Læknablaðið

Árgangur

Læknablaðið - 01.08.1974, Blaðsíða 18

Læknablaðið - 01.08.1974, Blaðsíða 18
116 LÆKNABLAÐIÐ aldrei lækkun á fastandi blóðsykri. Sama máli gegnir um sjúklinga með hraða magatæmingu eftir magaaðgerðir. Þeir svara hraðri blóðsykurhækkun með of mikilli insulinframleiðslu og því fylgir snögg blóðsykurslækkun. Rétt er að geta sjúkdómsmyndar, sem Mc Quarrie lýsti 1950 og nefnt hefur ver- ið idiopatic familial hypoglycaemia og sést hjá börnum innan 2 ára aldurs.30 Þessi börn hafa fastandi blóðsykurslækk- un, einkenni frá taugakerfi, óeðlilega hátt insulin og verða ekki aðgreind frá sjúkl- ingum með insulinæxli, en einkenni hverfa innan 10 ára aldurs.31 Æxli önnur en insulinæxli geta valdið blóðsykurslækkun með því að brenna ó- eðlilega miklum sykri. Hér er venjulega um mesenchymalæxli að ræða, langoftast fibrosarcom, en sjaldnar æxli í lifur (hepatom) og nýrnahettum (carcinom).24 Yfirleitt er talið, að æxli þessi framleiði ekki insulin.5 42 Útiloka þarf, að sjúklingur með blóð- sykurslækkun neyti ekki sykurlækkandi lyfja (sjá töflu). Einkum skal hafa þetta í huga, þegar í hlut eiga læknar og hjúkr- unarkonur með annars óskýrða blóðsyk- urslækkun. Oftast er þó ekki neinum erf- iðleikum bundið að greina insulinæxli í brisi, ef sá sjúkdómur er hafður í huga og sjúklingar hafa eftirfarandi ein- kenni:14 1. Truflun á meðvitundarástandi. 2. Hátternisbreytingar um stundarsakir eða skammvinna truflun á tauga- eða heilastarfsemi. 3. Hegðun, sem minnir á neyzlu áfengis. 4. Mikið aukna matarlyst eða annars óskýrða þyngdaraukningu. Góð stoð til greiningar á insulinæxli er þrenning iWhipple’s, sem er fólgin í eftir- farandi: 1. Einkenni koma fram við föstu. 2. Þegar einkenni koma fram, er blóð- sykur lægri en 50 mg%. 3. Þessi einkenni hverfa við neyzlu eða inndælingu á sykri. Þrenningin er að vísu ekki algjörlega bundin við insulinæxli, þar sem hún getur verið til staðar í öðrum sjúkdómum, sem orsaka fastandi blóðsykurslækkun svo sem við skort á vaxtar- og nýrnahettu- vökum. Um 90% sjúklinga með insulinæxli fá blóðsykurslækkun eftir 12-14 stunda föstu, ef rannsóknin er endurtekin þrisv- ar eða oftar og næm rannsóknaraðferð við sykurmælingu er notuð.29 Nokkur procent þurfa þó lengri föstu, þ. e. 48-72 stundir og örfáir (2%) fá engin einkenni þrátt fyrir 72 stunda föstu.30 23 Ef blóðsykurslækkun er veruleg og stöðug má strax gera æðamyndatöku (cceliac angiografiu) til að reyna að stað- setja æxlið. Sé blóðsykurslækkunin ekki stöðug, en samt grunur um insulinæxli, er beitt aðferðum til greiningar svo sem syk- urþolsprófi, insulinmælingum, tolbutam- idprófi, L-leucineprófi og glucagonprófi til að styðja þann grun, en endanleg grein- ing fæst aðeins með æðamyndatöku eða við uppskurð. Sykurþolspróf hefur ekki reynzt hjálp- legt við greiningu. Allar tegundir af af- brigðilegum sykurþolsprófum hafa fund- izt hjá þessum sjúklingum, bæði flatt rit og rit af sykursýkisgerð, þótt fastandi blóðsykur sé í lægra lagi.29 Fyrri sjúkl- ingur hafði einu sinni flatt rit, en í hin skiptin hækkaði blóðsykur upp fyrir 200 mg% eftir eina stund, en hjá seinni sjúklingi lækkaði blóðsykur óeðlilega seint (mynd 1). í öllum tilvikum var fast- andi blóðsykur lágur. Insulinmæling: Blóðsykurslækkun hef- ur þau áhrif hjá heilbrigðum, að insulin- framleiðsla stöðvast eða minnkar, en insulinæxli framleiða insulin án tillits til blóðsykursgildis. Sé insulin og blóðsykur mælt samtímis hjá sjúklingi með insulin- æxli, kemur í ljós, að insulinið er óeðli- lega hátt miðað við blóðsykurinn. Þetta er höfuðeinkenni insulinæxlis, en kemur þó ekki alltaf greinilega fram hjá börnum og unglingum.8 Helmingstími insulins í blóði er mjög stuttur, aðeins um 7 mín- útur og þar sem insulinframleiðslan í in- sulinæxlum er sveiflubundin er nauðsyn- legt að fá ítrekaðar mælingar á mismun- andi tímum dagsins til að sýna fram á hlutfallslega hækkun á insulini.4 Ef fastandi lækkun blóðsykurs er ekki nægilega mikil, eru til aðferðir til að fram-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94

x

Læknablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Læknablaðið
https://timarit.is/publication/986

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.