Læknablaðið - 15.04.1986, Blaðsíða 42

104
LÆKNABLAÐIÐ 1986; 72: 104-6
t
Sigurður S. Magnússon
prófessor, dr. med.
Fæddur 16. apríl 1927
Dáinn 21. október 1985
Genginn er góður maður.
Prófessor Sigurður S. Magnússon veiktist
skyndilega að kvöldi þess 21. október s.l. og
lést sama kvöld á sjúkrahúsi úr infarctus
myocardii. Þremur dögum áður höfðum við
hizt á stéttinni fyrir utan Hjúkrunarskólann
og Sigurður beðið mig að senda sér skriflegt
erindi. Hann var þá óvenju þreytulegur, en
ekki vissi ég til þess, að hann hefði kennt sér
meins og þaðan af síður að hann færi að
kvarta, jafnvel ekki við nánustu vini sína.
Allir vissu hins vegar að Sigurður misbauð
heilsu sinni með þrotlausri vinnu og miklum
reykingum. Þannig var Sigurður þegar við
kynntumst fyrir 38 árum og alla tíð síðan og
skeytti lítið um, þó að við félagar hans hefðum
orð á að slíkt líferni væri ekki heilsusamlegt.
Slíkum athugasemdum eyddi Sigurður með
góðlátlegri kímni.
Sigurður fæddist í Reykjavík, sonur hjón-
anna frú Ingibjargar Sigurðardóttur og Sigur-
steins Magnússonar, síðar framkvæmda-
stjóra SÍS í Leith og aðalræðismanns íslands
i Edinborg um langt skeið. Sigurður fluttist
ungur með foreldrum sínum utan og ólst upp
á heimili þeirra með þremur systkinum. Þegar
Sigurður kom aftur til íslands tæplega tví-
tugur maður og settist í læknadeild Háskóla
íslands, bar hegðun hans og framkoma það
með sér, að hann hefði hlotið uppeldi og
almenna menntun sem skoskur hefðarmaður.
Málfar hans bar einnig nokkurn keim þess.
Sigurður var stoltur af hvoru tveggja og undi
því vel, að í félagahópi fékk hann viðurnefnið
Skoti, þrátt fyrir að hann hefði alla tíð litið á
sig sem íslending og ætlað sér að starfa sem
læknir á íslandi.
Sigurður lauk menntaskólanámi i Edin-
borg 1944 og innritaðist síðan í læknadeild
Háskóla íslands haustið 1945. Hann lauk
kandidatsprófi vorið 1952 ásamt 11 félögum
okkar. Fyrst eftir komu sína til íslands
dvaldist Sigurður með frændliði sínu, sem
hann gerði sér mjög títt um, en flutti s'íðar á
stúdentagarðinn, vegna þess að hann vildi
vera sjálfs sín og ekki íþyngja ættmönnum
sínum. Að loknu kandídatsprófi og stað-
gengilsstörfum fyrir lækna hér heima hvarf
Sigurður aftur til Skotlands og var þar við
framhaldsnám á árunum 1953-1956. Hann
var áfram um að afla sér mjög alhliða
framhaldsmenntunar, áður en hann hæfi
sérnám í kvenlækningum og notaði því mest-
an hluta þessa tíma í Edinborg, til þess að afla
sér viðbótarmenntunar í lyflækningum og
sérstaklega innkirtlasjúkdómum. Vorið 1956
kom Sigurður aftur til íslands og varð þá
aðstoðarlæknir á fæðingardeild Landspíta-
lans og gegndi því starfi næstu fjögur ár. Þá,
eins og áður, kom mjög í Ijós mikið vinnuþrek
og áhugi Sigurðar á læknisstörfum. Honum
dugði ekki einasta að vera aðstoðarlæknir á
fæðingardeild og vera þar á tíðum vöktum,
heldur tók hann einnig að sér næturvaktir
fyrir bæjarlækna í Reykjavík og þótti mörg-
um með ólikindum hve lítið Sigurður þurfti að
sofa eða hvíla sig. Sigurður vann síðan stuttan
tíma á ungbarnadeild Royal Infirmary í
Edinborg áður en hann réðst til fram-
haldsnáms og starfa í Svíþjóð á árinu 1961.
Þar starfaði hann fyrst á svæfingardeild í
nokkra mánuði, en síðan á handlækninga-
deild í tæp þrjú ár, vegna þess að Sigurður
taldi nauðsynlegt að kvensjúkdómalæknir
væri góður handlæknir. Haustið 1964 réðst
hann til kvensjúkdóma- og fæðingardeildar
háskólasjúkrahússins í Umeá, en þar var
starfsvettvangur hans næstu 10 árin, eða
þangað til hann flutti alkominn til íslands
vorið 1974. Síðustu 4 árin í Umeá var Sigurður
aðstoðarprófessor þar og um tíma settur
prófessor. Sigurður lauk doktorsprófi við
háskólann í Umeá vorið 1973.
Eins og margir aðrir afburðamenn átti
Sigurður margra kosta völ bæði í Svíþjóð og
Bretlandi. En trúr því markmiði sem hann
hafði sett sér ungur, sneri hann aftur til
íslands og tók við stöðu sem sérfræðingur við
kvennadeild Landspítalans og lektor við
læknadeild Háskóla íslands. Ári síðar varð
hann prófessor í kvensjúkdómum og fæð-
ingarhjálp og jafnframt forstöðumaður
kvennadeildar Landspítalans og skólastjóri
Ljósmæðraskólans. Þar með var hafinn loka-
kaflinn í ævistarfi Sigurðar, sem hann hafði
búið sig undir með 30 ára þrotlausu námi og
starfi.