Bændablaðið - 24.04.2013, Page 29

29Bændablaðið | Miðvikudagur 24. apríl 2013
Íbúðarhús til flutnings
Um er að ræða reisulegt, vandað og fullbúið íbúðarhús sem selst
til flutnings. Húsið er 81,1 fm að grunnfleti auk 13,7 fm efri hæðar.
Alls er húsið 94,8 fm.
Í húsinu eru vandaðar innréttingar og gólfefni í öllum rýmum.
Hvíttað eikarspónlagt korkparket og flísar á blautrýmum.
Innréttingar og innihurðir eru spónlagðar með hnotu frá
Selós. Innra skipulag í húsinu er: Forstofa. Tvö svefnherbergi
með skápum. Baðherbergi sem er flísalagt í hólf og gólf, þar er
handklæðaofn, baðkar og innrétting. Eldhús og stofa er opið í eitt,
þar er upptekið loft. Þvottahús er flísalagt, þar eru innréttingar.
Bakinngangur er flísalagður. Furustigi er á milli hæða. Efri hæð er
opið rými. Að utan er það klætt með lituðu bárujárni. Hvítmálaðir
furugluggar. Hitakútur fyrir neysluvatn. Hitatúpa og hefðbundnir
miðstöðvarofnar. Húsið er staðsett í Þjórsárnesi í Flóahreppi.
Nánari upplýsingar gefur
Steindór Guðmundsson
Löggiltur fasteignasali:
Sími 480 2901
steindor@log.is
bóndinn og sagði mér hlæjandi frá
atburðum síðustu daga að maðurinn
sem kom með pakkann spurði hvort
þetta væru varahlutir í einhverja vél
og bóndinn játti því. Maðurinn spyr
bóndann því næst hvort hann kunni
að gera við vélar og bóndinn svarar
því neitandi. Maðurinn segist þá
samstundis skuli koma með honum.
Bóndinn átti erfitt með að neita
honum um eftir greiðann og hjálpaði
maðurinn honum með viðgerðina og
beið þar til búið var að binda nokkra
bagga til að fullvissa sig um að
viðgerðin hafi heppnast. Síðan bað
maðurinn bóndann um að skutla sér
niður á bryggju á Akureyri, en þar
lá báturinn hans. Á þessum tíma var
verkfall loðnusjómanna og þessi
maður var vélstjóri á einum bátnum.
Bóndinn ætlaði einungis að skutla
honum til Akureyrar en þegar þeir
koma niður á bryggju biður maðurinn
bóndann um að bíða og kemur að
vörmu spori með þrjá aðra menn
með sér og segir honum að nú komi
þeir allir með honum til baka aftur.
Úr varð að bóndinn fékk þarna fjóra
hrausta karlmenn með sér í heyskap
allan daginn og fram á nótt við að tína
heybaggana. Bóndinn hafði aldrei séð
önnur eins afköst en mennirnir voru
búnir að liggja í viku í bátnum og voru
því fegnir að fá eitthvað að gera. Það
eina sem ég gat svarað bóndanum,
þegar hann hringdi til mín, var að ég
gæti ekki lofað honum að gera þetta
aftur.“
Varahlutasendingar um helgar
„Það er annað atvik sem er mér
mjög minnisstætt. Eitt sinn var
bóndi norður í Árneshreppi sem
hafði samband við mig. Það bilaði
hjá honum dráttarvél og ég vissi að
umboðið átti ekki til þetta ákveðna
stykki. Ég mundi eftir fyrirtæki
sem sérhæfði sig í kúplingsdiskum.
Þetta var á laugardegi og ég hringi í
fyrirtækið en þar var til eitt stykki svo
þá var búið að leysa það vandamál.
En síðan var spurning hvernig ætti
að koma pakkanum í Árneshrepp á
laugardagseftirmiðdegi því næsta ferð
var ekki fyrr en á þriðjudegi.
Verslunareigandinn spyr mig hvert
þetta eigi að fara og ég segi honum
það og að ég viti ekki hvernig ég eigi
að koma þessu af mér. Þá segist hann
vera flugkennari og að hann sé að fá
til sín nemanda. Hann segir þá alveg
eins geta flogið á Gjögur eins og hvert
annað. Svo ég hringi í bóndann og
segi honum að koma út á flugvöll
klukkan tvö en hann segir þá ekkert
flug vera. Ég segi honum þá að hafa
ekki áhyggjur af því og ítreka við hann
að koma upp á flugvöll á umræddum
tíma. Klukkan þrjú hringir hann í mig
og ég ætla ekki að lýsa þakklætinu,
það var mjög minnisstætt. Svona gátu
hlutirnir gengið fyrir sig.
Á þessum tíma í varahlutunum
sem og áður og seinna er maður
þakklátur fyrir að vera giftur góðri
konu, Þórunni Kristinsdóttur. Ég var
alltaf bundinn á helgarvöktum og hún
hljóp í skarðið fyrir mig ef ég var
ekki til staðar til að svara í símann.
