Nýtt S.O.S. - 01.03.1961, Síða 4

is skirrðist til að koma skipum sínum áfram
Hann liafði siglt þessum skipum svo hratt, að
nafn hans iiafði orðið eftir, og það var undir
nafninu „Bully Waterman" að liann varð skip-
stjóri á „The Challenge“. Það er ekki nokkur
vafi á því, að hann bar þetta þorparanafn með
rentu, en að hann sjálfur skyldi setja metnað
sinn í að bera það, er víst ofar skilningi allra
venjulegra manna.
Hann hafði af reiðurunuin fengið svo mikið
lof fyrir dugnað sinn, að hann varð haldinn
yfirgengilegu stórmennskubrjálæði. Hann hafði
geysimikla þýðingu í heiminum, að hans áliti,
og leit niður á hvern þann, sem efaði gildi
hans. Hann gortaði af því, að liann hefði alltaf
verið harður hundur á siglingu, en hann hefði
aldrei misst segl og aldrei valdið vátryggjend-
um dollars tapi, og slíkt gæti enginn annar arn-
erískur skipstjóri sagt.
Þessi sjálfglaði yankee, sem sprangaði um göt-
ur New York borgar klæddur strágulu kanton-
silki frá hvirfli til ilja, og sem hafði látið fræg-
an málara mála at sér mynd, var á þessum sigl-
ingaárum sínum orðinn ekkert minna en tígris-
dýr í mannsmynd; og það er ekki hægt að skýra
frá öllum þeim ægilegu grimmdarverkum, er
liann er talinn hafa framið — allt frá því að
hafa fleigt mönnum í hafið og til þess að skjóta
sín eigin börn. Það hafa verið sagðar 1001 saga
um Bully Waterman, hver annarri ægilegri, og
að það hefur ekki allt verið yfirdrifið, verður
Ijóst af frásögn þeirri, er hér birtist um fyrstu
ferð hans með „The Challenge" sem í öllum
höfuðaðtriðum er tekin upp úr bjókum sjórétt-
arins.
„The Challenge“ lagði upp frá New York í
júlí 1851, og eigendurnir, sem auðvitað voru
stoltir yfir þessu nýja skipi, fóru sjálfir með til
Sandy Hook.
Skipið var ekki fyrr komið undir segl, en
Bully lét kalla alla skipsmenn til skráningar á
afturþiljum. Þar hélt hann ræðu mikla yfir
mönnum sínum. Hann ræddi um yfirburði
skipsins, og hvers af því væri vænzt, og hann
ábyrgðist þeim, að þeir skyldu fá nógan mat og
lítið að gera, ef aðeins hver og einn gerði skyldu
sína — en ef svo yrði ekki, yrði lífið um borð
4
sannkallað helvíti. Svo gætu þeir sjálfir valið,
hvort Jieir vildu lieldur. Og meðan þessu fór
frant, endasnéru stýrimennirnir öllu í háseta-
íbúðinni, tóku allt sem fyrirfannst af whisky,
hnífum og Buldog-skammbyssum. Oddarnir
höfðu verið brotnir af skeiðarhnífum mann-
anna jafnóðum og Jieir kornu um borð.
Mannskapurinn uin borð, framan stórsiglu
var, 56 menn og 8 drengir, og áður en skipið
kom til Sandy Hook, var Bully Waterman ljóst,
að meðal þeirra var enginn reglulegur sjómað-
ur, sem gæti framkvæmt fullkomlega fyrirskip-
anir hans. Aðeins 6 kunnu að stýra, og það
voru ekki nema 4, sem kunnu ensku. Þrátt fyr-
ir allt Jjað álit, sem Bully Waterman hafði á
sér, hafði reynzt ómögulegt að fá einn einasta
vanan sjómann til þess að fara með, og áhöfn-
in var samanskrap af öllum inögulegum þjóð-
ernum, og mest af því shanghajað. Margir voru
sjúkir, og ekki annað en vesalingar.
Þegar eigendunum varð þetta ljóst, lögðu
þeir til, að snúið væri við og fengin önnur á-
höfn; en Bully Waterman vildi ekki heyra á
Jjað minnzt. Það var einmitt svona skipshöfn,
sem gaf honum möguleika til að sýna hæfileika
sína. Hann skyldi, sagði hann formælandi, gera
úr þeim sjómenn — eða kjöthakk ella. Og eig-
endurnir voru ekki fyrr komnir frá borði, en
kokkurinn, sem var negri, með naumindum
slapp undan hníf Bullys. Eins og hann var van-
ur strax og hann var vel kominn út í sjó, heimt-
aði skipstjórinn af kokknum að fá fötu með sjó
í til að þvo á sér andlitið. Og svertinginn, sem
svaraði skipuninni með breiðu bros, sem svert-
ingja er siður, átti þar fótum sínum fjör að
launa, því skipstjóri réðst að honum með hlíf-
inn á lofti.
Eftir þessa byrjun leið varla sá dagur, að ekki
væri blóð á þilfarinu. En fyrst var það þó skip-
stjórans eigið blóð. f eltingarleik sfnum við
kokkinn, rakst skipstjóri harkalega á timbur-
manninn, risastóran náunga, sem rauk upp í
bræði mikilli. Hinn svaraði í sömu mynt.
„Allt í lagi, skipstjóri," rumdi í timbur-
manninum eins og reiðum birni. „Hér um
borð eruð þér yfirmaður minn, og hér eruð
þér ofaná. En hefði ég yður í landi, þá taki
NÝTT SOS