Nýtt Helgafell - 01.04.1956, Síða 36

30
NYTT HELGAFELL
þurfa að vera fyrir hendi til að slík gáfa
njóti sín og drap ég á sum þeirra áðan.
Mörg fleiri mætti telja. Ekki sízt hefur
það hentað Halldóri vel, að hann er vaxinn
upp í þjóðfólagi og hefur þar lengst af
dvalið, sem andblær frelsisins leikur um
menn, og hefur hvort tveggja reynzt hon-
um þroskavænlegt að hljóta nokkurn and-
byr á köflum en þó mcira af meðbyr, bæði
fyrr og síðar.
Mest er þó e. t. v. undir því komið,
hvernig hver um sig ávaxtar sitt pund.
Halldór Kiljan Laxness ber af öðrum ekki
sízt fyrir það, að hann hefur ætíð tekið
köllun sína alvarlega. Hann hefur reynt að
afla sér víðsýnis með því að ferðast víða,
kynnt sér sögu þjóðarinnar og bókmenntir
annarra, dvalið með fátækum 02 ríkum og
farið emförum, ef því var að skipta.
Og því skulum við ekki gleyma, að
margt af því, sem skáldin skapa nnkils-
verðast, skapa þau þegar þau fara einför-
um, án hliðsjónar af síhverfulum fjöldan-
um eða skammæjum valdhöfum. Halldór
Kiljan Laxness hefur þegar náð langt á
þeirn ferð og við óskum honum alls vel-
farnaðar á þeim hluta göngunnar, sem
eftir er.
Skemmtanalíf sveitafólksins
Undanfarið hafa staðið yfir harðar deilur
í dagblöðunum, milli ýmissa merkra manna
og ritfærra, um skemmtanalffið í hinum
dreifðu byggðum landsins, syðra og nyrðra.
Sömuleiðis hefur því verið lýst í útvarpinu
og sízt með mildari orðum. Er höfuðstaðar-
íólki ráðlegast að sækja ekki sveitaskemmt-
anir nema með alvæpni, meðan þessi óöld
gengur yfir byggðir landsins. f dagblaði því,
sem lengi hefur talið sig aðalmálgagn heil-
brigðs sveitalífs, birtist nýlega mjög skil-
merkileg lýsing á þessum þætti í nýsköpun
sveitanna, gerð af skáldinu, sagnfræðingnum
og Þingeyingnum Benjamín Sigvaldasyni.
Er frásögn hans af skemmtun einni í hans
byggðarlagi, þar sem bændur héraðsins
vörðu hús sín og þegna af miklum vaskleik
fyrir illþýði úr næsta þorpi, Raufarhöfn, er
hugðist sækja þá heim með ránum og nauðg-
unum. Auðséð er á frásögninni, að það er
Þingeyingurinn, sem blossar upp í skáldinu
útaf deilunum við Skeiða- og Tungnamenn,
og vill ekki að hlutur sveitunga hans sé
gerður minni en annarra. Stórorusta sú, er
háð var að Lundi og lýst er í Tímanum, gæti
eins hafa staðið f Sturlungu eða Gerplu, og
verður þó síður véfengd. Tókst Þingeying-
um að stökkva árásarliði öllu á flótta, en
limlesta sumpart, og verja í öllum greinum
sóma síns héraðs, en eftir frásögnum hér
syðra virðast Árnesingar aðeins hafa komið
fé sínu undan, nema eitthvað nýtt eigi eftir
að upplýsast í málinu við yfirstandandi rétt-
arrannsókn.