Læknablaðið - 01.06.1964, Blaðsíða 38

66
LÆKNABLAÐIÐ
hér í bæ, sem gáfu góða lýs-
ingu á þeim mönnum, sem
drukku í gegnum hann.
Þegar liann var búinn að
iðka slæma „túra“-drykkju i
mörg ár, fór hann að neyta
amfetamins, en í fyrstunni að-
eins eftir langvarandi drykkju.
Vinnu sina stundaði hann að
einhverju leyti, en ekki var
það til neinnar fyrirmyndar.
Undanfarin 2—3 ár a. m. k.
hefur liann ekkert drukkið, en
hins vegar jók hann töfluát sitt
allverulega. Hann hreyttist
nokkuð andlega, og lítið virtist
vera að marka það, sem hann
sagði. Hann varð hirðulausari
í klæðaburði, en hann liafði
alltaf verið sérlega snyrtilegur;
einnig fékk hann hrein æsings-
köst, ef einhver gerði atliuga-
semd við hátterni hans. Hann
sneri við nóttu og degi og var
vakandi flestarnætur og stund-
aði af miklum krafti næturlíf
þessarar horgar. Nokkrum
sinnum var hann tekinn við
stýrið af lögreglunni, þar sem
hann var í annarlegu ástandi.
Bera tók á miklum og vax-
andi ranghugmyndumhjá hon-
um, svo sem að sumt fólk vildi
honum allt illt, og átti hann
einkum við nánustu ættingja.
Hann skrifaði m. a. föður sin-
um bréf, þar sem hann sagð-
ist ekki mundu hætta fyrr en
sér hefði tekizt að eyðileggja
hann félagslega. Ef hann mætti
einhverri mótstöðu, þá áleit
hann, að faðir sinn slæði þar
á bak við. Stundum kom það
fyrir, að hann lamdi foreldra
og eiginkonu sína. Þegar hann
liafði verið að heiman í marga
sólarhringa með ýmsum mið-
ur siðsömum stúlkum og hann
kom lieim, var það oft fyrsta
verk lians að bera upp á konu
sína, að hún væri honum ótrú.
Hann var alveg hættur að
stunda vinnu, og virtist honum
ekki á nokkurn liátt þvkja
leilt, þegar vixlar hans voru
að falla á útgefendur.
Ástandið fór hratt versnandi,
svo að að því kom, að hann
var fluttur á Kleppsspítalann.
í sjúkrahúsinu var hann i
fyrstunni mjög æstur, talaði
um, að við læknarnir værum
ekkert annað en handbendi
föður hans og raunverulega
réði faðirinn öllu. Ekki har á
neinum sérstökum eftirköst-
um hjá lionum. Ilann svaf þó
sérstaklega mikið fyrstu sólar-
hringana. Almennt líkamlegt
ástand var mjög lélegt, og var
Iiann skorinn upp nokkru síð-
ar vegna sjúkdóms í görn.
Hann var settur á trilafon-
meðferð, þegar hann hafði ver-
ið stuttan tíma á sjúkrahúsinu,
og lagaðisl hann smám saman
af hinum áherandi ranglmg-
myndum sínum. Er hann út-
skrifaðist, hafði hann fengið
mjög góðan hata.
Ég hef nýlega hitt sjúkling-
inn, og har þá ekki á neinum