Vikublaðið Gestur - 01.02.1956, Blaðsíða 11

1) París á sjöunda tug síðustu aldar. Napóleon III.
situr á valdastóli, en sess hans er ótraustur. Ráðgjafi
keisara, Muffat greifi, kammerherra, er við það að
missa þolinmæðina ... Greifinn, sem er siðvandur heið-
ursmaður, ríkur, sjálfstæður, gáfaður, kvæntur góðri
konu og faðir ungrar og fallegrar stúlku, hefur til-
kynnt keisaranum, að hann óski eftir að hverfa úr
valdastöðu sinni, og ástæðan er blátt áfram sú, að
hann hefur ekki trú á málstað keisaradæmisins. Það
er öllum ljóst, að gullinn ljóminn á jrfirborðinu hylur
með naumindum hrörnandi ríkið. Léttúðugt líferni
hirðarinnar er opinbert leyndarmál, hefðarkonurnar
h^gða sér eins og verstu götuskækjur, sérhvert sið-
ferðisboð er fótum troðið. Muffat greifi tilkynnir keis-
aranum, að hann óski eftir að verða leystur frá störf-
um. Siðferðishugmyndir hans eiga harla litla samleið
með þeim, sem ríkja við hirðina, og veikgeðja keisar-
inn reynir að fá Muffat til þess að láta af ætlun sinni:
„Er þetta alvara yðar? Viljið þér láta af störfum?“
Og greifinn svarar: „Mér þykir það leit't“. En keisar-
inn missir ekki vonina: „Er ég keisari, eða hvað? —
Ef ég skipaði yður að vera kyrrum . . .?“ Og ráðgjafi
hans svarar: „Ég verð að breyta samkvæmt samvizku
minni“. Samtalið heldur áfram, greifinn kemur keisar-
anum í skilning um máttleysi hans, en keisarinn vottar
greifanum virðingu sína fyrir skapfestuna, og minnist
síðan á bón, sem hann biður greifann að gera sér.
Greiðinn er sá að fylgja hertoganum af Sardiníu, sem’
dvelur um þær mundir í París, í leikhús þá um kvöldið,
því að greifinn er afar voldugur gestur og afar áríð-
andi að treysta vináttu hans. Keisarinn veit, að greif-
anum er harla lítið um leiksýningar gefið, en gi-eif-
inn fellst þó á að taka þetta að sér, þótt nauðugur sé.
2) Muffat greifi kemur heim til sín og hefur fata-
skipti fyrir leikhúsförina. Eiginkona hans og dóttir
skemmta sér í návist tveggja gesta, herra Vonot og
blaðamannsins Fauchery, en greifinn leggur lítið til
málanna. Hann álasar dóttur sinni fyrir að vera í svo
flegnum kjól, og Fauchery fyrir léttúðugt líferni.
Mæðgunum finnst þau orðaskipti harla óviðeigandi. En
þannig er Muffat greifi, skapfestu hans og siðgæði
dregur enginn í efa.
3) Leikhúsið. Muffat greifi, fulltrúi keisarans, vísar
hertoganum til sætis. En honum leiðist. Hins vegar á
að skemmta hertoganum, og í því skyni hefur verið
valin ein vinsælasta sýning Parísar um þessar mundir.
A sviðinu sést Nana, uppáhald allra Parísarbúa, ung
og yndisleg stúlka, sem þekkir gaumgæfilega aðferðir
sínar og takmörk. (Frh.).
GESTUR — 11