Vikublaðið Gestur - 01.02.1956, Blaðsíða 9

Vikublaðið Gestur - 01.02.1956, Blaðsíða 9
GULL í greipum Ægis Allt var á flugi og fenS í litlu hafnarborginni Puerto Plata á Vestur-Indíum nóvembermorgun nokkurn árið 1643. Um vikuskeið hafði sofandaháttur staðarins fallið sem gríma af fólkinu, og allir voru gripnir hrifningu og gleði. Plata- flotinn var í höfninni! Milljónir í gulli og silfri, unnar úr æVintýralegum nám- unum í Nýja Spáni og Nýju Kastilíu, voru faldar í risastór- um skipbáknunum, sem flutu svo rólega á öldum hafsins. Árlega lagði Plata-flotinn leið sína heim til Spánar, en þetta árið voru auðæfin meiri og margfalt verðmætari en nokkru sinni fyrr. Menn skotruðu augunum út að skipunum 16, og hvísluðu um það sín á milli, að verðmæti farmsins myndi jafngilda 400 millj. kr. Það var ærið tilefni til ævintýralegra drauma, og íbúar Puerto Plata voru stoltir af því, að hinn mikli floti skyldi velja sér þessa höfn fyrir viðkomustað,, Því að viðkoma flotans veitti mikla peninga, sem allir nutu góðs af. Nokkrum dögum eyddu sjómennirnir og hermennirnir þarna í borginni, og hver einasti eyrir látinn Ijúka þarna í krárnar, vændiskvennahúsin og verzlanirnar, því að löng sjóferð vas fram- undan og ströng. Allan morguninn höfðu sæfararnir verið önnum kafnir við skip sín. Seinasta hönd hafði verið lögð á málninguna, þilförin þvegin og vistum komið um borð. Njósnabátarnir höfðu borið þær fregnir, að enginn sjóræningi væri sjáanlegur í nánd. Skoti var hleypt af fallbyssu flaggskipsins, og það var eins og allur flotinn lifnaði við. Seglin þöndust út, og flotinn lagði af stað. Hægur andvari var að vest-suð-vestan. Alla nóttina hélt ílot- inn í norð-austur, til þess að komast framhjá yztu rifjum Ba- hama-eyja, og stefna síðan, jafnskjótt og veður leyfði, beint á suðurströnd Spánar. Skyndilega lægði. Heiður himinninn hvarf að baki skýja- bólstra. Síðan byrjaði að rigna, fyrst ur norðaustri, og loks tók að hvessa, og boðaði aftakaveður í aðsigi. Öldurnar ýfðust upp og skullu freyðandi og fyssandi yfir skipin. Síðan skall bylurinn á. Himingnæfandi öldurnar köstuðu skipunum upp í loftið, svo að þau snertu naumast lengur sjávarflötinn, og hrifu þau síðan niður til sín í að því er virtist botnlaust hyldýpi. Skyndilega var eins og skipin stæðust ekki lengur þessar pynt- ingar. Þau nötruðu, og það brast og gnast í þeim, meðan neðar- sjávarrifin moluðu þau og liðuðu í sundur, hvert á fætur öðru. Hvirfilbylurinn og sjórinn sýndu hinum mikla flota enga misk- unn. Harmleiknum lauk á skömmum tfma. Menn og skip hurfu niður í dýpin milli kóralrifjanna á Silfurskerjum í sundinu milli Bahamaeyjanna. Einhvern veginn tókst samt flaggskipinu, La Santissine Trini- dad, að verjast tortímingu, og komast mörgum dögum síðar illa til reika inn til Puerto Plata. Voru þá margir skipverjar dauðir, særðir eða týndir. Þeir, sem af komust, báru harmafregnirnar. Og þarna lágu milljónaverðmætin í silfri, gulli, dúblónum, skildingum, gimsteinum og perlum og öðrum dýrmætum skart- gripurn, og fjársjóðsins var vel gætt. Lífshættuleg rif og sker, hvirfilbyljir, geysistórir mannætuhákarlar, sverðfiskar og kol- krabbar, auk sjávargróðursins, sem smám saman breiddi teppi sitt yfir leifar hins glæsilega, spánska flota. Árið 1687 réðst ævintýramaður nokkur frá Boston í það að reyna að bjarga einhverju af þeim verðmætum, sem þarna voru sögð vera. Með frumstæðum aðferðum og innfæddum köfurum heppnaðist honum að koma 40 millj. króna virði upp á yfirborð hafsins. Þessum fjármunum kom hann til Englands, þar sem honum var tekið með kostum og kynjum. Hann varð stórefna- maður, fékk glæsilegt kvonfang, var sleginn til riddara, og loks skipaður konunglegur landsstjóri í Massaschussetts. Engu að síður voru níu tíundu hlutar auðæfanna enn á hafs- botni, og fór svo fram í 260 ár, þar til bandarískur liðsforingi og kafari, Harry E. Riesberg að nafni, kemur til sögunnar, en HARRY E. RIESBERG. Bandaríkjamaðurinn Han-y E. Riesberg er brautryðjandi á sviði djúphafsköfunar í venjulegum kafarabúningi, enda hefur dirfska hans veitt honum mikil auðæfi, sem aðrir hafa látið sér nægja að dreyma um. Á sjö árum fyrir heimsstyrjöldina bjargaði hann 135,000 döllara virði úr sokknum skipum. Styrj- öldin greip fram í þessa starfsemi hans, svo og slysfarirnar, sem hann segir frá í grein hér í blaðinu, — en nú segist hann hafa betri útbúnað en nokkru sinni fyrr — og enn er það spánskii flotinn, sem freistar hans. En hvenær, sem hann byrjar á þessari staxfsemi sinni að nýju, mun athygli heimsins beinast að honum. GESTUR — 9

x

Vikublaðið Gestur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikublaðið Gestur
https://timarit.is/publication/1067

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.