Heimilispósturinn - 18.02.1961, Qupperneq 20

KOTTURINN TUMI og GALDRAKARLINN HOKUS
i
A meöan haíöi Jússi komið inn með dagblaðið og G"u; oyriaði
að lesa upphátt fyrir Tuma: — Flutningaskipið Aibr .oss va
dregið á flot í dag á háflæði, las hann. — A batrossV Er pað ekki
skipið hans Robba rostungs? Ég vissi ekki að það heíði strandað,
en þú?
— Já, vissulega, svaraði Tumi, — ég var einmitt að seg-ja. þér
að Hókus Pókus hefði blásið burt storminum eftir að hann hafði
gleypt skattaeyðublöðin hans Gáttaþefs.
Olli setti á sig vandlætissvip. — Ertu ennþá að bu'.’.a um þennan
skáldskap þinn? Hérna les ég einmitt að Gáttaþefur haii fengið
sjúkraleyfi til að dveljast heima hjá sér um st:. nlarsakir. Það
stendur að hann þjáist af undarlegum sjúkdómi. ^að er álitið að
einhver, sem þóttist eiga honum grátt að gjalda, hafi viljandi
reynt að gera hann litinu. Þaö skil eg okki. xavao eiga peir viö
með því að gera lítinn? Skilur þú það, Tumi litli?
— Já, sannarlega, svaraði Tumi. — Var ég ekki einmitt að
serja þér, að allir bæjarbúar hefðu verið gerðir litlir af því að...
— Sveiattan! hrópaði Olli bolla. — Þú með þínar fáránlegu sög-
ur! Ég vil ekki heyra orð um þetta meira! Herra Gáttaþefur lifir
á skattaeyðublaðasósu og mun smám saman jafna sig, les ég hér.
Sem betur fer — þetta er fær maður, finnst þér það ekki? Já,
og sko, þetta var skemmtilegt! 1 Skuggaskógi hefur fundizt örsmá
eftirlíking af borginni okkar, henni Rusluborg! Hvernig skyldi það
geta átt sér stað, Tumi litli?
Tumi var nú farinn að reiðast vantrúnni í Olla alvarlega. En
sem betur fór kom Jússi inn í sama bili og tilkynnti að miðdegis-
Vv._________ ...
Olli stikaði inn í borðstofuna kvikur í bragði, en Jússi stöðvaði
hann óvænt. — Afsakið, herra Oliver, mælti hann. — Það hefur
skeð dálítið leiðinlegt með fallega gullúrið, sem ég fékk frá yður,
mu.nið þér ekki?
— Vissulega, svaraði Olli. — Auðvitað man ég það. Gjöf fyrir
fimmtán ára trúa þjónustu! Hvað er með það?
— Það er norfið! sagði Jússi dauflega. — Ég get ekki munað ná-
kvæmlega hvað skeði, cr. horfið er það!
Olli hristi höfuðið. — Hirðuleysi, sagði hann. — Þú átt að með-
höndla ósvikin verðmæti at' meiri varúð, ungi vinur! En gott og
vel — láttu þetta verða j.ór til varnaðar! Ég skal gefa þér nýtt
úr, því þegar á allt er litið þá er það ekki úrið, sem skiptir
máli, heldur hin fimmtán órt' dygga þjónusta.
Við þessi orð glaðnaði yfir hinum dygga þjóni, og hann flýtti
sér að bera fötin á borð.
— Skál, Tumi litli! sagði Olli. — 1 þetta sinn var ekki um neitt
IV*-4 Ug JJVI get eg ctviÝi Ui UXWViU MlkMl iuiukuive>j WvU • *
— Já, en ég var að segja þér... byrjaði Tumi.
En Olli bandaði óþolinmóðlega frá sér með hendinni og hélt á-
fram: — Þess vegna drekk ég bara skál nýrrar brjóstmyndar, sem
ég ætla að láta gera af mér. Hina fyrri seldi ég mjög vandlátum
listsafnara, og hún stendur nú sennilega í einhverju safninu, reikna
ég með.
— Hm, sagði Tumi og áleit. skynsamlegast að þegja.
Og þar með er þessari sögu lokið. Það er aðeins eftir að geta
þess, að embættismanninum Gáttaþefi líður ágætlega. Hann vex
og dafnar, og læknarnir búast jafnvel við að hann verði ennþá
stærri en áður.
Já, hér með er sögunni lokið. En að hún hafi i rauninni átt sér
stað má auðveldlega fullvissa sig um. Því hjá bænum Oisterwijk í
Hollandi standa ennþá litlu húsin, sem prófessor Hókus Pókus hafði
komið Rusluborgarbúum fyrir i...
Svona byrjar nýja æfintýrið í næsta hefti