Læknablaðið - 15.04.1986, Blaðsíða 56

112
LÆKNABLAÐIÐ
3.Höfuðverkur:
Hér er ráð fyrir þá sem timburvagninn
dregur uppi að morgni: Gott er að væta klút
í ediki og binda um höfuðið. Einnig gott að
drekka blóðbergsseyði blandað hunangi eða
greiða hár sitt með greiðu úr kindahorni.
Ágætt er að fara í heitt fótabað og síðan kalt
strax á eftir og sofa með fæturna bera. Má
þvo höfuðið úr lút, sem í hefur verið blandað
hrafnshöfuðsösku og loks má binda sokka-
band óspilltrar meyjar um höfuðið.
Góðir veislugestir. Það er ánægjulegt að sjá
svo marga lækna samankomna hér í kvöld,
sem ekki hafa Iátið á sig fá krepputal og
svartagallsraus. Það hefur fyrr verið erfitt að
búa á íslandi en nú. Ég hygg, að flest okkar
séu bundnari landinu en okkur sjálfum er
ljóst.
Við erum forréttindahópur, þrátt fyrir allt
og allt. Við höfum starf, sem er meira en
starf. Við erum læknar. Það er erfitt að vera
Iæknir og hefur alltaf verið, en fá störf veita
sömu ánægju og lífsfyllingu. Fyrir þetta
megum við vera þakklát.
En líf læknisins er ekki tóm alvara. Við
þörfnumst okkar gleðistunda eins og aðrir.
Eftir því sem árin líða, njótum við betur
þeirra hraðfleygu stunda í góðra vina hópi,
sem Jónas Hallgrímsson kallaði: »sólskins-
blett í heiði«.
Ég vil enda þetta spjall mitt á síðustu
vísunni í hinu alþekkta kvæði Jónasar,
»Hvað er svo glatt«.
»Látum því vinir vínið andann hressa
og vonarstundu köllum þennan dag
og gesti vora biðjum guð að blessa
og best að snúa öllum þeirra hag.
Því meðan þrúgna gullnu tárin glóa
og guðaveigar lífga sálaryl
þá er það víst, að bestu blómin gróa
í brjóstum, sem geta fundið til.»
Baldur Johnsen
ÁVARP FLUTT Á ÁRSHÁTÍÐ LÆKNAFÉLAGS
REYKJAVÍKUR 1986 FYRIR HÖND 50 ÁRA
LÆKNAKANDIDATA
Formaður stjórnar, veislustjóri, heiðurs-
gestir, dömur mínar og herrar, kæru starfs-
félagar.
Mér hefur fallið sá heiður í skaut að veljast
úr fámennum hópi okkar jubilantanna frá
1936 til þess að segja hér fáein orð með
hliðsjón af gamla tímanum og til þess meðal
annarra orða, að ávarpa yður, ágætu
veislugestir.
Það væri vel við hæfi að fara nokkr-
um orðum um þetta merka læknafélag,
Læknafélag Reyjavíkur, en þar sem því
voru gerð góð skil í fyrra, á 75 ára afmæli
þess, verður nú fátt eitt um það sagt, en þó
vil ég hér minna á, að læknar hafa löngum
verið taldir bágrækir á fundi og í félagahóp-
um. Löngum hafa þó vakist upp áhuga-
og bjartsýnismenn til stjórnarstarfa og tekist
að hvetja félagana til umhugsunar og átaka
um hag sinn, menntun og kjör. Um leið
hefur Læknafélag Reykjavíkur verið styrk-
asta stoðin Læknafélagi íslands. Allt þetta
hefur leitt til batnandi þjónustu við fólkið í
landinu og það svo mjög, að nú eru sveitar-
stjórnir og almannatryggingar farnar að
kvarta undan of miklu langlifi í körlum og
þó sérstaklega í kerlingum í landi hér, sem
ku vera heimsmet. Þó hefur þessi lífslenging
ekki fallið sjálfum læknunum í skaut, eins og
greinilega sést á líftölum eins og sannast
á þessum ágæta árgangi okkar frá 1936, þar
sem aðeins eru fjórir eftir af þrettán. Jafn-
ast það þó þegar athugað er, að í þessum
sömulíftölumvirðastkonurætlaaðverðaallra
kvenna elstar og geta menn af því dregið
sinar ályktanir. Þessi orð um lækna og störf
þeirra í Læknafélagi Reykjavíkur verða
að nægja að sinni, en sérstaklega vil ég um
leið bera hér fram þakkir okkar, sem hingað
eru boðnir sem heiðursgestir í tilefni af
50 ára afmæli, kandidatsafmæli.
En lítum nú aðeins á gamla tímann þegar