Læknablaðið - 01.08.1970, Qupperneq 22

114
LÆKNABLAÐIÐ
móts við 1. eða 2. i’ifjabil við hægri rönd brjóstbeins, en liitt
neðst í regio interscapularis vinstra megin eða þá í vinstri hol-
hönd á móts við fremri axillarlinu i stefnu af hjartabroddi.
Jafnan er byi’jað að gefa 50 til 100 watt/sek. (Joules). Ef það
ber ekki árangur, má endurtaka aðgerðina allt að þrisvar sinnum
og auka um 100 'watt/sek. liverju sinni. Ekki er ráðlegt að gefa
stærri raflost en í mesta lagi 400 watt/sek. Þess skal jafnan gætt,
að samhæfing sé rétt stillt og gerviútslög í hjartarafritinu séu ekki
til staðar. Til samhæfingar er valin leiðsla með ’háa R-takka eða
síða S-takka.
Aukaverkanir
Aukaverkanir af völdum hjartaraflostmeðferðar hafa verið
taldar sjaldgæfar að fráskildum meinlausum hjartsláttartruflun-
um fyrst eftir aðgerðina.
Því hefur verið haldið fram, að aukaverkanir þær, sem eiga
sér stað, stafi frá lyfjum, sem notuð eru til að lialda við sinus-
rhythma (kínídín o. s. frv. ).5 Aðrir liafa gagnstæða reynslu, svo
sem Resnekov og McDonald, sem beittu aðferðinni við 220 sjúkl-
inga.4 Tiðni aukaverkana reyndist 14,5%, og var þá ekki með-
talið bruni á húð og vægar hjartsláttartruflanir.
Alls fengu 31 sjúklingur aukaverkanir. Hjá 20 hækkuðu trans-
aminasar, lungnahjúg með hjartastækkun fengu sjö, hypotension
sjö, breytingar i hjartarafriti sex, rekstíflur þrír, gallop tveir,
aðrar aukaverkanir finun, þar af dóu fjórir nokkru eftir aðgerð-
ina, en dauði varð þó ekki rakinn lieint til aðgerðarinnar í öllum
fjórum tilfella.
Langflestir sjúklinga, sem fengu hækkaða transaminasa,
lungnabjúg og stækkað hjarta, höfðu fengið raflost með mikilli
raforku, eða frá 350 til 400 watt/sek.4, 8
Fibrillatio ventriculorum er sjaldgæf eftir hjartaraflost, en
er þó lýst af ýmsum (Killip,9 Lemberg og félögum10).
Talið er, að þessi hjartsláttartruflun komi einkum, ef fullkom-
in samhæfing (synchronization) er ekld viðhöfð; einnig vegna
ofneyzlu digitalis (Rabbino, Likoff og Dreifus,11 Ross12 og
Nachlas og félagar13).
Rekstífluhætta er ávallt til staðar við hjartaraflostmeðferð á
f.a. Hefur hún reynzt svipuð við hjartaraflost og kínídínmeðferð,
um 2% (Resnekov og McDonald,4 Morris14).
Þrátt fyrir þetta virðast aukaverkanir vera sjaldgæfar, ef