Dagskrá: tímarit um menningarmál - 01.06.1957, Blaðsíða 28

iiðeins stafnum yfir á liina götuna. Duttlungar! Næturhiminninn hefur heill-
að hann, djúpblár og gullinn. Hann horfir þangað, lyftir hattinum og strýkur
vfir hárið án þess að eiga sér nokkurs ills von; ekkert bærir á sér þarna uppi,
til að gera honum viðvart um nánustu framtíð hans; allt heldur kyrru fyrir
á sínum heimskulega, órannsakanlega stað. í sjálfu sér er mjög skynsamlegt
af Wesc að lialda áfram, en hann gengur á hníf Schmar.
„Wese!“ hrópar Schmar og stendur á tánum með hendina á lofti og beinir
hnífnum niður, „Wese! Júlía' bíður þín árangurslaust.“ Og Schmar stingur
hægra megin í hálsinn og vinstra megin í hálsinn og í þriðja lagi djúpt í
magann. Vatnarottur, sem sprett hefur verið upp, gefa frá sér svipað hljóð
og Wese.
„Þá er því lokið," segir Schmar og kastar hnífnum, óþarfri, blóðugri bvrð-
inni, á næsta húsvegg. „En sú sæla morðsins! En sá léttir og sú örvun
að sjá framandi blóðið renna! Wcse, gamli næturskuggi, vinur, bjórkrárfélagi.
l>ú seytlar burt í dökka götuna. Hvers vegna ert þú ekki blátt áfram blóði
fyllt blaðra, svo að ég gæti setzt á þig og þú eyddist til fulls. Ekki allt
rætist, allir draumar ná ekki þroska, þungar Ieifar þínar þiggja hér skeyt-
ingarlausar. Hvað meinar þú með þögulli spurningunni, sem þú varpar fram
með því?“
Pallas stendur í tvívængjuðum, opnum húsdyrum sínum og kingir öllu
eitri líkama síns í einu. „Schmar! Schmar! Allt sást., engu varð Ieynt.“ Pallas
og Schmar horfa rannsakandi hvor á annan. Pallas verður ánægður, Schmar
kemst ekki að neinni niðurstöðu.
Frú Wese kemur hlaupandi. fólksfjöldi á báðar hliðar henni, og andlit
hennar er ellilegt af skelfingu. Skinnkápan opnast, hún kastar sér yfir Wese,
líkaminn í náttkjólnum er hans, skinnkápan, sem lykst yfir hjónin eins og
grassvörður yfir gröf, er fjöldans.
Schmar bælir niður síðustu ógleðina, þrýstir munninum að öxl lögrcglu-
þjónsins, sem leiðir hann burt.
Sibyl Urbancic þýddi.
26
DAGSKRA