Nýjar kvöldvökur - 01.12.1929, Page 6

148
NÝJAR KVÖLÐVÖKUR
Af ritum Einars Kvarans um þessi
efni má nefna »Líf og dauði« (1917) og
»Trú og sannanir, hugleiðingar um eilífð-
armálin« (1919). Auk þess hefir hann
snarað á íslenzku bók W. T. Steads »Eftir
dauðann, bréf frá Júlíu« (1907). —- Rit-
stjóri tímaritsins »Morgunn«, sem fjall-
ar um þessi málefni, hefir hann verið síð-
an það byrjaði að koma út 1920, og síðan
»Sálarrannsóknarfélag íslands« kom á
fót 1918, hefir hann verið forseti þess. —
Sem brautryðjandi og endurbótamaður
andlegra mála og siðferðismála íslenzku
þjóðarinnar hefir Einar Kvaran ekki
getað 14«ð áfengisbölið fara fram hjá sér
afskiftalaust, og liggur eftir hann
margra ára verðmætt starf í þarfir bind-
indismálsins og Goodtemplarreglunnar
hér á landi. Semf fulltrúi Stórstúku ís-
lands af alþjóðareglu Goodtemplara átti
hann sæti á Hástúkuþingi, sem háð var í
Kaupmannahöfn sumarið 1920; eftir ós'k
danskra bindindismanna flutti hann þá
um þingtímann fyrirlestur um áfengis-
bannið á íslandi. Þetta erindi var síðar
prentað sem sérstakt rit og kom út í
Finnlandi í sænskri þýðingu. — Sömu-
leiðis var Kvaran fulltrúi Stórstúkunnar
á þingi bindindismanna á Norðurlöndum
í Kaupmannahöfn 1921; sama sumar sat
hann 16. alþjóðaþing gegn áfengisbölinu
í Lausanne sem fulltrúi ríkisstjórnarinn-
ar íslenzku. Og um haustið fór hann til
Englands í erindum Stórstúku íslands og
flutti þá erindi á ýmsum stöðum þar í
landi. —- Árið 1922 sat hann enn Há-
stúkuþing alþjóðareglu Goodtemplara, er
þá var háð í London. — Þetta nægir til
að benda störf hans fyrir regluna út á
við, en ótalin eru þó störf hans fyrir
bindindismálið — eitt af mestu velferð-
armálum þjóðarinnar -—• heima fyrir.
— Einar Kvaran er tvíkvæntur. Fyrri
kona hans, sem hann gekk að eiga í Dan-
mörku, hét Maren Mathilde Petersen, frá
Marbjerg á Sjálandi. Misti hann hana á-
samt tveimur ungum börnum þeirra í
Winnipeg. Síðar gekk hann að eiga Gísl-
ínu Gísladóttur frá Reykjakoti í Mos-
fellssveit og hafa þau eignast 5 börn, eru
4 þeirra á lífi, 1 dóttir og 8 synir, en einn
son, sem kominn var í mentaskólann,
mistu þau árið 1905.
. . Þegar litið er yfir störf Einars
Kvarans og það sem liðið er af æfi hans,
virðist vera full ástæða til að telja hann
hamingjumann. Ekki svo að skilja,
að hann hafi farið varhluta af sorg-
um, stríði og ýmsum þrengingum,
sem samfara eru lífi hvers áhuga- og
hugsjónamanns. En hann er nú kominn
niður frá hálendinu, þröngu gljúfrunum
og fossaföllunum, þegar styr stóð um
nafn hans og hann stóð sjálfur á miðjum
orustuvelli þjóðmálanna og annara mála.
Líf hans virðist hafa fallið inn í hinn
breiða farveg sálarþroska og mannlegs
skilnings. —
Hér á ekki við að vega eða meta hin
einstöku skáldverk hans fremur en önnur
störf, er hann hefir leyst af hendi. — En
það er þó sem skálds, að þjóðin mun
minnast hans lengst; og óhætt er að full-
yrða það, að fáum hefir auðnast sem hon-
um að vinna hylli og vinfe.ngi almennings
með verkum sínum, jafnóðum og' þau
komu út, og enn færri munu þeir vera,
sem hafa fengið óskiftari viðurkenningu
jafnt vina sem mótstöðumanna þegar í
lifanda lífi.
Þær verða ótaldar þær þöglu heillaósk-
ir og hlýju hugrenningar, sem honum
verða sendar á sjötugsafmælinu.
F. Á. B.