Heimilispósturinn - 12.09.1960, Blaðsíða 20

Sumar, óvenju elskulegt, er að
kveðja, nú er súld og gamla Is-
land aftur eins og við erum því
vönust. Það er naumast að við
höfum notið allrar veðurblíðunn-
ar, vegna uggs um að hún hafi
hlotnazt okkur fyrir einhver mis-
tök, sem síðan verði svo leiðrétt,
eða þá hitt að þetta sé einskon-
ar skyndivíxill sem við svo verð-
um að greiða með okurvöxtum.
En kannske er þessi hugsun
leifar frá málshættinum ,,Æ sér
gjöf til gjalda" og þeirri kenn-
ingu sem okkur var innrætt að
fyrir öll lifsgæði yrðum við að
greiða, ef ekki hérna megin
grafar, þá hinum megin.
—O—
Segja má að óskabarn ís-
lenzkra atvinnuvega — sildveið-
arnar hafi brugðizt að þessu
sinni. Hafa vafalaust margir
orðið vonsviknir með létta
þyngju í lok þessa happdrættis.
Margt sport er dýrt iðkað á Is-
landi en þó mun þetta dýrast.
Sumar eftir sumar sendum við
megnið af okkar bátaflota í þetta
happdrætti og alltaf er árangur-
inn sá sami. Aðeins örfáir hljóta
stóru vinninganna, en allur þorinn
vaknar af dáleiðslunni á gjald-
þrots barmi. Óhemju verðmætum
er varið til imdirbúnings síldar-
móttöku sem aldrei kemur að
notum, hundruð eða jafnvel þús-
undir manna og kvenna streyma
til síldar-(leysis)-bæjanna og
fjöldi þeirra á ekki fyrir farinu
heim aftur. Já, víst er oft gam-
an fyrir norðan á sumrin, en dýrt
er drottins orðið.
nú eiga þessir dýru stóru bátar
að keppa við þá, án þess að hafa
nokkra möguleika á að afla meira
svo neinu nemi. Sömu sögu er
að segja um togarana. Við kaup-
um 1000 tonna togara á 40
milljónir til að skrapa á ördeyðu.
Getur verið að eitthvað sé
bogið við efstu hæðina á þeim
sem skipuleggja atvinnumálin
hjá þessari þjóð?
í fréttum var okkur sagt að
„fríður“ hópur hefði haldið héðan
til keppni á Ólympíuleikina. Já,
því er nú skollans ver, það er
engin fegurðarkeppni þama á
Italíu. Ekki var nú svo vel að
okkar menn væru allsstaðar síð-
astir, en miklu munaði ekki
Raunar er dálítið erfitt að
skilja að við höfum verið að
senda þessa drengi til keppni i al-
vöru þar sem fyrirfram var vit-
að að Vilhjálmur einn hafði
möguleika. íþróttaiðkun og í-
þróttakeppni eru ekki hið sama.
Það ættu allir að iðka íþróttir
hver við sitt hæfi til gamans og
heilsubótar, en þeir sem æfa og
taka þátt í keppnum hljóta að
keppa til sigurs eða til að ná
vissum árangri. Það að senda hóp
manna til keppni á heimsmóti, þar
sem aðeins einn getur talizt
nokkurnveginn viss með lág-
marksafrek hlýtur að teljast
hlægilegt.
Landhelgl.
Mikið er nú rætt um veðra-
brigði í viðureign okkar við Jón
Bola í þorskastríðinu. Skítyrða
margir stjórn vora fyrir að Ijá
Skipakaup okkar Islendinga að
undanförnu eru venjulegu fólki
eitt hið mesta furðuefni. Nýtt
skip nýr bátur er dagleg frétt.
Bátamir kosta 5—7 milljónir,
fiskur hækkar ekki svo teljandi
sé. Bátar sem kostuöu % til 1
milljón hafa barizt í bökkum og
máls á umræðum um þetta
vort heilaga mál, en aðrir telja
ekki hundrað í hættunni þótt
sopnir séu nokkrir viský-sjússar
með kauða og rabbað um fyrir-
brigðið, svona vítt og breitt.
Víst geta menn verið ósam-
mála um hvort rétt var að hrifsa
svona fyrirvaralaust kalýsu-titt-
ina af vesalings Bretanum, til
þess eins að við fengjum nóg af
morku i fiskimjölið (sem enginn
vill kaupa) en um hitt erum við
Islendingar sammála, að fyrst við
á annað borð álpuðumst út í for-
aðið, þá verðum við að standa
eða falla með því og getum með
engu móti lotið ofbeldinu.
Hernámsandstæðingar fara nú
mikinn um land allt. Dálitið er
óljóst að hverju er stefnt, því vér
munum ekki betur en háttvirt
Alþingi og Ríkisstjórn hafi frá
öndverðu lýst yfir að i þessu máli
yrði þjóðin aldrei spurð, vegna
þess að hún hefði ekkert vit til
m
«
I
f
f
♦;
f
f
f
f
♦>
f
I
f
f
♦;
I
t
é
1
1
I
:!
i
Helgi Daníelsson hefur staðið í
marki íslenzka landsliðsins öðrum
oftar, og um þessa helgi mœtir
hann írsku framlínunni.
