Læknablaðið - 01.04.1969, Qupperneq 60

66
LÆKNABLAÐIÐ
verði fengið að fullu á næstu
árum. Hér við bætist svo, að
mikil þörf er nýrra tækja Ojg alls
kyns visindalegra áhalda, seni
kosta munu verulegar fjárhæð-
ir, ef læknadeildin á ekki að
dragasl óliæfilega aftur úr þvi,
sem nú gerist í nágrannalönd-
um okkar. Þá er og vandséð,
hvort tiltækir verði á næstu ár-
um læknar með sérfræðings-
menntun í ýmsum þeim grein-
um, þar sem l’jölgun kennara
er mjög hrýn samkvæmt hinu
nýja skipulagi. Verður því á
ýmsan hátt að teljast í fyllsta
máta vafasamt, hvort mörg
atriði Jjessa nýja skipulags nái
fram að ganga á næstu árum.
Svo sem fyrr greinir, er veru-
leg áherzla lögð á samtengingu
og samkennslu í undirstöðu-
greinum og klínískum greinum
samkvæmt væntanlegri nýskip-
un kennslumála læknadeildar.
Gefur þannig auga leið, að mjög
æskilcgt er, að sem flestar stofn-
anir læknadeildar verði reistar
í næsta nágrenni hverjar við
aðra. Læknadeild hefur þess
vegna lýst yfir, að hún leggi
eindregið til, að allar stofnanir
í undirstöðugreinum verði reist-
ar í námunda við Landspítal-
ann, sem er aðalkennsluspital-
inn. Yrðu þannig flestar mildi-
vægustu slofnanir læknadeildar
saman komnar á einum stað.
Virðist þetla og vera hin skyn-
samlegasta lausn.
Nú hregður svo við, að lóða-
mál Landspítalans eru í slíkri
sjálfheldu, að hvorki rekur né
gengur. Þannig hefur ekki enn
tekizt að l'á úr því skorið, hvort
eða livar á væntanlegu athafna-
svæði Landspítalans megi reisa
hyggingar yfir undirstöðugrein-
ar læknisfræðinnar. Þetta er því
Ijagalegra, þegar þess er gætt, að
húsnæði læknadeildar i aðal-
hyggingu Háskólans er nú þegar
orðið með öllu ófullnægjandi.
í þessu samhandi má raunar
henda á, að tæpast er nokkurt
útlit til þess, að draga muni að
marki úr aðsókn stúdenta í
deildina um sinn. Þá er þess
enn að geta, svo sem á er drepið
að framan, að nýbyggingar fyrir
undirstöðugreinar læknisfræð-
innar hljóta að vera ein helzta
forsenda þess, að hið nýja
skipulag læknakennslu nái
fram að ganga. Enn fremur her
að minnast ])ess, að spítaladeild-
ir verða í sívaxandi mæli að
leita til rannsóknastofnana i
undirstöðugreinum læknisfx-æð-
innar með úrlausn fjölda-
margra atriða varðandi lækn-
ingar og greiningu sjúkdóma.
Verður því ekki annað séð en
hér sé um að ræða meiri háttar
vandamál, sem þarfnast mjög
skjótrar úrlausnar, ef vel á að
vera.
Eitt megineinkenni íslenzkrar
stjórnsýslu hefur verið skipu-
lagsleysi. Það dregur skammt
að gera tillögur um nýtt
kennsluskipulag, meðan óvist