Læknablaðið - 01.08.1974, Blaðsíða 61

LÆKNABLAÐIÐ
139
Ábyrgðarmaður Páll Sigurðsson
r áðuneytisst j ór i
ANNUS MEDICUS 1973—1974
Flutt á aðalfundi LÍ að Hallormsstað
Ég tel það æskilegt að framhald verði á
því, sem verið hefur undanfarin ár, að full-
trúa frá heilbrigðis- og tryggingamálaráðu-
neyti sé boðið á aðalfund Læknafélags ís-
lands og hann taki þar að sér að flytja yfirlit
yfir það helzta, sem gerzt hefur á verksviði
ráðuneytisins milli aðalfunda. Ég hef því tek-
ið þann kost, að taka saman nokkur atriði,
sem ég tel að vert sé að minnast á, í starfi
ráðuneytisins og tel mjög eðlilegt, að þau
geti verið grundvöllur stuttra fyrirspurna
og umræðna eftir á.
1. NÝ LAGASETNING OG BREYTINGAR
ELDRI LAGA
1.1. Lög um heilbriðisþjónustu tóku gildi 1.
janúar 1974. Um þessi lög er rætt sér-
staklega undir öðrum málefnalið á
þesum fundi, svo að ég mun ekki ræða
Þau sérstaklega, en aðeins geta þess,
að töluvert af tíma starfsliðs ráðuneyt-
isins á þessu ári hefur farið í að gera
sér grein fyrir reglugerðasmíð og
breytingum, sem verða vegna þessara
laga.
1.2. Breyting á læknalögum.
Sú breyting, sem gerð var á læknalög-
um, var fyrst og fremst gerð til þess
að breyta þeim gömlu ákvæðum, að
þeir einir gætu fengið lækningaleyfi á
íslandi, sem væru íslenzkir ríkisborgar-
ar. Stjórn læknafélagsins er kunnugt
um tvo lækna með ríkisborgararétt á
Norðurlöndum, sem lokið hafa prófum
og allri menntun hér á íslandi, og ekki
gátu fengið lækningaleyfi af þessum
sökum. Nú eru þau ein ákvæði, að
læknir getur fengið fullgilt lækninga-
leyfi, ef landlæknir og læknadeildin
viðurkenna menntun hans og þekkingu
á íslenzku máli.
1.3. Breyting á hjúkrunarlögum.
Breytingin er annars vegar formbreyt-
ing á því, hvernig réttindaviðurkenning
fæst, en hins vegar felur breytingin í
sér, að framvegis er gert ráð fyrir
framhaldsmenntun hjúkrunarkvenna og
sérfræðiviðurkenningu með svipuðu
sniði og er um lækna og er þetta gert
eftir ákveðnum tilmælum frá Hjúkrun-
arfélagi íslands og í samræmi við það,
sem gerzt hefur á Norðurlöndum.
1.4. Breyting á lögum um almanna-
tryggingar.
Nokkrar breytingar hafa orðið á lögum
um almannatryggingar og minnist ég
hér aðeins á það, sem gerzt hefur í
sjúkratryggingamálum. Aðalbreytingin
felst í greiðslufyrirkomulagsbreytingu
fyrir þá tryggðu. Eins og áður er öll
vistun á sjúkrahúsum og hjúkrunar-
heimilum án gjalds. Meginbreytingin er
sú, að greiðslur til allra lækna verða
nú fastákveðnar með regulgerð. Áður
hafði þetta verið svo fyrir heimilis-
lækna, en nú verður þetta einnig svo
fyrir sérfræðinga. Sjúkrasamlag greiðir
mismun á samningsbundnum greiðsl-
um og því, sem sjúklingar greiða.
Önnur veruleg breyting var gerð á
sjúkratryggingarkafla almannatrygging-
arlaganna hvað snertir greiðslur fyrir
lyf. Þar verða einnig í framtíð fastar