Nýtt S.O.S. - 01.06.1957, Blaðsíða 16

i6 Nýtt S. O. S.
„Skýin standa beint upp í loftið/' sagði
Rammes. „Nú væri ákjósanlegur dagur
fyrir háloftsflug.“
„Ekki virðist jni hafa fengið jtig full-
saddan í gær.“
„Það var bara byrjun; ekki annað.“
„Verði þér að góðu. F.n næst ferðu án
mín. Ég hef lengið nóg.“
„Þar uppi var Jjó áreiðanlega skemmti-
legra en í leiðinlegri fréttastofu. F.ða hef
ég ekki rétt að mæla?“
„Eg vildi samt heldur vera á jafnsléttu.“
„Ég fer nú út að fjallsbrúninni til
hægri, til að athuga aðstæðurnar, en þti
ferð til vinstri haridar. En gættu að þér
að renna ekki.“
„Vertu óhræddur!" Gert veifaði og hélt
af stað.
Rammes sóttist leiðin seint yfir slétt-
una að brúninni. Snjórinn var blautari en
daginn áður. Hann horfði út yfir snjó-
breiðuna. Birtan blindaði hann, svo hann
verkjaði í augun. Svo var eins og hann
sæi eldglæringar.
„Ég verð að nota snjógleraugun,“ hugs-
aði hann, „ofbirtan gerir mig blindan.
Hann þreifaði í vasa sinn og fann gleraug-
un.
Rétt um |jað bil, er hann náði brúninni
beyrði hann köll og jjá dimmt hraphljóð.
Hann snéri sér í áttina sem hljóðið kom
úr, en sá ekkert óvenjulegt.
„Kranich" lá á snjóbreiðunni, trjónan
á kafi í fönn. En hann sá ekkert til frétta-
ritarans.
„Gert!“ hrópaði flugmaðurinn.
Ekkert svar.
„Gert!“ endurtók liann.
Dauðaþögn. Hann heyrði aðeins gnauð-
ið í vindinum, sem blés yfir sléttunni.
Anton Rammes varð meira en lítið
órótt. Hvar var vinur hans? Hvað hafði
skeð?
„Ciert!" Nafnið hljómaði hátt og livellt
á auðninni.
Eitthvað hafði komið fyrir! Hafði vinur
hans fallið ofan fyrir hamrana? Hann
hafði Jjó áminnt hann um að fara var-
lega. Hann flýtti sér allt livað af tók að
snjóhúsinu.
„Gert!“
Ekkert svar.
Hann hélt til baka og rakti spor vinar
síns í snjónum.
Allt í einu nam hann staðar.
Eyrir fótum hans lá klettasprunga.
Snjóþákið hafði brotnað niður og kletta-
gjáin gein við augum hans. Hér hlaut
Gert að hafa steypzt niður. Á því lék eng-
inn vafi.
Hann beygði sig varlega niður og kall-
aði:
„Gert!“
Ógreinilegt hljóð barst úr undirdjúp-
unum. Það var dimmt og var auðheyrilega
langt í burtu.
„Gert, hvar ertu?“
„Hérna! Beint fyrir neðan þig!“ var nú
svarað neðan úr djúpinu.
Hvað kom fyrir þig?“
„Ég féll niður!“
„Getur þú komizt upp hjálparlaust?"
„Ég hef ekki reynt Jjað enn!“
„Reyndu Jjá!“
Úr djúpi gjárinnar heyrðist dauft hljóð.
Þá rödd fréttaritarans: „Ég kemst ekki
upp. Klettaveggurinn er svo brattur, að
ég renn alltaf niður aftur!“
„Hvernig gatu stöðvað þig í fallinu?“
„Ég hef alls ekki stöðvað mig. Ég er
hér á botni gjárinnar. Hún er fleygmynd-
uð og hér er botninn!“