Með tíð og tíma hafði ég það í gegn
að vélaumboðin fóru að hafa opið
um helgar svo þá minnkaði þörfin
fyrir mitt starf en um nokkurn tíma
var vandamálið enn hvernig átti að
koma hlutunum frá sér um helgar og
þurfti oft að nota ýmsa klæki til að
bjarga því.“
Auglýsingarnar hlaupa á tugum
þúsunda
Ráðningarstofan var aflögð árið
1995 þegar Búnaðarfélagið og
Stéttarsambandið sameinuðust í
Bændasamtök Íslands. Þá lá vel
við að Eiríkur settist að nýju í stól
auglýsingastjóra eftir haldgóða
reynslu frá Þjóðviljanum sáluga.
„Bændasamtökin keyptu
Bændablaðið þetta ár af fyrirtækinu
Bændasonum, sem hafði gefið blaðið
út um nokkurn tíma. Þá sest ég í
stól auglýsingastjóra og ég minnist
þess að strax var byrjað að dreifa
blaðinu ókeypis. Fyrsta blaðið var
12 blaðsíður að stærð og upplagið var
sex þúsund eintök og einungis átta
auglýsingar voru í fyrsta blaðinu,“
útskýrir Eiríkur og segir jafnframt;
„Ég hef haft ágætt úthald og
við höfum unnið okkur góðan sess
á blaðamarkaðnum. Við höfum átt
trygga viðskiptavini sem ég þekkti
marga hverja frá fyrstu árunum hjá
Búnaðarfélaginu. Þetta eru orðnar
ansi margar auglýsingar í gegnum
árin og nokkrir tugir þúsunda
smáauglýsinga sem hafa margar
hverjar vakið athygli. Þó að ekki sé
langt síðan er enn verið að rifja upp
teinóttu jakkafötin sem Sveinbjörn
Benediktsson á Brúnavöllum í
Austur-Landeyjum auglýsti og rataði
inn sem fréttaefni hjá öðrum miðlum
sem fylgdu honum eftir þegar hann
afhenti kaupandanum jakkafötin.“
Hugsa nú um sjálfan mig og
fjölskylduna
Eiríkur horfir sáttur um öxl og ætlar
sér hvergi nærri að setjast í helgan
stein þegar síðasta vinnudeginum
lýkur hinn 30. apríl næstkomandi.
Þá taka nýir og ánægjuríkir tímar við.
„Ég hef yfirleitt starfað hér með
frábæru fólki í Bændahöllinni og það
voru forréttindi að fá að vinna með
mönnum eins og Halldóri Pálssyni
búnaðarmálastjóra, Guðmundi
Jósafatssyni frá Brandsstöðum og
fleirum og fleirum.
Auglýsingastarfið hefur verið
skemmtilegt en þar starfar maður í
afskaplega viðkvæmu umhverfi. Það
hafa komið upp einstaka mistök við
birtingu auglýsinga sem auglýsanda
mislíkaði eðlilega en oftast nær hafa
nást sættir og viðskiptavinur haldið
áfram að auglýsa. Fyrstu árin voru
erfið að því leytinu að telja mönnum
trú um að þetta væri miðillinn sem
þeir ættu að auglýsa í en þegar fram
liðu stundir þurfti ekki mikið til að
sannfæra menn um ágæti blaðsins,
sem hefur unnið sér mikinn og
góðan sess sem dreifbýlisfréttablað.
Í minninu eru flest árin góð, maður
gleymir því sem leiðinlegra var. En
þetta er búið að vera algjört ævintýri
að fara úr sex þúsund eintökum í 30
þúsund og auglýsingamagnið úr átta
auglýsingum og upp í 90 fyrir utan
nokkra tugi þúsund smáauglýsinga.
Ég er sáttur og ég skila nokkuð góðu
búi,“ segir Eiríkur með glettni í svip
og spurður hvað taki nú við svarar
hann;
„Nú ætla ég fyrst og fremst að
fara að hugsa um sjálfan mig og
fjölskylduna. Ég hef sinnt verkefnum
fyrir KSÍ sem eftirlitsmaður á leikjum
og held því áfram. En nú get ég farið
að sinna barnabörnunum og mér skilst
að þau hlakki til þess. Ég fékk í það
minnsta þessa spurningu um daginn;
„Afi, geturðu þá farið að keyra mig
á æfingar?“ /ehg
Eiríkur Helgason á ganginum langa þar sem hann er búinn að stika ófáar ferðirnar á liðnum áratugum.
Glaðbeitt knattspyrnulið Búnaðarfélags Íslands árið 1982. Í efri röð eru, frá vinstri:
-
félagið Almenningur kappanum upp
á ís undir lok vinnuferilsins.
SKÚFSLÆKUR – FLÓAHREPPI
Til sölu er jörðin Skúfslækur í Flóahreppi. Áhugaverður húsakostur
sem gefur ýmsa möguleika, m.a. myndarlegt íbúðarhús. Jörðin hefur
undanfarið verið nýtt í tengslum við hrossarækt og tamningar og er
aðstaða fyrir það góð.
Nánari upplýsingar á fasteignamidstodin.is