Nýtt Helgafell - 01.04.1956, Blaðsíða 14

8
NÝTT HELGAFELL
Ég heimtaði af öðrum hlýðni og skatta
og höfuð mitt sjálfur krýndi.
Ég safnaði völdum og veraldarauði
en viðkvæmni hjartans týndi.
Ég sveið í logum sígræna skóga
og sigraði lönd og álfur.
Ég gerði skelfdar þjóðir að þrælum,
en þekkti mig naumast sjálfur.
Ég fagnaði mínum svikasigrum
með svalli og trumbuslætti.
Ör og heitur krafðist ég kvenna
og kyrtilinn af þeim tætti.
Oft var kvöldsins auðmjúki gestur
f útlegð að morgni flæmdur.
í brennandi logum blóðs og nautna
var bikar sorganna tæmdur.
Hví hef ég sært og svikið aðra
og sjálfan mig blekkt og kvalið,
týnt og hafnað guðanna gjöfum
og grýttasta stíginn valið?
Hví urðu forlög mín fíflaleikur
og flótti um lönd og álfur?
Byrðin, sem ég er að bugast undir,
er böl, sem ég skapaði sjálfur.
Hvenær kemur sá drottins dagur,
er dauðlegir blessun hljóta
og eignast heilagan stað milli stofna,
sem stormarnir aldrei brjóta?
Ef fræið dafnar og festir rætur,
þá fyrst munu auðnirnar gróa.
Hvenær rís það musterið mikla
úr moldum höggvinna skóga?