að gera sér grein fyrir málinu. *;
Víst er alltaf gott að fá doll- ♦;
ara og enginn skyldi svo sem öf- *<
unda telputetrin af viðskiptunum. *;
Hitt er svo annað mál, hvort *;
okkur verður ekki óþægilega ^
heitt, ef Krúsi fer að „bombar- *:
dera“ draslið á vellinum. Sumir t;
segja að við séum víst ekki ofgóð *;
þótt okkur sé fórnað til að bjarga 4
vestrænni menningu frá kommún- *>
ismanum. I því sambandi dettur *;
mér í hug, að þegar orrustur stór- *;
veldanna stóðu sem hæst í fyrra *<
striðinu þá segir karl einn |
„Skyldi nú ekki Daninn fara að ^
ybba sig.“
Nei, það skiptir litlu um 160 t;
þúsund útnesjamenn ef á þeim ^
velta örlög mannkynsins. Hitt er *;
verra að í alvöru trúir því eng- *;
inn að þátttaka okkar í varnar- 4
eða hernaðarbandalögum skipti ♦;
nokkru máli. G- J- %
7,0
• BRIDGE •
Mörgum hættir við, er þeir spila hálfslemm og taka tvær „svin-
ingar“, sem báðar mistakast, að hugga sig með því, að um ein-
skæra óheppni hafi verið að ræða og byrja síðan á næsta spili.
Vestur:
4: K-G-8-5
fp: 7-5
4: 10-9-7-6
Jf,: K-G-10
Norður:
7-6-4-3-2
V: D-10-2
Á-G-3-2
* 5
Austur:
4: 10-8
X: 8-6
4: D-8
Jf.: D-9-8-6-4-3-2
Suð'ur:
4: Á-D
9: Á-K-G-9-4-3
4: K-5-4
*■ Á-8
Á þessi spil spilaði Suður 6 hjörtu, sem er að sjálfsögðu á-
gætis sögn. Útspilið var tromp, og sagnhafi tók tvo fyrstu slag-
ina á tromp, síðan á tigulkóng og „svínaði" svo tígulgosanum.
Austur spilaði svo út spaða, og nú varð sagnhafi að gera upp
við sig, hvort hann ætti heldur að treysta á að spaðakóngur lægi
rétt, eða tíglarnir 3:3, en hvorugur var til staðar og sögnin tap-
aðist. Það er augljóst mál, að þar sem sagnhafi mátti gefa einn
slag, var mikið réttara að taka tígulás fyrst, síðan kónginn og
spila þriðja tíglinum á gosann. Fást þá alltaf þrir slagir í litn-
um, nema drottningin sé f jórða í Austri, og er þá sama hvernig
farið er að. Verður sagnhafi þá að reyna spaðasvíninguna. Þó
er þetta ekki bezti spilamátinn, heldur á sagnhafi að taka fyrsta
trompslaginn heima, taka spaðaás strax og spila út spaðadrottn-
ingu, og eru þá engar innkomur i blindum til þess að gera góðan
slag á spaða, svo framarlega sem þeir eru ekki 5:1 hjá and-
stæðingunum, en i því tilfelli er þá í bakhöndinni að fara þannig
í tígmlinn, að ekki gefist á hann slagur.
• SKÁK •
Tvær stuttar og skemmtilegar skákir.
Hvitt: Edward Laskei'.
Svart: Sir Thomas.
London 1912.
1. d2—d4 e7—e6 2. Rgl—f3 f7—f5 3. Rbl—c3 Rg3—f6 4.
Bcl—g5 Bf8—e7 5. Bg5xf6 Be7xf6 6. e2—e4 f5xe4 7. Rc3xe4
b7—b6 8. Rf3—e5 0—0 9. Rfl- -d3 Bc8—b7 10. Ddl— h5 Dd8—
e7 ? 11. Dh5xh7 Kg8xh7 12. Re4xf6 Kh7—h6 13. Re5—g4 Kh6
—g5 14. h2—h4 Kg5—f4 15. g2—g3 Kf4—f3 16. Bd3—e2 Kf3—
g2 17. Hhl—h2 Kg2—gl 18. 0—0 Mát.
Hvítt: Karl Blom.
Svart: Niels Jensen.
Odense 1934.
1. e2—e4 e7—e6 2. d2—d4 d7—d5 3. Rbl—c3 d5xe4 4. Rc3xe4
Bf8—d6 5. Bfl—d3 Rg8—e7 6. Bcl—g5 0—0? 7. Re4—f6! g7xf6
8. Bg5xf6 Dd8—d7. 9. Bdlxh7! Gefið.
PENISIAVIIMIR
Heimilispósturinn tekur upp þá nýbreytni að birta óskir um
bréfaviðskipti frá lesendum sínum í því formi, að blaðinu séu
sendar upplýsingar um starf viðkomandi, aldur og útlit, á-
hugamál og tómstundaiðju. Beiðnirnar verða birtar í núm-
eraröð í blaðinu, en engin nöfn! Þeir sem vilja komast í bréfa-
viðskifti við einhvern í dálkum þessum, skrifa blaðinu, senda
frímerkt bréf inni í lunslaginu til þeirra, sem þeir vilja komast
í samband við, og merkja það númeri viðkomandi. Síðan sér
blaðið um að koma bréfinu áleiðis, og verður farið með allt
viðvikjandi þessum viðskiptum sem algjört trúiiaðarmál. Birt-
ing á upplýsingum kostar 10 krónur.
Sendið blaðinu upplýsingar um ykkur sem fyrst, svo að
þátturinn komist i gang. Utanáskriftin er:
Heimilispósturinn, pósthólf 495, Reykjavik.
HEIMILISPÓSTURINN