álita, geri ég ekki ráð fyrir,
að nokkrum dvtti í hug að ætl-
ast til þess, að læknastéttin ætti
að því frumkvæði. Jafneðlilegt
virðist hitt, að beilbrigðis-
stjórnin láti sér hægt um hæklc-
un gjaldskrárinnar, á meðan
læknastéttin, sem skipað befir
sér í öflugt stéttarfélag, er öll-
um vitanlega lætur sig fyrst og'
fremst varða hagsmunamál
lækna, hefir ekki fyrir því að
bera fram við heilbrigðisstjórn-
ina formlegar kröfur þar að
lútandi og fylgja þeim eftir.
Það höfðu læknasamtökin eða
fyrirsvarar þeirra ekki enn hirt
um að gera, þegar gjaldskrár-
málin voru rædd á síðasta að-
alfundi Læknafélagsins með
þeim tilhurðum, sem lýst hefir
verið, og var því þá ekkert vit-
að um líklegar eða óliklegar
undirtektir heilbrigðisstj órnar-
innar undir slíka málaleitun.
En drjúgum tíma áður en um-
rædd aðalfundargerð var hirt,
eru undirtektir heilhrigðis-
stjórnarinnar varðandi gjald-
skrárhækkunina kunnar orðn-
9Ueiti læknislicraða*
Svar við athugasemd V. J.
Ég vil þakka Vilm. Jónssyni,
landlækni, fyrir greinargerð-
ina um heiti læknishéraða. Tel
ég l)etur farið að hún skyldi
koma fram. Mér var að vísu
orðin ljós sú meginregla land-
læknis að kenna héruðin við
bústað héraðslæknis, og fer oft-
ast vel á því, en af þessari reglu
leiðir, að héruðin skipta um
nafn, ef héraðslækni er feng-
inn nýr bústaður. Þannig hafði
Síðuhérað verið nefnt Breiða-
hólstaðarhérað skamman tíma
og nú Kirkjubæjarhérað. Um
þetta fórust mér þannig orð (í
4. tbl. Læknabl. 36. árg. bls. 64):
„Dálítið er það ruglingslegt fyr-
ir þá, sem síðar kynnu að glugga
ar og reyndust hinar ljúfustu,
þegar loks var eftir leitað, án
þess að til binna minnstu átaka
kæmi. Og það vitni get ég bor-
ið, að undirtektirnar liefðu
vafalaust orðið samsvarandi,
þó að til hefði verið hætt jafn-
vel 2—3 árum fyrr.
Ég vona, að læknasamtökin
og stjórn þeirra sérstaklega
hafi ekki beðið háskalegt tjón
á heilsu sinni við að leggja svo
mikla orku í engin átök, eða
lifi a. m. k. af bakfallið.
8./4. 1952.
Vilm. Jónsson.