Bændablaðið - 24.04.2013, Page 28

28 Bændablaðið | Miðvikudagur 24. apríl 2013
Eiríkur Helgason, auglýsinga-
stjóri Bændablaðsins, lætur nú
af störfum eftir 36 ára farsælt
starf hjá Búnaðarfélagi Íslands
og Stéttar sambandi bænda, sem
sameinuðust síðar í Bænda samtök
Íslands. Síðast liðin 18 ár hefur
hann sinnt auglýsingastjóra-
starfinu, frá upphafi blaðsins
í eigu Bænda samtakanna, og
gengur nú sáttur frá borði með
margar góðar minningar í far-
teskinu.
Eiríkur er fæddur í Reykjavík
árið 1947 en var sumarlangt í sveit
frá öðru ári til 13 ára aldurs, fyrst í
Bjarnanesi í Hornafirði og síðan í
Stórulág í sömu sveit.
„Ég fór til sjós 14 ára gamall, á
strandferðarskipið Esjuna og sinnti
því tvö sumur með skóla. Ég byrjaði
sem þriðji þjónn á öðru farrými og
síðan sem fjórði búrmaður. Ég fór
meira að segja einn túr sem þerna,“
segir Eiríkur og hlær við.
„Eftir þennan tíma starfaði ég
einn vetur á varðskipinu Alberti
sem vélamaður og í kjölfarið,
16 ára gamall, fór ég að læra
vélvirkjun. Með náminu fór ég ótal
sinnum sem vélamaður á ýmsum
skipum. Sumarið 1968 var ég á
síld í sex mánuði, á aflaskipinu
Helgu RE49. Þetta var annað
sumarið sem ekki fiskaðist, svo
það var farið langt norður fyrir
Svalbarða til að leita að síld. Síðan
fórum við á Austfjarðasíld og
Suðurlandssíld en síðan þegar átti
að fara í Norðursjóinn hætti ég og
var alveg búinn að fá nóg,“ útskýrir
Eiríkur, en eftir að síldarævintýrinu
sleppti starfaði hann sem vélvirki
áður en hann kom til starfa hjá
Búnaðarfélagi Íslands.
Aldrei gengið í stjórnmálaflokk
Hinn 1. maí árið 1977 réð Eiríkur sig
til starfa hjá Búnaðarfélagi Íslands
en hóf störf annan dag þess mánaðar
vegna frídags verkalýðsins.
„Ég var ráðinn til Búnaðarfélagsins
og Stéttarsambands bænda til þriggja
mánaða. Starfið var að aðstoða
bændur við að útvega varahluti.
Þar sem ég er menntaður vélvirki
þekkti ég vel til, sem var mikill
kostur. Ég kom reyndar hingað frá
Þjóðviljanum, en þar starfaði ég sem
auglýsingastjóri í tvö ár. Ég var eini
óflokksbundni starfsmaður blaðsins
og það komu athugasemdir um það
en ég gaf mig ekkert með það. Ég hef
aldrei gengið í stjórnmálaflokk því ég
hef einfaldlega ekki haft áhuga á því,“
útskýrir Eiríkur og segir jafnframt;
„Þegar ég var búinn að vera hér
í um það bil viku rakst ég á Hannes
Pálsson á Undirfelli á ganginum,
sem verið hafði starfsmaður
Búnaðarfélags Íslands í mörg ár,
og hann spyr hvort ég sé að leita að
einhverjum en ég segist vera byrjaður
að vinna hérna. Þá kallar hann mig
inn til sín til að spyrja hverra manna
ég sé og hvað ég hafi gert og þegar
kemur fram að ég sé að koma beint frá
Þjóðviljanum leit hann upp, sló sér á
lær og sagði; „Nú held ég að Halldór
(Pálsson, Búnaðarmálastjóri – innskot
blaðamanns) bróðir sé orðinn vitlaus,
farinn að ráða kommúnista“.
Úr varahlutum í ráðningar
„Í lok þessa þriggja mánaða tímabils í
varahlutunum var ég spurður hvort ég
gæti hugsað mér að vera áfram, ég játti
því og síðan eru komin 36 ár. Eftir að
hafa sinnt varahlutunum í níu ár tók ég
við Ráðningarstofu landbúnaðarins. Á
sumrin voru þetta hátt í 300 unglingar
sem fóru í gegn hjá mér yfir í vinnu í
sveitum landsins. Þetta var vinnufólk,
unglingar og fullorðnir sem leituðu
hingað jafnt og bændur en síðan var
reynt að finna eitthvað sem passaði
saman. Það sem mér þótti mjög
skemmtilegt í báðum þessum störfum
hjá Búnaðarsambandinu var að ég
hafði mikil og bein tengsl við bændur
svo árum skipti. Samhliða kom ég að
ýmsum öðrum verkefnum því mesta
álagið á ráðningarstofunni var á vorin
og sumrin. Það hefur oft verið grínast
með það eftir ráðningarstofutímabilið
að ég beri ábyrgð á einhverjum
hjónaböndum og það má vel vera en
ég ber þó ekki ábyrgð á hvort þau
hafi enst!“
Sendandinn hjálpaði til í heyskap
Þegar Eiríkur minnist liðinna
tíma segir hann fyrstu árin hjá
Búnaðarfélaginu hafa verið algjört
ævintýri og það er aldrei hörgull á
sögum úr brunni hans.
„Eitt sinn hringir í mig bóndi
úr Eyjafirði sem vantaði ákveðna
varahluti í heybindivél. Spáin var
mjög óhagstæð svo það bráðlá á. Ég
fór og fann varahlutinn og ætlaði að
koma honum í flug til Akureyrar. Ég
beið á flugvellinum og sá engan sem
ég kannaðist við sem var að fara.
Allt í einu sé ég myndarlegan mann
í lopapeysu og hugsaði að hann hlyti
að vera Eyfirðingur svo ég vatt mér
upp að honum og spurði hvort hann
gæti tekið pakkann fyrir mig. Hann
las á pakkann og spurði hvort að
viðtakandinn væri bóndi og þá vissi
ég að hann væri ekki Eyfirðingur því
þennan bónda áttu allir að þekkja. En
hann segir þetta ekkert mál og tekur
fyrir mig pakkann. Ég fer síðan upp
á skrifstofu, hringi í bóndann og
lýsi manninum sem var á leið með
pakkann til hans.
Tveimur dögum seinna hringir
Eiríkur Helgason lætur af störfum eftir 18 ár sem auglýsingastjóri og 36 ár hjá Bændasamtökum Íslands og forverum samtakanna:
„Ég er sáttur og skila góðu búi“
„Höfðinginn“, eins og Árni Snæbjörnsson, starfsmaður Bjargráðasjóðs og Landssambands veiðifélaga, kallar Eirík gjarnan, sér í lagi þegar Eiríkur gefur honum og Magnúsi Sigsteinssyni í
Myndir/HKr.
Eiríkur með betri helmingnum, Tótu sinni, á sameiginlegri árshátíð Búnaðar-